Ҡанун 32 - Изге Яҙма

¹ «Мин һөйләйем, ҡолаҡ һал, күк; Ер йөҙө, ауыҙымдан сыҡҡан һүҙҙәрҙе ишет!

² Нәсихәтем ямғыр һымаҡ яуһын, Ысыҡ кеүек төшһөн телмәрем; Йәшеллеккә яуған ләйсән булһын, Ҡойма ямғыр – үләндәргә ҡойған.

³ Раббының исемен иғлан итәм – Аллабыҙҙың бөйөклөгөн данлағыҙ!

⁴ Ул – Ҡая! Эштәре камил, Уның бөтә юлдары ла ғәҙел. Алла тоғро, Унда һис юҡ ялған. Ул хаҡ һәм ғәҙел.

⁵ Тик был кире, аҙғын быуын Уға тоғролоғон һаҡламаны. Уға бала булманылар, Шуға хурлыҡҡа ҡалдылар.

⁶ Раббыға яуабығыҙ шулаймы, Эй аҡылһыҙ, мәғәнәһеҙ халыҡ? Һеҙҙе яратҡан Атайың түгелме Ул? Һине бар ҡылған, нығытҡан Ул түгелме?

⁷ Боронғо мәлдәрҙе хәтергә ал, Әүәлге быуындар тураһында уйла. Атайыңдан һора, ул аңлатһын, Ҡарттарҙан ҡыҙыҡһын, һөйләһендәр.

⁸ Юғарыларҙан Юғары, ҡәүемдәргә ер өләшеп, Әҙәм балаларын айырғанда, Исраил улдарының һанына күрә Халыҡтарҙың сиген билдәләне.

⁹ Сөнки Раббының өлөшө – Үҙ халҡы, Яҡуп нәҫеле – Уның биләмәһе.

¹⁰ Был халыҡты Ул сүллектә тапты, Буп-буш, ҡырағай далала. Ҡурсаланы, баҡты, ҡараны, Күҙ ҡараһы һымаҡ һаҡланы.

¹¹ Ояһын һаҡлап кәйелгән, Ҡошсоҡтарын ҡурсып ҡанат йәйгән, Ҡаурыйҙарында йөрөткән бөркөт һымаҡ

¹² Раббы Яҡупты бер Үҙе алып барҙы, Янында башҡа алла булманы.

¹³ Таулы илде яуларға килтерҙе, Баҫыуының емешенә туйындырҙы, Уны ҡаянан аҡҡан бал менән, Саҡматаштан һығылған зәйтүн менән һыйланы.

¹⁴ Һыйыр майы, кәзә һөтө менән, Бәрәстәрҙең, тәкәләрҙең, Башан малдарының эс майы, Туҡ башаҡлы бойҙай менән туйындырҙы, Йөҙөм ҡаны – шарап эсерҙе.

¹⁵ Әммә Йешурун һимерҙе, буйһонмай башланы, Таҙарҙы, йыуанайҙы, май бөрҙө. Үҙен яратҡан Алланы ташланы. Ҡотҡарыусы таянысынан ваз кисте.

¹⁶ Сит илаһтары менән Алланы көнләштерҙе, Ерәнгес ғәмәлдәре менән ярһытты.

¹⁷ Аллаға түгел, ендәргә, Үҙҙәре белмәгән илаһтарға, Ата-бабалары ҡурҡмаған, Һуңғы мәлдә ситтән килеп ингән Яңы илаһтарға ҡорбан салды.

¹⁸ Һиңә йәшәү биргән Ҡаяңды оноттоң, Үҙеңде донъяға килтергән Алланы хәтереңдән сығарҙың.

¹⁹ Быны күреп, Раббы асыуланды, Улдары һәм ҡыҙҙарынан Ул ваз кисте.

²⁰ „Уларҙан Мин йөҙ йәшерәм, – тине. – Һәм күрермен: нисек булыр ахырҙары. Сөнки улар аҙғын быуын, Тоғролоҡто белмәгән балалар.

²¹ Ялған илаһтары менән Көнсөллөгөмә тейәләр. Мәғәнәһеҙ боттарға табынып, Мине асыуландыралар. Халыҡ булмаған бер ҡәүем менән Мин дә уларҙы көнләштерермен, Берәй алйот ҡәүем менән йәндәренә тейермен.

²² Сөнки асыуымдан ут тоҡанды, Үлеләр донъяһының тәрәнлектәренәсә яныр. Ер йөҙөн, емештәрен йотоп юҡ итер, Тауҙарҙың нигеҙенә тоташыр.

²³ Уларға бәләләр ебәрермен, Өҫтәренә уҡтарымды яуҙырырмын.

²⁴ Аслыҡтан яфа сигерҙәр, Ҡот осҡос сирҙән, үләттән ҡырылырҙар, Мин яуыз йыртҡыстар, Ағыулы йыландар күндерермен.

²⁵ Урамда уларҙы ҡылыс ялмар, Өйҙә дәһшәт алҡымынан алыр: Егеттәр менән ҡыҙҙар ҙа, Сабыйҙар менән ҡарттар ҙа үлер.

²⁶ Әйтер инем: ‘Сәсеп ебәрәм дә, Кешеләрҙең хәтеренән юйылһындар’.

