Зәбүр 142 - Изге Яҙма

1 Дауыттың мәҙхиәһе.

¹ Дауыттың мәҙхиәһе. Доғамды ишет, йә Раббы, Ялбарыуыма ҡолаҡ һал! Тоғролоғоң һәм ғәҙеллегең хаҡына яуап ҡайтар!

² Ҡолоңдо хөкөмгә алып килмә, Тереләрҙән бер кем дә алдыңда аҡлана алмаҫ.

³ Дошман мине ҡыуып етте, Тупраҡҡа һалып тапаны. Гүйә мин күптән үлгәнмен – Дөм ҡараңғылыҡҡа һалды.

⁴ Шул сәбәпле рухым һынды минең, Йөрәгем ҡурҡыуҙан өшөп ҡатты.

⁵ Үткән дәүерҙәрҙе иҫкә алам, Ҡылған ғәмәлдәреңде барлайым, Ҡулдарыңдың эше хаҡында уйланам.

⁶ Һиңә табан ҡулдарымды һондом, Йәнем ҡоро тупраҡ һымаҡ, Һиңә сарсағанмын. Села

⁷ Йәһәтерәк яуап ҡайтар, Раббы, Тәҡәтем ҡороно минең. Йөҙөңдө йәшермә минән, Юғиһә, ҡәбер эйәһенә оҡшап ҡалырмын.

⁸ Таңдан тоғро һөйөүеңде белдер, Өмөтөмдө Һиңә бағлағанмын; Йә Раббы, барыр юлымды күрһәт, Сөнки йәнемде мин Һиңә олғаштырам.

⁹ Дошмандарымдан йолоп ал, Раббы; Мин бары Һиңә һыйынам.

¹⁰ Ихтыярыңды нисек үтәргә өйрәт! Һин бит – минең Аллам. Игелекле Рухың мине Тигеҙ ерҙән әйҙәп барһын!

¹¹ Йә Раббы, исемең хаҡына йәшәт мине, Ғәҙеллегең хаҡына йәнемде бәләнән ҡотҡар.

¹² Тоғро мөхәббәтең хаҡына Дошмандарымды тар-мар ит, Йәнемде иҙеүселәрҙе юҡ ит, Сөнки мин Һинең ҡолоңмон.