Зәбүр 4 - Изге Яҙма

¹ Йырсылар етәксеһенә: ҡыллы уйын ҡоралдары оҙатыуында. Дауыттың мәҙхиәһе.

² Саҡырған сағымда яуап ҡайтар, ғәҙел Аллам! Тарлығымда иркенгә сығарҙың. Әле лә бул мәрхәмәтле, доғама ҡолаҡ һал.

³ Эй әҙәм балалары, ҡасанға тиклем Шөһрәтем булыр хурлыҡҡа дусар? Ҡасанғаса юҡҡа-барға күңел биреп, Сабырһығыҙ ялғандың артынан? Села

⁴ Белегеҙ, Раббы тоғро ҡолон Үҙенә айырып ала. Ҡасан ғына саҡырһам да, Ул мине ишетә.

⁵ Ҡурҡып-тетрәнегеҙ, гонаһ ҡылмағыҙ, Төндә ятҡанығыҙҙа уйланығыҙ, тынлыҡ һаҡлағыҙ. Села

⁶ Тейешенсә ҡорбандар салығыҙ, Раббыға инанығыҙ.

⁷ «Кем беҙгә яҡшылыҡ эшләр?» – тигәндәр күп. Йә Раббы, йөҙөңдөң нурын өҫтөбөҙгә сәс!

⁸ Уларҙың мул иген һәм яңы шарапҡа Ҡыуаныуынан ҙурыраҡ Һөйөнөс бирҙең минең йөрәккә.

⁹ Йән тыныслығында ятам да йоҡлайым, Сөнки, Раббы, бары тик Һин генә Именлектә мине йәшәтәһең!