Зәбүр 9 - Изге Яҙма

¹ Йырсылар етәксеһенә: «Муҫ-лаббен» көйөнә. Дауыттың мәҙхиәһе.

² Бар күңелдән шөкөр итермен, йә Раббы, Бөтә ғәжәйеп ғәмәлдәреңде һөйләрмен.

³ Һиндә булыр һөйөнөсөм һәм тантанам, Исемеңә мәҙхиә йырлармын, эй Юғарыларҙан Юғары!

⁴ Дошмандарым кире сигенгәндә Һөрөнөп дөмөгөрҙәр алдыңда.

⁵ Сөнки Һин хөкөм ҡылдың, дәғүәмде ҡараның; Ғәҙел хөкөмдар булып тәхетеңдә ултырҙың.

⁶ Ҡәүемдәрҙе Һин дәһшәткә һалдың, Яуыздарҙы ҡырып ташланың, Исемдәрен мәңгенән мәңгегә юйҙың.

⁷ Башҡаса юҡ дошман – Бары ҡалды харабалар! Ҡалаларын һепереп түктең, Хатта хәтирәләре ҡалманы.

⁸ Раббы мәңге хаким булыр, Ул тәхетен хөкөм ҡылыр өсөн ҡорған.

⁹ Донъяны ғәҙеллек менән хөкөм итер; Халыҡтарға хаҡ хөкөм сығарыр.

¹⁰ Иҙелгәнгә һыйыныс булыр Раббы, Бәлә килгән саҡта – ышаныслы ышыҡ.

¹¹ Атыңды белгәндәр Һиңә өмөт бағлар, Сөнки, Раббы, Үҙеңде эҙләгәндәрҙе ташламайһың.

¹² Сионды төйәк иткән Раббыға маҡтау йырлағыҙ! Ғәмәлдәрен халыҡтар араһында һөйләгеҙ!

¹³ Сөнки түгелгән ҡандың ҡонон ҡайтарыр, иҫендә тотор, Иҙелгәндәрҙең зарын онотмаҫ.

¹⁴ Ҡыҙған мине, Раббы! Алып кит Һин мине үлем ҡапҡаһынан, Миңә нәфрәт тотҡандарҙан Күргән ғазабыма ҡара!

¹⁵ Шул саҡ Йәрүсәлимдең ҡапҡаларында Һиңә маҡтау яуҙырайым, Ҡотҡарыуыңа ҡыуанайым.

¹⁶ Ҡәүемдәр үҙҙәре ҡаҙған соҡорға ҡоланы, Ҡорған ауҙары аяҡтарын сорнаны.

¹⁷ Раббы Үҙен танытты һәм хаҡ хөкөм ҡылды, Залимдар үҙҙәре ҡуйған тоҙаҡҡа ҡапты. Һиггайон Села

¹⁸ Яуыздар – Алланы онотҡан бар ҡәүемдәр – Үлеләр донъяһына китер…

¹⁹ Әммә мохтаж бөтөнләйгә онотолмаҫ, Фәҡирҙең өмөтө бушҡа булмаҫ.

²⁰ Ҡалҡ, Раббы! Әҙәм заты өҫтөн сыҡмаһын, Ҡәүемдәргә хозурыңда хөкөм ҡылынһын!

²¹ Уларға дәһшәт һал, Раббы! Үҙҙәренең кеше генә булғандарын белһен. Села

²² Йә Раббы, ниңә Һин ситтә тораһың? Бәлә килгәндә Үҙеңде йәшерәһең?

²³ Тәкәббер яуыздар ярлыны эҙәрләй, Үҙҙәре ҡорған мәкергә үҙҙәре эләкһен!

²⁴ Яуыз әҙәм нәфсеһен ҡандырыр ҙа маҡтаныр; Ҡомһоҙ – Раббыға хур бағыр, Уны ҡарғар.

²⁵ Залим, тәкәбберләнеп, Алланы һанға һуҡмаҫ, Ул эсенән: «Алла юҡ», – тип уйлай.

²⁶ Уның эше һәр ваҡыт уң булыр. Һинең хөкөмдәрең уның өсөн юғары һәм алыҫ, Дошмандарына тик көлөп ҡарар.

²⁷ Күңеленән генә: «Мин сайҡалмам! – тиер, – Бер ваҡытта ла бәләгә ҡалмам!»

²⁸ Ауыҙы тулы ҡарғыш, мәкер, яуызлыҡ, Тел төбөндә – золом һәм боҙоҡлоҡ.

²⁹ Улар ауылдарҙа боҫоп ятыр, Аулаҡта ғәйепһеҙҙе үлтерер, Ярҙамһыҙҙан күҙен алмай һағалар.

³⁰ Бахырҙы эләктереп алырға Өңөндә боҫҡан арыҫлан һымаҡ, Йәшеренеп аңдып ятыр, Ауына эләктереп һөйрәкләр.

³¹ Бисаралар сараһыҙҙан сүгеп, Аяуһыҙҙың тырнағына ҡабыр.

³² Залим әҙәм үҙ алдына: «Алла онотто, – тиер, – Ул күҙен йомдо, бер ваҡытта ла күрмәҫ».

³³ Йә Раббы, ҡалҡ, ҡулыңды күтәр, эй Алла! Иҙелгәндәрҙе онотма!

³⁴ Ниңә яуыз бәндә Һине хурлай, Эсенән: «Алла минән яуап таптырмаҫ!» – тип уйлай?

³⁵ Әммә Һиңә барыһы ла мәғлүм, Хәсрәт-әрнеүҙәрҙе күрәһең; Бисара үҙен Һиңә тапшыра, Етемдәрҙең Һин ярҙамсыһыһың.

³⁶ Залимдың һәм ғәҙелһеҙҙең ҡеүәтен ҡыр, Әйҙә, уларҙың ҡылғандары язаһыҙ ҡалмаһын, Яуызлыҡтары эҙһеҙ юғалһын.

³⁷ Раббы мәңгенән мәңгегә батша, Уның еренән ят ҡәүемдәр юҡҡа сығыр.

³⁸ Иҙелгәндәрҙең теләген ишетәһең, Раббы, Уларҙың рухтарын нығыт, Ҡолаҡ һалып тыңла.

³⁹ Үкһеҙҙең, иҙелгәндең хаҡын ҡайтарыр өсөн, Фани әҙәм башҡаса дәһшәт сәсмәһен.