Матфей 8 - Изге Яҙма

Махаулыны һауыҡтырыу

¹ Ғайса тауҙан төшкәс, артынан күмәк халыҡ эйәрҙе.

² Бына Уның янына махау сирле кеше килде лә алдына тубыҡланып: – Әфәндем! Әгәр теләһәң, мине таҙарта алаһың бит, – тине.

³ Ғайса ҡулын һуҙып уға ҡағылды ла: – Эйе, теләйем, таҙарын! – тине. Был кеше шунда уҡ махауҙан таҙарынды.

⁴ Ғайса уны: – Ҡара уны, был турала бер кемгә лә һөйләмә! – тип киҫәтте. – Әммә ҡаһинға барып күрен дә, Муса ҡушҡанса, ҡорбан килтер. Был кешеләргә һауығыуыңды раҫлау билдәһе булыр.

Йөҙ башының ышанысы

⁵ Ғайса Капернаумға барғас, Уға бер йөҙ башы ярҙам һорап килде.

⁶ – Әфәндем! – тине ул. – Хеҙмәтсемде фалиж һуҡты, әле минең өйөмдә ята, бик ныҡ интегә.

⁷ – Ярар, барып уны һауыҡтырырмын, – тине Ғайса.

⁸ – Әфәндем! Мин Һине үҙ өйөмдә ҡабул итергә лайыҡ түгелмен, – тип яуап бирҙе Уға йөҙ башы. – Бер һүҙ генә әйт – хеҙмәтсем һауығыр.

⁹ Мин бит үҙем дә башҡа берәүгә буйһонам, үҙемдең дә ҡул аҫтымда ғәскәриҙәр бар. Уларҙың берәйһенә «кит» тиһәм, китә, икенсеһенә «кил» тиһәм, килә. Хеҙмәтсемә «ошоно эшлә» тиһәм, эшләй.

¹⁰ Быны ишетеп, Ғайса бик ғәжәпләнде. Артынан эйәреп килгән кешеләргә: – Һеҙгә хаҡ һүҙ әйтәм: Минең Исраил халҡы араһында был тиклем көслө иманға эйә булған берәүҙе лә осратҡаным юҡ.

¹¹ Әммә һеҙгә шуны әйтәм: көнсығыштан һәм көнбайыштан күптәр килер, улар Күктәр Батшалығында Ибраһим, Исхаҡ һәм Яҡуп менән бергә табын артында ултырыр.

¹² Ә Батшалыҡҡа эйә булырға тейеш кешеләр тышҡа, ҡараңғылыҡҡа ҡыуылыр, унда илау һәм теш шығырҙатыу булыр, – тине.

¹³ Йөҙ башына Ғайса: – Бар, ҡайт, ышаныуыңа күрә булһын, – тине. Хеҙмәтсе шул сәғәттә үк һауыҡты.

Ғайсаның күптәрҙе һауыҡтырыуы

¹⁴ Ғайса, Петрустың өйөнә килгәс, уның ҡәйнәһенең бөтөн тәне янып ауырып ятҡанын күрҙе.

¹⁵ Ғайса уның ҡулына тейеү менән, тәненең яныуы туҡтаны. Ҡатын, тороп, Ғайсаға табын әҙерләй башланы.

¹⁶ Ә инде кискеһен Ғайса янына ен эйәләшкән күп кешеләрҙе алып килделәр. Ул Үҙенең һүҙе менән яуыз рухтарҙы ҡыуып сығарҙы һәм бөтә сирлеләрҙе һауыҡтырҙы.

¹⁷ Был – Ишағыяһ пәйғәмбәр аша: «Ул беҙҙең ауырыуҙарыбыҙҙы өҫтөнә алды һәм сирҙәребеҙҙе Үҙенә йөкмәне», – тип әйтелгәндәр ғәмәлгә ашһын өсөн булды.

Ғайсаға эйәреү

¹⁸ Ғайса, эргә-тирәһенә йыйылған күмәк халыҡты күреп, шәкерттәренә күлдең теге ярына сығырға ҡушты.

¹⁹ Шул саҡ Уның янына бер ҡанун белгесе килеп: – Остаз, ҡайҙа ғына йөрөһәң дә, мин Һинең артыңдан барырмын, – тине.

²⁰ – Төлкөләрҙең – өңдәре, ҡоштарҙың оялары бар, ә Әҙәм Улының башын терәр урыны юҡ, – тип яуап бирҙе Ғайса.

²¹ Ә икенсе берәү, шәкерттәренең береһе: – Хакимым! Тәүҙә өйөмә ҡайтып, атайымды ерләп килергә рөхсәт ит, – тине.

²² Ләкин Ғайса: – Миңә эйәр! Үлеләр үҙ үлеләрен үҙҙәре ерләһен, – тип яуапланы.

Ғайсаның дауылды туҡтатыуы

²³ Ғайса кәмәгә инеп ултырҙы. Уның артынан шәкерттәре лә урын алды.

²⁴ Ҡапыл күл өҫтөндә көслө дауыл ҡупты. Тулҡындар килеп бәрелеп, кәмә эсенә һыу тулды. Был мәлдә Ғайса йоҡлай ине.

²⁵ Шәкерттәре Уны уятып: – Хакимыбыҙ! Ҡотҡар, батабыҙ бит! – тип ҡысҡырҙылар.

²⁶ – Эй, иманы аҙҙар, ниңә улай ҡотоғоҙ осто? – тине Ғайса уларға. Ул тороп елде лә, күлде лә тыйҙы. Тәрән тынлыҡ урынлашты.

²⁷ Барыһы ла хайран ҡалып: – Кем һуң Ул? Ел дә, тулҡындар ҙа Уға буйһона! – тиеште.

Ен эйәләшкән ике кеше

²⁸ Ғайса арғы яҡ ярҙағы Гадара еренә килгәс, ен эйәләшкән ике кеше ҡәбер мәмерйәләренән Уға ҡаршы килеп сыҡты. Улар шул тиклем ҡоторған булғанлыҡтан, был юлдан һис кем үтә алмаған.

²⁹ – Эй Алла Улы, Һиңә беҙҙән нимә кәрәк? Бында беҙҙе ваҡытынан алда яфаларға килдеңме? – тип ҡысҡырҙы улар.

³⁰ Ә алыҫ түгел ерҙә ҙур сусҡа көтөүе утлап йөрөй ине.

³¹ Ендәр: – Беҙҙе бынан ҡыуып сығарһаң, сусҡа көтөүенә ебәр, – тип ялбарҙы.

³² – Барығыҙ, – тине Ғайса уларға. Ендәр, кешеләрҙән сығып, сусҡалар эсенә барып инделәр. Бөтә көтөү сабып китеп текә ярҙан күлгә ташланды ла һыуға батып үлде.

³³ Сусҡа ҡараусылар иһә ҡалаға йүгерҙеләр һәм унда, ен эйәләшкән кешеләр менән ни булғанын да ҡушып, барыһын да һөйләп бирҙеләр.

³⁴ Бөтә ҡала халҡы Ғайсаны ҡаршыларға сыҡты. Уны күргәс, үҙҙәренең ерҙәренән китеүен ялбарҙылар.