Зәбүр 90 - Изге Яҙма

¹ Юғарыларҙан Юғарының ышығына һыйынған, Сикһеҙ ҡөҙрәт Эйәһенең күләгәһендә йәшәгән кеше

² Раббы хаҡында былай тип әйтер: «Ул минең һыйындырыусым, ҡәлғәм, Аллам, мин Уға өмөт бағлайым».

³ Ул һине аусының тоҙағынан, Үлемесле сирҙәрҙән ҡотҡарыр.

⁴ Ул һине ҡанат аҫтына алыр, Ҡаурыйҙары араһына һыйынырһың; Тоғролоғо – ҡалҡаның, ышығың булыр.

⁵ Ҡурҡмаҫһың төнгө дәһшәттән, Көн яҡтыһында атылған уҡтан,

⁶ Ҡараңғыла ябырылған ҡырғын, Төш мәлендә килеп баҫҡан һәләкәттән.

⁷ Тирә-яғыңда йығылып ятыр меңдәр; Унар меңдәр уң яғыңда ҡолар, Ә һиңә ҡағыла алмаҫ хәтәр.

⁸ Үҙ күҙҙәрең менән ҡарарһың, Залимдарҙың язаһын күрерһең.

⁹ Һин Раббыға һыйынғаның, Юғарыларҙан Юғарыға ышыҡланғаның өсөн

¹⁰ Башыңа һәләкәт килмәҫ, Сатырыңа бәлә-ҡаза яҡынламаҫ.

¹¹ Алла һинең хаҡта фәрештәләренә бойороҡ бирер, Улар, ҡайҙа йөрөһәң дә, һине һаҡлар,

¹² Аяҡтарыңды ташҡа бәрҙертмәй, Улар һине ҡулдарына күтәреп йөрөтөр.

¹³ Арыҫланға, зәһәр йыланға баҫып үтерһең, Йәш арыҫланды, йыланды иҙә тапарһың.

¹⁴ «Ул Мине яратҡан өсөн Уны азат итәсәкмен, – ти Раббы, – Исемемде танығанға күрә, Мин уны һаҡлаясаҡмын.

¹⁵ Саҡырғанда яуап ҡайтарырмын, Ҡайғылы мәлендә – янында булырмын, Йолоп алырмын, данға күмермен.

¹⁶ Ғүмерен оҙон ҡылырмын, Ҡотҡарыуымды бүләк итермен».