Яхъя 4 - Изге Яҙма

Ғайса һәм Самария ҡатыны

¹ Фарисейҙар Ғайсаның Яхъяға ҡарағанда күберәк шәкерттәр йыйғаны һәм уларҙы һыуға сумдырғаны тураһында ишетте

² (ысынында Ғайса Үҙе түгел, ә шәкерттәре һыуға сумдыра ине).

³ Ғайса, был хаҡта белгәс, Йәһүҙиәне ҡалдырып, ҡабат Галилеяға китте.

⁴ Уға Самария өлкәһе аша уҙырға тура килде.

⁵ Ул Самарияның Сүхәр тигән ҡалаһына килеп етте. Был ҡала Яҡуптың үҙенең улы Йософҡа биргән биләмәнән алыҫ түгел ине.

⁶ Унда Яҡуп ҡоҙоғо бар ине. Юлда арыған Ғайса шул ҡоҙоҡ янына килеп ултырҙы.

^7-8 Төш ваҡыты ине. Шәкерттәре ризыҡ һатып алырға ҡалаға киткәйне. Шунда һыу алырға тип бер Самария ҡатыны килде. – Миңә эсергә һыу бир әле, – тине уға Ғайса.

⁹ Ҡатын: – Нисек итеп Һин, йәһүд була тороп, минән, Самария ҡатынынан, эсергә һорайһың? – тине (был һүҙҙәрҙе ул йәһүдтәр менән самариялыларҙың үҙ-ара ҡатышмауынан сығып әйтте).

¹⁰ Ғайса: – Әгәр ҙә һин Алла бүләгенең нимә икәнен һәм үҙеңдән: «Миңә эсергә һыу бир әле», – тип һораусының кем икәнлеген белһәң, үҙең Унан һорар инең һәм Ул һиңә тере һыу бирер ине, – тип яуапланы.

¹¹ – Әфәндем, – тине ҡатын, – Һинең бит һоҫоп алырға һауытың юҡ, ә ҡоҙоҡ тәрән. Тере һыуҙы ҡайҙан алырһың икән?

¹² Был ҡоҙоҡто беҙгә атабыҙ Яҡуп ҡалдырған. Ул үҙе лә, балалары ла, мал-тыуары ла шунан эскән. Һин Яҡуптан бөйөгөрәкме ни?

¹³ Ғайса уға былай тине: – Был һыуҙы эскән һәр кем йәнә һыуһар,

¹⁴ ә Мин биргән һыуҙы эскән кеше бер ҡасан да һыуһамаҫ. Мин биргән һыу ул кешелә мәңгелек тормошҡа аға торған шишмәгә әүереләсәк.

¹⁵ – Әфәндем! Миңә шул һыуҙы бир әле! Ул ваҡытта һыуһамаҫ та, бында һыу алырға килеп тә йөрөмәҫ инем, – тине ҡатын.

¹⁶ Ғайса уға: – Бар, иреңде саҡырып кил, – тине.

¹⁷ – Минең ирем юҡ, – тип яуапланы ҡатын. – Ирем юҡ, тип дөрөҫөн әйттең, – тине Ғайса. –

¹⁸ Һинең биш ирең булды, ә хәҙер бергә йәшәп ятҡан кешең һиңә ир түгел, һин дөрөҫ әйттең.

¹⁹ – Әфәндем! – тине Уға ҡатын. – Күрәм, Һин пәйғәмбәр.

²⁰ Ата-бабаларыбыҙ Аллаға ошо тауҙа табынған, ә һеҙ, йәһүдтәр, Уға табыныу урыны бары тик Йәрүсәлимдә генә, тиһегеҙ.

²¹ Ғайса уға былай тине: – Эй ҡатын, ышан Миңә, ваҡыт етеп килә: Атаға был тауҙа ла, Йәрүсәлимдә лә табынмаясаҡһығыҙ.

²² Һеҙ – самариялылар – кемгә табыныуығыҙҙы белмәйһегеҙ, ә беҙ беләбеҙ, сөнки ҡотолоу йәһүдтәрҙән килә.

²³ Әммә ваҡыт етеп килә – етте лә инде – ул саҡта Атаға ысынлап табыныусылар Уға рух һәм хәҡиҡәт менән табыныр, сөнки Алла ана шундайҙарҙы эҙләй.

²⁴ Алла Ул – Рух, һәм Уға табынғандар рух һәм хәҡиҡәт менән табынырға тейеш.

²⁵ Ҡатын Уға: – Мәсихтең (йәғни мәсехләнгән Заттың) килерен беләм. Ул килгәс, беҙгә бөтәһен дә аңлатып бирер, – тине.

²⁶ – Һинең менән һөйләшкән Мин – ул Үҙе, – тине Ғайса.

²⁷ Шул ваҡыт шәкерттәре әйләнеп ҡайтты. Уның ҡатын менән һөйләшеп тороуын күреп, ғәжәпкә ҡалдылар, ләкин береһе лә: «Һиңә унан нимә кәрәк?» – тип йәки: «Ниңә был ҡатын менән һөйләшәһең?» – тип һораманы.

