Сығыу 2 - Изге Яҙма

Мусаның тыуыуы

¹ Шул мәлдә Леви нәҫеленән бер кеше үҙ ырыуынан кәләш алды.

² Ҡатыны, ауырға ҡалып, ир бала тапты һәм, малайҙың бик күркәм икәнен күреп, өс ай буйы йәшереп тотто.

³ Артабан йәшерерлеге ҡалмағас, ҡамыштан үрелгән кәрзин алып, уның тишек-тошоғон ыҫмала менән һыланы ла, сабыйҙы шунда һалып, йылға буйындағы ҡамыш араһында ҡалдырҙы.

⁴ Баланың апаһы йыраҡтан ғына, нимә булыр икән, тип күҙәтеп торҙо.

⁵ Бына фирғәүен ҡыҙы йылғаға һыу инергә төштө. Хеҙмәтсе ҡыҙҙары яр буйында ҡалды. Фирғәүен ҡыҙы ҡамыш араһында кәрзин күреп ҡалды ла ҡолиәһенә уны алып килергә ҡушты.

⁶ Асып ҡараһа, бала ята. Сабый буҫығып илай. Фирғәүен ҡыҙы баланы йәлләне. – Ғиври балаһы был, – тине ул.

⁷ Малайҙың апаһы фирғәүен ҡыҙынан: – Барып берәй ғиври ҡатынын саҡырайыммы? – тип һораны. – Һинең өсөн баланы имеҙер.

⁸ – Саҡыр, – тине фирғәүен ҡыҙы. Ҡыҙыҡай баланың әсәһен барып алып килде.

⁹ Фирғәүен ҡыҙы уға: – Бынау баланы ал да миңә имеҙеп үҫтереп бир. Хаҡын түләрмен, – тине. Ҡатын сабыйҙы алды ла ҡарап үҫтерҙе.

¹⁰ Бала ҙурайғас, уны фирғәүен ҡыҙына алып килеп бирҙе. Уны фирғәүен ҡыҙы улы һымаҡ күрҙе, Муса тип исем ҡушты. – Мин уны һыуҙан тартып сығарҙым, – тине.

Мусаның Мидйәнгә ҡасыуы

¹¹ Байтаҡ йылдар үтте. Муса үҫеп егет булды. Ул бер ваҡыт ҡан-ҡәрҙәштәре янына килде, уларҙың ауыр эштән интегеүҙәрен күрҙе. Ҡараһа, бер мысыр кешеһе ғивриҙе туҡмап ята.

¹² Муса ян-яғына ҡарап алды ла, бер кем дә күренмәгәс, теге мысырҙы үлтереп, мәйетен ҡомға күмде.

¹³ Иртәгәһенә Муса әлеге урынға ҡабат килде – ике ғивриҙең талашҡанын күрҙе. – Ниңә ҡәрҙәшеңә һуғаһың? – тип һораны Муса йәберләүсенән.

¹⁴ – Кем һине беҙҙең өҫтән түрә һәм хөкөмдар итеп ҡуйҙы? Әллә мине лә, теге мысыр кешеһен үлтергән шикелле, үлтерергә итәһеңме? – тине теге. Муса ҡурҡыуға ҡалды: «Минең нимә эшләгәнем билдәле булғандыр, ахыры», – тип уйланы.

¹⁵ Был хәлде ишеткәс, фирғәүен Мусаны үлтертмәк булды. Ләкин Муса мидйәндәр иленә ҡасып китте. Бында килеп етеп, бер ҡоҙоҡ янына ултырҙы.

¹⁶ Мидйән ҡаһинының ете ҡыҙы бар ине. Бына улар ҡоҙоҡтан һыу килеп алды ла тағараҡтарға тултырҙы – аталарының һарыҡ-кәзәләрен эсермәксе булды.

¹⁷ Әммә шул саҡ көтөүселәр килеп уларҙы ҡыуып ебәрҙе. Муса, ултырған еренән тороп, ҡыҙҙарҙы яҡлашты, уларҙың малын эсерҙе.

¹⁸ Ҡыҙҙар өйҙәренә ҡайтып кергәс, аталары Реғуил: – Ниңә бөгөн улай тиҙ ҡайттығыҙ? – тип һораны.

¹⁹ – Ниндәйҙер бер мысыр кешеһе беҙҙе көтөүселәрҙән яҡлашты, хатта, һыу алып, беҙҙең малдарҙы эсерҙе, – тине ҡыҙҙары.

²⁰ – Ҡайҙа һуң ул? – тип һораны аталары. – Ниңә ҡалдырып киттегеҙ? Барығыҙ, ашарға саҡырығыҙ.

²¹ Муса был кешелә ҡалырға булды. Тегеһе Мусаға ҡыҙы Сиппораны кәләш итеп бирҙе.

²² Сиппора ауырға ҡалып бер ул тапты. Муса улына Гершом тип исем ҡушты, «Мин сит ерҙә килмешәк булдым», – тине.

²³ Йылдар үтте. Мысыр батшаһы вафат булды. Исраил халҡы ауыр эштән иңрәне, ярҙам һорап ялбарҙы – һәм уларҙың һыҡтауы Аллаға барып етте.

²⁴ Алла уларҙың ялбарыуын ишетте, Ибраһим, Исхаҡ һәм Яҡуп менән булған килешеүен иҫенә төшөрҙө.

²⁵ Алла Исраил халҡына баҡты – уларҙың хәлдәрен аңланы.