Лукас 17 - Изге Яҙма

Иман һәм гонаһ

¹ Ғайса Үҙенең шәкерттәренә былай тине: – Гонаһҡа этәргән нәмәләр ҡотолғоһоҙ, әммә бүтәндәрҙе гонаһҡа этәреүсегә – ҡайғы.

² Был кесе йәндәрҙең берәйһен дөрөҫ юлдан яҙҙырған кешене муйынына тирмән ташы аҫып диңгеҙгә ташлаһалар, уның өсөн хәйерлерәк булыр ине.

³ Ҡылған эштәрегеҙгә иғтибарлы булығыҙ. Туғаның һиңә ҡаршы гонаһ ҡылһа, уны шелтәлә, ә инде тәүбәгә килһә, ғәфү ит.

⁴ Көнөнә ете тапҡыр һиңә ҡаршы гонаһ ҡылып һәм ете тапҡыр яныңа килеп: «Ҡылғаныма үкенәм!» – тиһә, уны ғәфү ит.

⁵ Илселәр Раббы Ғайсаға: – Иманыбыҙҙы арттыр, – тинеләр.

⁶ Раббы Ғайса былай тине: – Әгәр һеҙҙең гәрсис орлоғо хәтлем генә иманығыҙ булып, ошо тут ағасына: «Тамырың менән ҡуптарылып сыҡ та үҙеңде диңгеҙгә күсереп ултырт», – тиһәгеҙ, ул шулай эшләр ине.

⁷ Ер һөрөп йәки көтөү көтөп ҡырҙан ҡайтҡан хеҙмәтсеһенә ҡайһығыҙ: «Әйҙә, тиҙерәк өҫтәл янына ултыр», – тип әйтер икән?

⁸ Киреһенсә, уға: «Миңә киске аш әҙерлә, унан, билеңде быуып, ашап-эскән ваҡытымда миңә хеҙмәт күрһәтеп тор, шунан һуң үҙең ашап-эсерһең», – тип әйтмәҫһегеҙме?

⁹ Ҡушылғанды үтәгәне өсөн хеҙмәтсегеҙгә рәхмәт әйтерһегеҙме икән?

¹⁰ Шулай итеп, һеҙ ҙә ҡушылғандарҙың барыһы ла үтәлгәндән һуң: «Беҙ – бары хеҙмәтселәр генә, эшләргә тейеш булғанды башҡарҙыҡ», – тип әйтегеҙ.

Махау сирле ун кешене һауыҡтырыу

¹¹ Ғайса, Йәрүсәлимгә барышлай, Самария һәм Галилея сиге буйлап үтте.

¹² Бер ауылға ингәндә, Уны махау сирле ун кеше ҡаршыланы. Улар алыҫта уҡ туҡтап,

¹³ көслө тауыш менән: – Ғайса Остаз! Беҙгә мәрхәмәтле булсы! – тип ҡысҡырҙы.

¹⁴ Ғайса уларҙы күргәс: – Барығыҙ, ҡаһиндарға күренегеҙ, – тине. Махау сирлеләр унда китеп барышлай уҡ таҙарынды.

¹⁵ Уларҙың береһе, һауыҡҡанын тойғас та кире килеп, ҡысҡырып Алланы данланы,

¹⁶ Ғайсаның аяғына йығылып, Уға рәхмәт әйтте. Был Самария кешеһе ине.

¹⁷ Шул саҡ Ғайса: – Ун кеше таҙарынғайнығыҙ түгелме һуң? Туғыҙығыҙ ҡайҙа?

¹⁸ Аллаға рәхмәт белдереү өсөн, сит ер кешеһенән башҡалары кире килмәнеме ни? – тип һораны.

¹⁹ Ә теге әҙәмгә: – Тор, юлыңда бул, һине ышаныуың һауыҡтырҙы, – тине.

Алла Батшалығы киләсәк мәл тураһында

²⁰ Фарисейҙар Ғайсанан Алла Батшалығының ҡасан киләсәге тураһында һораны. – Алла Батшалығы күҙгә күренеп килмәҫ, – тине Ғайса. –

²¹ «Бына, бында ул», йәки: «Ана, тегендә», – тип тә әйтмәҫтәр. Алла Батшалығы – һеҙҙең арағыҙҙа.

²² Ғайса шәкерттәренә былай тине: – Әҙәм Улының көндәренең береһен генә булһа ла күргегеҙ килгән ваҡыт етер, әммә күрә алмаҫһығыҙ.

²³ Һеҙгә: «Ул бына бында», йәки: «Ул тегендә», – тип әйтерҙәр. Әммә һеҙ улар әйткән ергә бармағыҙ, улар артынан йүгермәгеҙ.

²⁴ Нисек йәшен йәшнәп, күктең бер ситенән икенсе ситенә саҡлы ут ялтлап китә, Әҙәм Улы Үҙенең көнөндә шулай булыр.

²⁵ Әммә тәүҙә Уға күп ғазаптар кисерергә һәм ошо быуын кешеләре тарафынан кире ҡағылырға тура килер.

²⁶ Нух заманында нисек булһа, Әҙәм Улы көндәрендә лә шулай буласаҡ.

²⁷ Нух кәмәгә ингән көнгә тиклем кешеләр ашаған, эскән, өйләнгән, кейәүгә сыҡҡан. Шунан һуң туфан ҡалҡып, барыһын да һәләк иткән.

²⁸ Лут көндәрендә лә шулай булған: кешеләр ашаған, эскән, һатып алған һәм һатып ебәргән, сәскән, төҙөгән.

²⁹ Әммә Лут Содом ҡалаһынан сыҡҡан көндә күктән ут менән көкөрт ямғыры яуған һәм барыһын да һәләк иткән.

³⁰ Әҙәм Улы килеп күренгән көндә лә шулай буласаҡ.

³¹ Ул көндө үҙе өй ҡыйығында булып, әйберҙәре аҫта ҡалған кеше уларҙы алырға тип төшмәһен, шулай уҡ баҫыуҙа булған кеше лә өйөнә ҡайтмаһын.

³² Луттың ҡатынын иҫегеҙҙә тотоғоҙ.

³³ Кем үҙенең йәнен һаҡлап ҡалырға тырыша, ул уны юғалтыр; ә кем йәнен юғалта, уны һаҡлап алып ҡалыр.

³⁴ Һеҙгә әйтәм: ул төндә бер түшәктә ятҡан ике кешенең береһе алыныр, икенсеһе ҡалдырылыр.

^35-36 Бергә ашлыҡ тартыусы ике ҡатындың береһе алыныр, икенсеһе ҡалдырылыр.

³⁷ Ғайсаның был һүҙҙәренән һуң шәкерттәре: – Хакимыбыҙ, был хәл ҡайҙа булыр? – тип һораны. – Мәйет ҡайҙа булһа, ҡоҙғондар шунда йыйылыр, – тине Ғайса.