²⁸ Ҡатын, һыу көршәген ҡалдырып, ҡалаға ҡайтып китте. Ундағы кешеләргә:

²⁹ – Барығыҙ әле, минең бөтә ҡылған эштәремде һөйләп биргән Кешене күрегеҙ. Бәлки, Ул Мәсихтер? – тине.

³⁰ Кешеләр, ҡаланан сығып, Ғайса янына юл тотто.

³¹ Ул арала шәкерттәре Ғайсаны: – Остаз, ашап ал инде, – тип ҡыҫтаны.

³² – Минең һеҙ белмәй торған ризығым бар, – тине Ул.

³³ Шәкерттәр үҙ-ара: – Әллә Уға берәйһе ашарға килтерҙеме икән? – тиеште.

³⁴ Ғайса уларға былай тине: – Минең ризығым – Мине Ебәреүсенең ихтыярын үтәү һәм Уның эшен теүәлләү.

³⁵ Һеҙ: «Тағы дүрт айҙан ураҡ өҫтө етәсәк», – тиһегеҙ түгелме? Ә Мин һеҙгә әйтәм: күтәрелеп ҡарағыҙ, баҫыуҙар ағарып, ураҡҡа өлгөргән инде!

³⁶ Ураҡсы эш хаҡы ала һәм мәңгелек тормош өсөн уңыш йыя. Шуға күрә сәскән кеше лә, урғаны ла берҙәй ҡыуана.

³⁷ Шулай итеп, был осраҡта: «Берәү сәсә, икенсеһе ура», – тигән әйтем тап килә.

³⁸ Мин һеҙҙе үҙегеҙ көс түкмәгән хеҙмәтте урырға ебәрәм, унда башҡалар эшләне, ә һеҙ уларҙың хеҙмәт емештәрен йыйырһығыҙ.

³⁹ Теге ҡатындың: «Ул минең бөтә ҡылған эштәремде һөйләп бирҙе», – тигән һүҙен ишеткәс, әлеге ҡалалағы Самария кешеләренең күбеһе Ғайсаға инанды.

⁴⁰ Самариялылар, Уның янына килеп, эргәләрендә ҡалыуын үтенгәс, Ғайса унда йәнә ике көнгә туҡталды.

⁴¹ Уның һүҙҙәрен ишетеп, тағы ла күберәк кешеләр Уға инанды.

⁴² Ҡатынға иһә: «Беҙ инде һинең һөйләүең буйынса ғына түгел, ә әйткән һүҙҙәрен үҙебеҙ ишетеп, Уның ысынлап та донъяны Ҡотҡарыусы икәнен белгәнгә күрә ышанабыҙ», – тинеләр.

Һарай әһеленең улын һауыҡтырыу

⁴³ Ике көндән һуң Ғайса был ҡаланан Галилеяға юл тотто.

⁴⁴ «Пәйғәмбәргә үҙ илендә ихтирам юҡ», – тип Ул Үҙе әйткәйне.

⁴⁵ Ләкин Галилеяға килгәс, кешеләр Уны ихлас ҡабул итте. Улар, Йәрүсәлимдәге байрамда булып, Ғайса унда ҡылған барлыҡ мөғжизәләрҙе күргәйне.

⁴⁶ Шунан һуң Ул теге саҡта һыуҙы шарапҡа әйләндергән урынға – Галилеяның Кана ҡалаһына килде. Капернаумда улы ауырып ятҡан бер һарай әһеле бар ине.

⁴⁷ Был кеше, Ғайсаның Йәһүҙиәнән Галилеяға килгәнен ишетеп, Уның янына китте һәм үлем түшәгендә ятҡан улын һауыҡтырыуын ялбарҙы.

⁴⁸ Ғайса уға: – Хикмәттәр һәм мөғжизәләр күрмәһәгеҙ, һеҙ ышанмаясаҡһығыҙ, – тине.

⁴⁹ – Әфәндем! Балам үлгәнсе бара күр инде, – тип үтенде һарай әһеле.

⁵⁰ – Бар, өйөңә ҡайт, улың иҫән-һау, – тине Ғайса. Ул Ғайсаның ошо һүҙенә ышанып ҡайтып китте.

⁵¹ Ҡайтып барғанында хеҙмәтселәре ҡаршы осраны һәм улының һауығыуын хәбәр итте.

⁵² «Уға ҡайһы сәғәттә хәл инде?» тип һорауына тегеләр: – Кисә көндөҙгө сәғәт берҙәр тирәһендә ҡыҙыуы төштө, – тип яуапланы.

⁵³ Атай кеше Ғайсаның: «Улың иҫән-һау», – тигән һүҙҙәренең нәҡ ана шул сәғәткә тап килеүен аңлағас, ул үҙе лә, өйөндәгеләрҙең бөтәһе лә Ғайсаға инанды.

⁵⁴ Был Ғайсаның Йәһүҙиәнән Галилеяға килгәс күрһәткән икенсе мөғжизәһе ине.