Зәбүр 137 - Изге Яҙма

1 Дауыттың мәҙхиәһе.

¹ Дауыттың мәҙхиәһе. Бар булмышым менән Һиңә шөкөр итәм, Илаһтар алдында Һиңә дан йырлайым.

² Мөҡәддәс ҡорамыңа ҡарап сәждә ҡыламын, Мөхәббәтең һәм тоғролоғоң хаҡына, Исемеңә шөкөрана әйтәм. Сөнки биргән вәғәҙәңде Һин исемеңдән дә өҫтөн ҡуйҙың.

³ Саҡырғанымда яуап ҡайтарҙың, Йәнемә көс биреп, рухландырҙың.

⁴ Бөтә донъя батшалары данлар Һине, Раббы, Сөнки ауыҙыңдан сыҡҡан һүҙҙе ишеттеләр.

⁵ Раббы юлдарына мәҙхиә йырларҙар, Сөнки Раббының шөһрәте бөйөк.

⁶ Юғарыла Раббы – Ул түбәнһетелгәндәрҙе күрә, Тәкәбберҙәрҙе алыҫтан танып тора.

⁷ Бәлә-ҡаза солғап алғанда, Һин йәнемде һаҡлайһың, Дошмандарымдың нәфрәтенән яҡлайһың, Уң ҡулың мине ҡотҡарып ҡала.

⁸ Минең туралағы ниәттәрен Ғәмәлгә ашырыр Раббы. Һинең тоғро мөхәббәтең мәңгелек, йә Раббы, Үҙ ҡулыңдың ижадынан ваз кисмә!