Зәбүр 114 - Изге Яҙма

¹ Мин яратам Раббыны, Ул минең ялбарыуымды ишетә.

² Ул миңә ҡолаҡ һалғанға күрә, Ғүмерем буйы Уны саҡырырмын.

³ Мине әжәлдең бауҙары сырмап алды, Үлеләр донъяһының ғазаптары башыма төштө, Бәлә-ҡазаға, ҡайғыға тарыным!

⁴ Шул саҡ мин Раббыны исеме менән саҡырҙым, «Йә Раббым, йәнемде ҡотҡар!» – тинем.

⁵ Раббы мәрхәмәтле, ғәҙел, Аллабыҙ беҙҙең рәхимле.

⁶ Раббы эскерһеҙ йәндәрҙе һаҡлай; Ауыр хәлгә ҡалғанымда, Ул мине ҡотҡарҙы.

⁷ Йәнемә тыныслыҡ ҡайтһын йәнә, Сөнки Раббы яҡшылығын ҡылды.

⁸ Йә Раббы, Һин йәнемде үлемдән, Күҙҙәремде йәштән, Аяғымды һөрөнөүҙән йолоп алдың.

⁹ Тереләр донъяһында, Раббының хозурында йөрөрмөн.