Лукас 19 - Изге Яҙма

Ғайса һәм Зәкхәйос

¹ Ғайса, Йерихоға инеп, уның аша үтеп бара ине.

² Бында һалым йыйыусыларҙың башлығы Зәкхәйос исемле бай кеше йәшәй ине.

³ Ул Ғайсаны нисек булһа ла күреп ҡалырға тырышты, ләкин, буйға тәпәш булғанлыҡтан, халыҡ араһынан Уны күрә алманы.

⁴ Шунлыҡтан, Ғайсаны күрергә тип, алға йүгереп сыҡты ла ҡырағай инжир ағасына менеп ултырҙы. Ғайса ошо урындан үтергә тейеш ине.

⁵ Ғайса унда килеп еткәс, күтәрелеп ҡараны ла: – Зәкхәйос! Төш тиҙерәк, Мин бөгөн һиндә ҡунаҡ булырға тейешмен, – тине.

⁶ Зәкхәйос тиҙ генә төштө лә Ғайсаны шатланып өйөнә алып ҡайтты.

⁷ Был хәлде күреп торған барыһы ла: – Был тиклем дә гонаһлы кешегә нисек итеп ҡунаҡҡа бармаҡ кәрәк! – тип һуҡранды.

⁸ Зәкхәйос иһә, тороп, Раббы Ғайсаға: – Хужам! Мөлкәтемдең яртыһын фәҡирҙәргә өләшермен, әгәр ҙә берәйһен алдаған булһам, дүртләтә ҡайтарып бирермен, – тине.

⁹ – Бөгөн был өйгә ҡотолоу килде, – тине Ғайса, – был кеше лә Ибраһим нәҫеленән бит.

¹⁰ Әҙәм Улы юғалғанды эҙләп табырға һәм ҡотҡарырға тип килде.

Хеҙмәтселәргә бирелгән аҡсалар хаҡында ҡисса

¹¹ Быны тыңлап торған кешеләргә Ғайса, һүҙен дауам итеп, тағы ла бер ҡисса һөйләне. Ул Йәрүсәлимгә яҡынлашҡайны, ә халыҡ, оҙаҡламай Алла Батшалығы етергә тейеш, тип уйлай ине.

¹² Ғайса былай тине: – Затлы нәҫелдән булған бер кеше, үҙ иле өҫтөнән батшалыҡ ҡабул итергә лә әйләнеп ҡайтырға тип, алыҫ юлға сыҡҡан.

¹³ Юлға сығыр алдынан ун хеҙмәтсеһен саҡырып алған да берәр көмөш тәңкә биреп: «Мин ҡайтҡансы быларҙы файҙаланып табыш алығыҙ», – тигән.

¹⁴ Халыҡ иһә уны яратмаған һәм: «Беҙ уның батшалыҡ итеүен теләмәйбеҙ», – тип, артынса уҡ илселәр ебәргән.

¹⁵ Теге кеше, батшалыҡты ҡабул итеп ҡайтыу менән, аҡса биргән хеҙмәтселәренең күпме табыш алғанын белешер өсөн, уларҙы үҙенең янына саҡырырға ҡушҡан.

¹⁶ Беренсе хеҙмәтсе килеп: «Хужам, һинең көмөш тәңкәң ун тәңкә килтерҙе», – тигән.

¹⁷ Хужа уға: «Яҡшы эшләгәнһең, һин – һәйбәт хеҙмәтсе. Бәләкәй эштә ышаныслы булғаның өсөн, ун ҡала менән идара итеүҙе һиңә тапшырам», – тигән.

¹⁸ Икенсе хеҙмәтсе килеп: «Хужам, һинең көмөш тәңкәң биш тәңкә килтерҙе», – тигән.

¹⁹ Хужа уға: «Һин биш ҡала менән идара ит», – тигән.

²⁰ Ә өсөнсө хеҙмәтсе килеп: «Хужам, бына тәңкәң, һинән ҡурҡҡанға күрә, уны мин яулыҡҡа төрөп һаҡлап тоттом.

²¹ Һин бит аяу белмәҫ кеше – һалмағаныңды алаһың, сәсмәгәнеңде ураһың», – тигән.

²² Хужа иһә уға: «Мин һине үҙ һүҙҙәрең менән хөкөм итәм, булдыҡһыҙ хеҙмәтсе! Минең аяу белмәҫ булғанымды, һалмағанды алғанымды, сәсмәгәнде урғанымды белә инең бит!

²³ Шулай булғас, ни өсөн мин биргән тәңкәне әйләнешкә индермәнең? Ҡайтҡас та уны табышы менән бергә алған булыр инем», – тигән.

