Зәбүр 107 - Изге Яҙма

¹ Йыр. Дауыттың мәҙхиәһе.

² Эй Алла, күңелем тоғро Һиңә! Бар булмышым менән Һиңә көйләрмен, Мәҙхиәләр йырлармын.

³ Уян, лирам, уян арфам, Таңғы шәфәҡте мин уятайым!

⁴ Йә Раббы, халыҡтар араһында Һиңә рәхмәттәр уҡырмын; Өммәттәр араһында Һиңә маҡтау йырлармын.

⁵ Тоғро мөхәббәтең күктәрҙән юғары, Тоғролоғоң болоттарҙан аша.

⁶ Йә Алла, асмандан да юғарыраҡ ҡалҡ, Шөһрәтең бар ер йөҙөн иңләһен!

⁷ Һөйөклөләрең ҡотолһон тиһәң, Уң ҡулың менән йолоп ал беҙҙе, Миңә яуап ҡайтар!

⁸ Алла Үҙенең мөҡәддәс торлағында былай тине: «Тантана менән Шәхәмде бүлгеләрмен, Суккоҫ үҙәнен үлсәрмен.

⁹ Ғилғәд – Минеке, Менашше ла Минеке; Әфраим – башыма кейгән тимер торҡам. Йәһүҙә – хакимлыҡ таяғым.

¹⁰ Моав – йыуыныр ялғашым; Эдомға ҡатамды ырғытырмын, Пелешеҫ ерендә еңеү ораным яңғырар».

¹¹ Кем мине нығытмалы ҡалаға алып инер? Кем миңә Эдомға тиклем юл күрһәтер?

¹² Эй Алла, Һин Үҙең беҙҙе ташламаныңмы ни? Ғәскәрҙәребеҙ башында яу сапмайһың.

¹³ Дошманды еңергә ярҙам итсе беҙгә, Кешенең ярҙамынан файҙа юҡ.

¹⁴ Алла менән ҡеүәтебеҙ артыр, Ул дошмандарыбыҙҙы тапап ташлар.