Зәбүр 146 - Изге Яҙма

¹ Раббыны данлағыҙ! Аллабыҙға мәҙхиәләр йырлау ниндәй күркәм, Ҡайһылай татлы, килешле Уны маҡтау!

² Раббы яңынан һала Йәрүсәлимде, Таралған Исраил халҡын ҡабат йыя.

³ Ул китек күңелдәрҙе бөтәйтә, Йәрәхәттәрҙе бәйләй.

⁴ Ул йондоҙҙарҙың иҫәбен белә, Уларҙың һәр береһенә исем бирә.

⁵ Хакимыбыҙ бөйөк, ҡеүәте ҙур, Аҡылының иге-сиге юҡ.

⁶ Раббы түбәнһетелгәндәрҙе күтәрә, Яуыздарҙы ергә төшөрә.

⁷ Раббыға шөкөрана итеп йырлағыҙ, Аллабыҙға лира сиртеп көйләгеҙ.

⁸ Ул күкте болоттар менән ҡаплай, Ерҙе ямғыр менән туйындыра, Үлән үҫтерә тауҙарҙа.

⁹ Мал-тыуарға аҙыҡ бирә, Ем һораған ҡарға балаларын ашата.

¹⁰ Ул аттың көсөнә ҡарамай, Кешенең етеҙлегенә лә илтифаты юҡ.

¹¹ Раббы Үҙенән ҡурҡҡандарҙы, Тоғро мөхәббәтенә өмөт бағлағандарҙы ярата.