Зәбүр 141 - Изге Яҙма

1 Дауыттың уйланыуҙары, мәмерйәлә ҡылған доғаһы.

¹ Дауыттың уйланыуҙары, мәмерйәлә ҡылған доғаһы. Мин Раббыға һөрән һалам, Раббыға мәрхәмәт һорап ялбарам.

² Хозурында аһ-зарымды түгәм, Ҡайғыларымды бушатам.

³ Рухым төшкән саҡтарҙа ла, Ҡайһы юлдан йөрөгәнемде беләһең. Һуҡмағыма йәшерен тоҙаҡ ҡоролған ине.

⁴ Уң яғыма ҡара ла күр, Бер кем дә мине һанламай. Һыйынырлыҡ урыным ҡалманы, Йәнемде хәстәрләгән кеше юҡ.

⁵ Йә, Раббы, Һиңә ялбарып әйттем: «Һин – минең һыйынысым, Тереләр донъяһында насибым!»

⁶ Һыҡтауыма ҡолаҡ һал, тәҡәтем бөттө, Мине эҙәрләүселәрҙән ҡотҡар, Улар минән көслөрәк.

⁷ Йәнемде зиндандан сығар, Мин исемеңә рәхмәт уҡырмын. Һин миңә игелектәр ҡылғанда, Тәҡүәләр әйләнәмә тупланыр.