Зәбүр 143 - Изге Яҙма

1 Дауыттың мәҙхиәһе.

¹ Дауыттың мәҙхиәһе. Раббы, һыйынған ҡаям, мөбәрәк булһын! Ул бармаҡтарымды алышҡа, Ҡулдарымды һуғышҡа өйрәтә.

² Ул тоғро ярҙамсым, ҡәлғәм, Ышығым, Ҡотҡарыусым, ҡалҡаным! Мин Уға һыйынам; Ул миңә халыҡтарҙы буйһондора.

³ Йә Раббы, нимә инде ул – кеше? Ә Һин уны ҡайғыртаһың. Нимә һуң әҙәм балаһы? Ә Һин уны һанға һуғаһың.

⁴ Әҙәм бит ул бары тик бер һулыш, Ғүмере – үтеп киткән күләгә һымаҡ.

⁵ Һығылдыр ҙа күкте, йә Раббы, ергә төш! Ҡағыл тауҙарға, улар төтәп китерҙәр.

⁶ Йәшнәт йәшенеңде, дошмандарҙы тарат; Уҡтарыңды яуҙыр, туҙҙырып ташла уларҙы.

⁷ Юғарынан ҡулыңды һуҙ, мине азат ит, Даръя һыуҙарҙан мине сығарып ал, Яттарҙың ҡулынан ҡотҡар.

⁸ Ауыҙҙары туҡтауһыҙ алдаҡ түгә, Уң ҡулдарын күтәреп, ялған ант итә улар.

⁹ Аллам, Һиңә яңы йыр йырлармын, Ун ҡыллы арфала Һиңә уйнармын.

¹⁰ Һин бит батшаларҙы еңеү ҡаҙандырған; Ҡолоң Дауытты аяуһыҙ ҡылыстан ҡотҡарған.

¹¹ Мине йолоп ал, ҡотҡар яттар ҡулынан. Ауыҙҙары туҡтауһыҙ ялған сәсә, Уң ҡулдарын күтәреп ялған ант итә улар.

¹² Ул сағында улдарыбыҙ йәшлегендә Күкрәп үҫкән ағас һымаҡ булыр. Ҡыҙҙарыбыҙ затлы һарайҙарҙың Семәрле бағанаһылай булыр һомғол.

¹³ Һәр төрлө ашлыҡтан тулып ташыр келәтебеҙ; Көтөүҙә һарыҡтарыбыҙ Меңәрләп, унар меңләп түлләр.

¹⁴ Үгеҙҙәребеҙ беҙҙең һимеҙ булыр, Диуарҙарыбыҙҙа тишек-ярыҡ булмаҫ, Кешеләребеҙ әсир китмәҫ, Урамдарҙа ишетелмәҫ илаш!

¹⁵ Ниндәй ҡотло ошолай йәшәгән халыҡ! Аллаһы Раббы булған халыҡ бәхетле!