Ҡанун 33 - Изге Яҙма

Мусаның исраилдарға һуңғы фатихаһы

¹ Бына Алла бәндәһе Мусаның вафаты алдынан Исраил халҡына биргән фатихаһы.

² Ул былай тине: – Раббы Синай тауынан килде, Ул беҙгә таңдай Сеғирҙан тыуҙы, Паран тауынан нур сәсте, Ун меңләгән изгеләре менән килде, Уң ҡулында ҡанун уты яна ине.

³ Ысынлап та, Ул халыҡтарҙы ярата! Бөтә изгеләр – Уның ихтыярында. Улар, аяҡ осона ҡапланып, Уның әйткәндәрен тыңлай.

⁴ Яҡуп нәҫеленә мираҫ итеп, Муса беҙгә ҡанун бирҙе.

⁵ Исраилдың ырыуҙары Башлыҡтары менән йыйылғанда Раббы Йешурунға батша булды.

⁶ Рәүвән йәшәһен, үлмәһен, Халҡының һаны аҙ булмаһын.

⁷ Муса Йәһүҙә хаҡында былай тине: – Эй Раббым, Йәһүҙәнең тауышын ишет, Уны үҙенең халҡына кире ҡайтар. Үҙ ҡулдары менән ул үҙен яҡлай, Дошмандарына ҡаршы Һин ярҙамсы бул.

⁸ Леви тураһында әйтте: – Раббым, туммимың менән уримың – Һинең тоғро ҡолоң өсөн. Уны Массала һынаның, Мерива һыуҙарында көрәштең.

⁹ Ул атаһы менән әсәһе хаҡында: «Мин улар хаҡында уйламайым», – тине. Туғандарын таныманы, балаларын белмәне, Әммә Һинең һүҙҙәреңде тотто, Һинең менән килешеүҙе һаҡланы.

¹⁰ Яҡуп тоҡомон – ҡағиҙәләреңә, Исраил халҡын ҡануныңа өйрәтә. Алдыңда хуш еҫ төтәтә, Усағыңда тотош яндырыу ҡорбандары килтерә.

¹¹ Йә Раббы, уның ҡеүәтен фатихала, Уларҙың эшен ҡабул ҡыл. Кем уларға һөжүм итә, нәфрәт тота – билен һындыр, Бүтән баш ҡалҡытмаһындар.

¹² Бинйәмин тураһында әйтте: – Раббының һөйөклөһө Уның янында Һис бер хәүеф белмәй йәшәй. Раббы уны һәр саҡ ҡурсалай, Ул Раббының ҡосағында имен-аман.

¹³ Йософ тураһында әйтте: – Раббы уның ерен күк байлығы – ысыҡ, Ер аҫтында ятҡан тәрән һыуҙар,

¹⁴ Ҡояшта өлгөргән яҡшы уңыш, Үҙ айында бешкән емеш,

¹⁵ Боронғо тауҙар байлығы, Мәңгелек ҡалҡыулыҡтар муллығы,

¹⁶ Ер үҫтергән иң затлы уңыш менән фатихалаһын. Дөрләп янған ҡыуаҡта Күренгәндең Рәхмәт-мәрхәмәте менән фатихаланһын! Былар барыһы ла Йософтоң башына, Ағалары араһынан һайлап алынғандың түбәһенә яуһын.

¹⁷ Йософ беренсе булып тыуған үгеҙ кеүек ғәйрәтле; Мөгөҙө – хас ҡырағай үгеҙҙекеләй. Уның мөгөҙҙәре – Әфраимдың ун меңдәре, Менашшеның меңдәре. Ҡәүемдәрҙе ер сигенә тиклем Шулар менән һөҙөп ырғытасаҡ.

¹⁸ Зевулун тураһында былай тине: – Эй Зевулун, юлға сыҡҡаныңда шатлан! Эй Исасхар, сатырҙарыңда ҡыуан!

¹⁹ Халыҡтарҙы тауға саҡырырҙар, Тейешле ҡорбандарҙы салырҙар, Диңгеҙҙең мул байлығы менән, Ҡомдағы хазина менән туйынырҙар.

²⁰ Ғад хаҡында әйтте: – Ғадтың ерен Киңәйткәнгә шөкөр булһын! Ғад ҡулды-башты ботарлар Арыҫландай тыныс ятыр.

²¹ Ул үҙенә иң яҡшы ерҙе һайланы, Уға етәксенең өлөшө бирелде, Халыҡ башлыҡтары йыйылғас, Раббының хаҡ хөкөмөн, Исраил хаҡындағы ҡарарҙарын Еренә еткереп ул үтәне.

²² Дан хаҡында былай тине: – Дан – Башандан һикереп сыҡҡан бала арыҫлан.

²³ Нафтали тураһында ла әйтте: – Эй Раббының рәхмәте һәм Фатихаһы менән тулы Нафтали, Көнбайышты ла, көньяҡты ла биләп ал.

²⁴ Ашер тураһында былай тине: – Уландарҙың араһында Иң фатихалыһы Ашер булһын, Туғандарының һөйөүен ҡаҙанһын, Аяғын зәйтүн майына батырһын!

²⁵ Биктәрең – тимер һәм баҡыр һинең, Ҡеүәтең ғүмерең буйы ҡаҡшамаһын.

²⁶ Эй Йешурун, һинең Аллаңдай юҡ! Ул Үҙенең ҡөҙрәте менән һиңә ярҙамға Болотҡа атланып күктән елә.

²⁷ Һыйынысың – әүәлдәрҙән булған Алла, Мәңгелек ҡулдар күтәреп йөрөтә һине. Дошманыңды алдыңдан ҡыуыр, Һиңә: «Уларҙы юҡ ит!» – тип ҡушыр.

²⁸ Исраил имендә йәшәй, Күктәр ысыҡҡа һуғарған Игенгә һәм шарапҡа бай ерҙә Яҡуп нәҫеле бер үҙе ғүмер итә.

²⁹ Эй Исраил, ниндәй бәхетле һин! Бармы һинең кеүек берәй ҡәүем? Һин Раббы ҡотҡарған халыҡ, Ул – һине һаҡлаған ҡалҡан, Ул – һинең данлы ҡылысың. Дошмандарың алдыңда баш эйә, Һин уларҙың арҡаһын тапарһың.