Зәбүр 140 - Изге Яҙма

1 Дауыттың мәҙхиәһе.

¹ Дауыттың мәҙхиәһе. Йә Раббы, Һине саҡырам, ашыҡ миңә! Һиңә ялбарған тауышыма ҡолаҡ һал!

² Доғаларым хозурыңда хуш еҫ төтәткән һымаҡ, Һонолған ҡулдарым киске ҡорбан һымаҡ ҡабул булһын!

³ Йә Раббы, ауыҙыма ҡарауылсы ҡуй, Иренемдең ҡапҡаларына йоҙаҡ һал!

⁴ Яманлыҡҡа күңелем ауышмаһын, Залимдарҙың яҙыҡ эштәрендә ҡатнашырға, Һыйҙарынан ауыҙ итергә яҙмаһын.

⁵ Тәҡүә кеше туҡмаһа ла мин ризамын – был мәрхәмәт; Фашлаһын – инҡар итмәм, Башыма һөрткән зәйтүн майы был. Мин ямандарҙың ғәмәлдәренә ҡаршы һәр ваҡыт доға ҡылам.

⁶ Башлыҡтарын ҡаянан ырғытҡан саҡта, Һүҙҙәремдең хаҡлығын аңларҙар.

⁷ Һабан һөрөп ватҡылаған тупраҡ һымаҡ, Һөйәктәребеҙ үлеләр донъяһының ауыҙына ҡойолор.

⁸ Әммә күҙҙәрем Һиндә, эй Раббы Хаким, Һиңә һыйынам, йәнемде хәүефкә дусар итмә!

⁹ Миңә ҡорған тоҙаҡтарҙан, Залимдарҙың ауҙарынан һаҡла.

¹⁰ Яуыздар үҙ йәтмәләренә эләкһен, Мин иһә иҫән-аман уҙырмын.