Зәбүр 147 - Изге Яҙма

¹ Эй Йәрүсәлим, Раббыны маҡта! Аллаңа шөкөрана ҡыл, Сион!

² Сөнки ҡапҡаңдың арҡыры биген нығыта, Эсеңдәге халҡыңа фатиха бирә.

³ Биләмәләреңә именлек килтерә, Һине иң яҡшы бойҙайы менән туҡландыра.

⁴ Ер йөҙөнә әмерҙәрен юллай, Уның һүҙе ташҡындай йәйелә.

⁵ Аҡ йөн һымаҡ ҡар яуҙыра, Бәҫ ҡундыра гүйә көл шикелле.

⁶ Борсаҡ түгер киҫәк-киҫәк, Кем һуң сыҙар Уның һыуығына?

⁷ Ул һүҙен әйтһә, бар нәмә ирей башлай, Елдәрен ебәрһә, һыуҙар аға.

⁸ Һүҙен – Яҡуп нәҫеленә; Исраилға ҡағиҙә-хөкөмдәрен күндерҙе.

⁹ Башҡа халыҡтарға улай эшләмәне, Һис кемгә ҡарарын белдермәне. Раббыны данлағыҙ!