Зәбүр 134 - Изге Яҙма

¹ Раббыны данлағыҙ! Раббы исемен данлағыҙ, Эй Раббы ҡолдары, маҡтау йырлағыҙ!

² Раббы ҡорамында хеҙмәт итеүселәр, Аллабыҙ йорто ихатаһында тороусылар, Дан йырлағыҙ!

³ Раббыны данлағыҙ – Ул игелекле. Исеменә мәҙхиә йырлағыҙ – был шундай ләззәтле.

⁴ Раббы Үҙенә Яҡуп нәҫелен, Халҡы итеп Исраилды һайлап алды.

⁵ Мин беләмен, Раббы бөйөк, Хакимыбыҙ бөтә илаһтарҙан өҫтөн.

⁶ Күктәрҙә һәм ер йөҙөндә, Диңгеҙҙәрҙә, даръяларҙа, Раббы ни теләй, шуны бар ҡыла.

⁷ Ер сигенән болоттар ҡалҡыта, Йәшен йәшнәтеп ямғыр яуҙыра, Келәттәренән елдәр сығара.

⁸ Ул мысырҙарҙың баш балаларын ҡырҙы, Кешеләрҙең тәүге улын, Малдарҙың тәүге түлен үлемгә дусар итте.

⁹ Эй Мысыр, һинең уртаңа, Фирғәүенгә һәм бар ҡолдарына Ул хикмәттәрен, мөғжизәләрен ебәрҙе.

¹⁰ Бик күп ҡәүемдәрҙе һәләк итте, Ҡеүәтле батшаларҙы үлтерҙе:

¹¹ Әмөри батшаһы Сихонды, Башан батшаһы Ғоғты, Ҡәнғәндең барса батшалыҡтарын ҡырҙы.

¹² Уларҙың ерҙәрен биләмә итеп, Мөлкәт итеп халҡы Исраилға бирҙе.

¹³ Йә Раббы, исемең мәңгелек Һинең! Шөһрәтең быуындан-быуынға дауам итә.

¹⁴ Раббы халҡының хаҡлығын раҫлар, Үҙ ҡолдарына рәхимле булыр.

¹⁵ Ә ҡәүемдәрҙең боттары – алтын-көмөш, Кеше ҡулы менән яһалған.

¹⁶ Ауыҙҙары бар ҙа, һөйләшмәйҙәр, Күҙҙәре бар, әммә күрмәйҙәр,

¹⁷ Ҡолаҡтары бар ҙа, ишетмәйҙәр, Ауыҙҙарында уларҙың һулыш-тын юҡ.

¹⁸ Кем уларҙы яһаған, Уларға өмөт бағлаған – барыһы ла Шул боттарға оҡшап ҡалыр!

¹⁹ Эй Исраил халҡы, Раббыға шөкөр ҡылығыҙ! Һарун нәҫеле, Раббыға маҡтау йырлағыҙ!

²⁰ Эй Леви нәҫеле, Раббыны данлағыҙ! Маҡтау йырлағыҙ Раббыға, Унан ҡурҡҡандар!

²¹ Йәрүсәлимдә төйәк иткән Раббыға Сиондан шөкөрана ҡылығыҙ! Раббыны данлағыҙ!