²⁴ Шунан янындағыларға: «Унан тәңкәне алығыҙ ҙа ун көмөшө булғанына бирегеҙ», – тип ҡушҡан.

²⁵ Ярҙамсылары уға: «Хужабыҙ! Ул хеҙмәтсенең ун тәңкәһе бар бит инде», – тигән.

²⁶ Хужа уларға: «Һеҙгә әйтәм: кемдеке бар, шуға тағы ла күберәк бирелер, ә кемдеке юҡ, уның булғаны ла тартып алыныр.

²⁷ Ә инде үҙҙәренә батша булыуымды теләмәгән дошмандарымды бында алып килегеҙ һәм күҙ алдымда үлтерегеҙ», – тип яуаплаған.

Ғайсаның тантаналы рәүештә Йәрүсәлимгә инеүе

²⁸ Ғайса, был ҡиссаны һөйләгәндән һуң, Йәрүсәлимгә табан юл тотто.

²⁹ Зәйтүн тауына, Бейт-Фаге менән Бейт-Әниә ауылдарына яҡынлашҡас, ике шәкертен алдан ебәрҙе:

³⁰ – Ҡаршылағы ауылға барығыҙ, унда ингәс, бәйҙә торған һәм бығаса һис кем менмәгән йәш ишәкте күрерһегеҙ. Уны ысҡындырып, бында алып килегеҙ.

³¹ Әгәр берәйһе: «Ниңә уны бәйҙән ысҡындыраһығыҙ?» – тип һораһа: «Ул Хужаға кәрәк», – тип әйтегеҙ.

³² Шәкерттәре Ғайса әйткән ишәкте барып тапты.

³³ Улар йәш ишәкте бауҙан ысҡындырған саҡта ишәктең хужалары: – Ишәкте ниңә бауҙан ысҡындыраһығыҙ? – тип һораны.

³⁴ Шәкерттәр: – Ул Хужабыҙға кәрәк, – тинеләр.

³⁵ Ишәкте Ғайса янына алып килделәр ҙә, өҫ кейемдәрен ишәк өҫтөнә һалып, Ғайсаны уға атландырҙылар.

³⁶ Ғайса ишәк өҫтөндә барған саҡта, кешеләр өҫ кейемдәрен сисеп юлға түшәне.

³⁷ Ғайса Зәйтүн тауынан Йәрүсәлимгә табан төшә торған юлға яҡынлашҡас, күп һанлы шәкерттәр төркөмө, үҙҙәре күргән бөтөн мөғжизәләр өсөн ҡыуанышып, көслө тауыштар менән Алланы данлай башланылар:

³⁸ – Раббы исеме менән килеүсе Батша мөбәрәк булһын! Күктә – именлек, бейек күктәрҙә – дан!

³⁹ Шунда халыҡ араһындағы ҡайһы бер фарисейҙар Ғайсаға: – Остаз, шәкерттәреңде тый! – тине.

⁴⁰ Ғайса иһә: – Һеҙгә шуны әйтәм: улар тымһа, таштар ҡысҡыра башлаясаҡ, – тип яуапланы.

Ғайсаның Йәрүсәлим өсөн илауы

⁴¹ Ғайса, Йәрүсәлимгә яҡынайғас, ҡаланы күреп, уның яҙмышы өсөн иланы:

⁴² – Һин дә ошо көндә үҙ именлегең өсөн нимә кәрәклеген белһәң ине! Әммә был әле күҙҙәреңдән йәшерелгән.

⁴³ Һиңә шундай көндәр килер: дошмандарың тирә-яғыңа тупраҡ өйөп, һине ҡамап алыр һәм һәр яҡлап ҡыҫырыҡлар.

⁴⁴ Һине емерерҙәр, һиндә йәшәүселәрҙе ҡырырҙар, таш өҫтөндә таш ҡалдырмаҫтар, сөнки һин яныңа Алла килеп ҡотҡарған ваҡытты белмәнең.

Алла йортон таҙартыу

⁴⁵ Ғайса, Алла йортона инеп, ундағы һатыусыларҙы ҡыуып сығарырға кереште.

⁴⁶ – Изге Яҙмала: «Минең Йортом доға ҡылыу йорто булыр», – тип яҙылған, ә һеҙ уны юлбаҫарҙар ояһына әйләндергәнһегеҙ! – тине.

⁴⁷ Ғайса көн һайын Алла йортонда аң-белемгә өйрәтте. Баш ҡаһиндар, ҡанун белгестәре һәм халыҡ башлыҡтары иһә Уны һәләк итергә әмәл эҙләне.

⁴⁸ Әммә быны нисек атҡарырға белмәнеләр, сөнки Ғайсаның һәр һүҙен йотлоғоп тыңлаған халыҡ Уның менән ине.