Миха 7 - Изге Яҙма

Миханың зары

¹ Ҡайғы миңә! Йәйге уңыш йыйып алынғас, Йөҙөм ҡыуағында бер тәлгәш емеш таба алмаған, Иртә өлгөргән инжирҙән бер бөртөк тә Ауыҙ итә алмаған кешеләй булдым.

² Илдә Аллаға тоғролар ҡалманы, Намыҫлы кешеләр бөткән. Һәммәһе ҡан түгер өсөн боҫҡонда торор, Туған туғанына тоҙаҡ ҡорор.

³ Яманлыҡҡа ҡулдары ҡайһылай оҫта: Етәкселәр бүләк талап итә, Хөкөмсөләр ришүәт ала, Хакимдар теләгәнен таптыра. Бөтәһе лә хәйлә менән эш итә.

⁴ Уларҙың иң яҡшыһы – дегәнәк кеүек, Иң ғәҙеле – сәнскәк ҡыуаҡ. Ләкин бына күҙәтселәр иҫкәрткән көн – Яза көнө килеп етте, Ҡаушау солғап алыр уларҙы.

⁵ Дуҫыңа ышанма, Яҡыныңа таянма, Ҡуйыныңда ятҡанға ла Эс сереңде аслан асма.

⁶ Сөнки улы атаһын хурлай, Ҡыҙ әсәһенә, килен ҡәйнәһенә баш күтәрә, Кешенең дошмандары – үҙ өйөндәгеләр.

⁷ Ә мин Раббыға өмөт бағлайым, Ҡотҡарыусы Аллама күҙ төбәйем, Ишетәсәк мине Аллам.

Ҡотолоу юлы

⁸ Хәлемә ҡыуанма, эй дошманым! Мин йығылһам да, торормон, Ҡараңғылыҡта ҡалһам да, Раббым миңә яҡтылыҡ булыр.

⁹ Минең дәғүәмде хәл итеп, Ғәйебемде аҡлағансы, Раббының асыуына түҙермен, Сөнки мин Раббыға ҡаршы гонаһ ҡылдым. Ә һуңынан мине яҡтыға сығарыр, Шунда ғәҙеллеген күрермен.

¹⁰ Быға ҡарап: «Аллаң Раббы ҡайҙа һинең?» – Тигән дошманым хурланыр, Шунда үҙ күҙем менән күрермен уның Урам батҡағы ише аяҡ аҫтында тапалғанын.

¹¹ Эй Йәрүсәлим, Диуарҙарың ҡайтанан төҙөлөр, Сиктәрең тағы ла киңәйер көн килә.

¹² Ул көн һинең халҡың Ашшурҙан Мысырға тиклем, Мысырҙан Евфратҡа ҡәҙәр, Диңгеҙҙән – диңгеҙгәсә, Тауҙарҙан тауҙарғаса Йәйрәп ятҡан ерҙәрҙән һиңә ҡайтыр.

¹³ Әммә унда йәшәгәндәр арҡаһында, Уларҙың ғәмәлдәренә күрә Был ерҙәр бушлыҡҡа әйләнер.

Раббы халҡы өсөн доға

¹⁴ Йә Раббы, ҡулыңдағы таяғың менән Үҙ халҡыңды – өлөшөң булған көтөүеңде – көт. Тирә-яҡта уңдырышлы ерҙәр булһа ла, Улар урман шырлығында яңғыҙ көн күрә. Инде улар элекке дәүерҙәрҙәге һымаҡ Башан менән Ғилғәдтә утлап йөрөһөн.

¹⁵ Беҙҙе Мысырҙан сығарған көндәрҙәге кеүек Халҡың өсөн мөғжизәләреңде ҡыл.

¹⁶ Ҡәүемдәр быны күрер ҙә Ҡеүәттәре юҡлыҡҡа оялыр; Устары менән ауыҙҙарын ҡапларҙар, Ҡолаҡтарын томаларҙар.

¹⁷ Йылан һымаҡ, һөйрәлеүселәр һымаҡ туҙан яларҙар, Ҡалтыранып, үҙ өңдәренән килеп сығырҙар, Эй Аллабыҙ Раббы, улар Һинән ҡурҡып, Дәһшәт эсендә Һинең яғыңа боролорҙар.

¹⁸ Һинең һымаҡ гонаһтарҙы ярлыҡаған, Үҙ халҡының иҫән ҡалғандарының ғәйебен ғәфү ҡылған, Мәңгелеккә асыуын тотмаған, Тоғро һөйөүенән ләззәт алғанБашҡа алла бармы?

¹⁹ Ғәйре беҙгә йәнә миһырбанлы булырһың, Ғәйептәрҙе беҙҙең юйып ташларһың, Гонаһтарҙы диңгеҙ упҡынына ырғытырһың.

²⁰ Яҡупҡа, зинһар, тоғро була күр, Ибраһимға гелән яҡшылыҡ ҡыл. Әүәл Һин бит беҙҙең ата-бабаларға Тап шулай тип ант иткәнһең.