Зәбүр 44 - Изге Яҙма

¹ Йырсылар етәксеһенә: «Лилиә сәскәләре» көйөнә. Ҡорах улдарының уйланыуҙары. Ғишыҡ йыры.

² Күңелемдә таша күркәм һүҙҙәр, Шиғырымды бағышлайым батшаға, Маһир кәтип ҡәләмеләй булһын телем.

³ Әҙәм балалары араһында иң гүзәл һин, Иренең – миһырбан инеше, Шулай Алла мәңгегә һине фатихалаған.

⁴ Таҡ ҡылысыңды билеңә, батыр яугир! Дан-шөһрәтең, дәрт-дарманыңа төрөнөп,

⁵ Атыңа менеп, еңеүгә табан сап. Тыйнаҡлыҡ менән хәҡиҡәт һәм ғәҙеллек хаҡына Уң ҡулың тетрәткес эштәр ҡылһын.

⁶ Башаҡтары осло уҡтарыңдың. Дошмандарыңдың йөрәгенә ҡаҙалыр, Халыҡтар аяғың аҫтына йығылыр.

⁷ Тәхетең, Алла тәхете һымаҡ, мәңгелек. Батшалыҡ таяғың – ғәҙеллек таяғы.

⁸ Яратаһың дөрөҫлөктө, золомға нәфрәт тотаһың. Шуға күрә Алла, һинең Аллаң, Шатлыҡ майы менән һине мәсехләне, Дуҫтарыңдан һине өҫтөн ҡуйҙы.

⁹ Кейемеңдән мирра, йөҙйәшәр, кассия еҫе аңҡый; Фил һөйәге менән биҙәлгән һарайыңда Ҡыллы уйын ҡоралдарының моңдары күңелеңде аса!

¹⁰ Хөрмәтле ҡунаҡтарың араһында – батша ҡыҙҙары. Уң яғыңа баҫҡан батшабикәң, Зиннәттәре уның Офир алтынынан.

¹¹ Эй батша ҡыҙы, тыңла, ҡара, ҡолаҡ һал, Инде үҙ халҡыңды, атаң йортон онот.

¹² Һинең гүзәллегеңде теләп тоҡанһа батша, Ул – хакимың, ҡаршыһында башыңды эй.

¹³ Тир ҡыҙы бүләктәр менән килер, Байҙар илтифатыңды ҡаҙанырға ынтылыр.

¹⁴ Батша кәләше бар гүзәллегендә – үҙ бүлмәһендә, Кейемдәре алтын менән нағышланған.

¹⁵ Сигеүле кейемдәрҙә уны батша янына оҙаталар, Тиңдәш ҡыҙҙары, әхирәттәре эйәргән.

¹⁶ Ҡыуанышып, гөрләшеп киләләр, Батшаның һарайына алып инәләр.

¹⁷ Ата-бабаң урынына улдарың булыр, эй батша; Уларҙы бөтә ер өҫтөнә хакимдар итеп ҡуйырһың.

¹⁸ Исемеңде быуындан-быуынға йәшәтермен, Халыҡтар һине мәңге һәм мәңге данлар.