Зәбүр 31 - Изге Яҙма

1 Дауыттың уйланыуҙары.

¹ Дауыттың уйланыуҙары. Бәхетлелер кеше, әгәр енәйәте ярлыҡанһа, Ҡылған гонаһы юйылһа!

² Раббы кемдең ғәйебен иҫәпкә алмаған, шул бәхетле, Булмышында хәйлә булмаған кеше бәхетле!

³ Ғәйебемде эсемә йомған сағымда, Көндәр буйы иңрәүемдән Ҡоро һөйәк кенә булып ҡалдым.

⁴ Көнөн-төнөн ҡулыңдың ауырлығын тойҙом иңемдә; Йәйге ҡоролоҡ мәлендәгеләй көйҙөм, бөттө хәлем. Села

⁵ Шунан Һиңә гонаһымды астым, Ғәйебемде йәшермәнем. «Яҙыҡ эштәрем хаҡында Раббыға һөйләйем», – тинем. Һәм һин гонаһымды ғәфү иттең. Села

⁶ Бына шуға күрә һәр бер тоғро ҡолоң Бәлә килгән мәлдә Һиңә доға ҡылһын. Шул ваҡытта һыуҙар ташҡыны Уға барып етә алмаясаҡ.

⁷ Һыйыныр ышығым Һинһең. Мине ҡазаларҙан ҡурсалайһың, Еңеү ҡыуанысына солғайһың. Села

⁸ Раббы әйтә: «Һиңә аҡыл өйрәтермен, Барыр юлыңды Мин күрһәтермен, Өгөт-нәсихәтемде бирермен, Күҙем һәр саҡ һиндә булыр».

⁹ Ат йәки ҡасыр һымаҡ ахмаҡ булмағыҙ. Уларҙы тыңлатыу өсөн һәр саҡ Йүгән менән теҙген мотлаҡ.

¹⁰ Яуыздарҙың башына күп ғазап килер. Ә Раббыға өмөт бағлағанды иһә Уның тоғро мөхәббәте солғап алыр.

¹¹ Тәҡүәләр өсөн Раббы ҡыуаныс-шатлыҡ булһын, Бөтә саф күңеллеләр һөйөнөп тантана итһен!