²⁷ Тик дошман үсәмәһен тип кисектерҙем: ‘Быларҙы эшләгән Раббы түгел, Был ҡазаның сәбәпсеһе – беҙ’, – тип Маһайып йөрөмәһендәр.

²⁸ Сөнки улар аңһыҙ милләт, Уларҙа фекер йөрөтөү ҡеүәһе юҡ.

²⁹ Әгәр аҡылдары булһа, уйлар, Үҙҙәренә ни булырын аңлар ине!“

³⁰ Әгәр уларҙың Ҡаяһы ҡурсалауҙан туҡтамаһа, Раббы уларҙы дошмандары ҡулына тапшырмаһа, Нисек берәү мең кешене ҡыуыр, Икәү ун меңде баҫтырыр ине?

³¹ Уларҙың ҡаяһы беҙҙең Ҡая һымаҡ түгел. Улар быны үҙҙәре лә белә.

³² Уларҙың йөҙөмө Содом ағасында, Ғамора баҡсаларында үҫкән. Уларҙың емештәре ағыулы, тәлгәштәре әсе.

³³ Шараптары – зәһәр ыу – Ҡара йыландың ағыуы.

³⁴ „Хазиналарымда мөһөр баҫып, Бына нимәләрҙе һаҡлап тотам!

³⁵ Ҡон ҡайтарыу – Минән, әжерен Үҙем бирермен. Ваҡыт еткәс, улар һөрөнөп йығылыр, Сөнки уларҙың һәләкәт көнө яҡын, Тәҡдирҙәре уларға ҡаршы ашыға“.

³⁶ Үҙ халҡының хәлһеҙләнгәнен, Әсирҙән дә, азаттан да һис кем ҡалмағанын күргәс, Раббы уларҙы ҡыҙғаныр, Үҙенең ҡолдарын яҡлар.

³⁷ Шунда: „Ҡайҙа илаһығыҙ, – тиер. – Өмөтләнгән таяныстарығыҙ?

³⁸ Ҡорбандарығыҙҙың майын ейгән, Түкмә ҡорбандарығыҙҙы эскән Илаһтарығыҙ ҡайҙа һуң? Тороп ярҙамға килһендәр, Һеҙҙең ышығығыҙ булһындар.

³⁹ Инде күрегеҙ, Мин берҙән-бермен! Минән башҡа Алла юҡ. Үлтереүсе лә, терелтеүсе лә Мин, Имгәтеүсе лә, дауалаусы ла Мин. Минең ҡулдан һис кем ҡотҡара алмай.

⁴⁰ Ҡулымды күккә күтәреп, Мәңге йәшәүем менән ант итәм:

⁴¹ Ялтлап торған ҡылысымды үткерләгәс, Ҡулым хөкөм ҡылыр өсөн күтәрелгәс, Дошмандарымдан Мин үс алырмын, Миңә нәфрәт тотҡандарҙы ҡырырмын.

⁴² Уҡтарымды ҡандан иҫертермен, Ҡылысым ит, ҡырылғандар, әсир ителгәндәр ҡанын, Дошман түрәләренең баштарын ашар“.

⁴³ Эй ҡәүемдәр! Уның халҡы менән бергә шатланығыҙ, Сөнки ҡолдарының ҡаны өсөн Дошмандарынан үс алыр, Үҙенең ерен һәм халҡын паклар».

⁴⁴ Муса, Нун улы Йушағ менән бергә килеп, был йырҙың һүҙҙәрен халыҡҡа уҡыны.

⁴⁵ Был һүҙҙәрҙе бөтә Исраилға әйтеп биргәс, Муса

⁴⁶ былай тип өҫтәне: – Мин һеҙгә бөгөн иғлан иткән был һүҙҙәрҙе йөрәгегеҙгә бикләгеҙ. Был ҡанундың бөтә һүҙҙәренә диҡҡәт итһендәр һәм теүәл үтәһендәр өсөн, балаларығыҙға бойороғоҙ.

⁴⁷ Былар һеҙҙең өсөн буш һүҙ түгел, уларҙа – һеҙҙең тормошоғоҙ. Улар арҡаһында Иордан йылғаһын аша сығып биләйәсәк ерҙәрегеҙҙә оҙон-оҙаҡ йәшәрһегеҙ.

Мусаның үлеме тураһында Раббының алдан әйтеп ҡуйыуы

⁴⁸ Раббы шул көндө Мусаға былай тине:

⁴⁹ – Ошо Ғаварим таулығына, Йерихо ҡаршыһында Моав ерендәге Нево тауына мен. Мин Исраил халҡына биләмә итеп бирәсәк Ҡәнғән ерҙәренә күҙ һал.

⁵⁰ Ағайың Һарун, Һор тауында вафат булып, ата-бабалары янына күскән кеүек, һин дә менгән тауыңда үлеп, ата-бабаларыңа ҡушылырһың.

⁵¹ Сөнки икегеҙ ҙә Цин сүлендә, Мерива-Ҡадеш һыуҙарында, исраилдар алдында мөҡәддәслегемде иҫбатламанығыҙ һәм Миңә тоғро булманығыҙ.

⁵² Шуға күрә Мин Исраил халҡына бирәсәк ерҙе алыҫтан күрерһең, әммә унда инмәйәсәкһең.