Зәбүр 82 - Изге Яҙма

¹ Йыр. Асафтың мәҙхиәһе.

² Эй Алла, өндәшмәй ҡалма, Өнһөҙ генә тик торма, Илаһым!

³ Ҡара, дошмандарың шаулашалар, Баштарын ҡалҡыта нәфрәтлеләр.

⁴ Халҡыңа ҡаршы мәкер ҡоралар, Ғәзиздәреңә ҡаршы кәңәш тоталар.

⁵ «Әйҙәгеҙ, был милләтте юҡ итәйек, – тиҙәр. – Исраилдың исеме лә онотолһон».

⁶ Бергәләшеп улар һүҙ ҡуйышты, Һиңә ҡаршы килешеү төҙөштө:

⁷ Эдомдар, исмәғилдәр, Моавтар, һағриҙар,

⁸ Гевал, Ғаммон, Ғәмәлек, Пелешеҫ менән Тир халҡы.

⁹ Ашшур ҙа уларға ҡушылды, Лут нәҫелдәренә терәк булды. Села

¹⁰ Уларға Мидйәнгә эшләгәнеңде, Ҡишон буйында Сисера менән Явинға ҡылғандарыңды эшлә –

¹¹ Һин уларҙы Ғейн-Дорҙа ҡырып һалдың; Тупраҡҡа тиреҫ булдылар.

¹² Башлыҡтарын Ғорев менән Зеев һымаҡ, Юлбашсыларын Зәвах менән Салмуннағ һымаҡ ит.

¹³ Сөнки улар: «Әйҙәгеҙ, Алланың утлауҙарын Үҙебеҙгә алайыҡ», – тип әйткән булған.

¹⁴ Эй Илаһым, Һин уларҙы ҡойондағы туҙан, Елгә осҡан кәбәк һымаҡ туҙҙыр!

¹⁵ Урмандарҙы көлгә әйләндергән ут, Тауҙарҙы ялмаған ялҡын һымаҡ,

¹⁶ Дауылың менән ҡыуала, Ғәрәсәтең менән дәһшәткә һал!

¹⁷ Йөҙҙәрен мәсхәрә менән ҡапла, Һинең исемеңде, Раббы, эҙләй башлаһындар.

¹⁸ Мәңге оят менән дәһшәт эсендә ҡалһындар, Хурлыҡҡа төшөп юҡҡа сыҡһындар.

¹⁹ Белһендәр: Һинең исемең – Раббы, Ер йөҙөндә Һин Юғарыларҙан Юғары Алла!