І Батшалар 26 - Изге Яҙма

Дауыттың йәнә Шаул йәнен һаҡлап ҡалыуы

¹ Зиф кешеләре, Гивғаға килеп, Шаулға: – Дауыт Йешимон ҡаршыһындағы Хахила ҡалҡыулығында йәшенеп ята, – тип хәбәр итте.

² Шаул Исраилдың өс мең ҡаһарман ир-егете менән Дауытты эҙләргә Зиф сүленә төштө.

³ Шаул Йешимон ҡаршыһындағы Хахила ҡалҡыулығында, юл буйында туплам ҡорҙо. Сүлдә йөрөгән Дауыт, Шаулдың үҙе артынан төшкәнен аңлап,

⁴ күҙәтселәр ебәрҙе. Улар Шаулдың ысынлап та килгәнен дөрөҫләне.

⁵ Дауыт тороп Шаул туплам ҡорған ергә барҙы, батша менән ғәскәр башлығы Нер улы Авнер йоҡлаған урынды ҡараны. Шаул туплам уртаһында йоҡлай, ә яугирҙәр уны уратып ятҡайны.

⁶ Шунан Дауыт хитти халҡынан булған Ахимәләхкә һәм Йоавтың ҡәрҙәше Серуяһ улы Авишайға: – Кем минең менән тупламға, Шаул янына бара? – тип һораны. – Мин барам, – тине Авишай.

⁷ Дауыт менән Авишай төндә ғәскәргә килде. Бына Шаул тупламда йоҡлап ята. Һөңгөһө баш осонда ергә ҡаҙап ҡуйылған. Авнер менән яугирҙәре уны уратып ятҡан.

⁸ Авишай Дауытҡа: – Бөгөн Алла дошманыңды ҡулыңа тотторҙо, – тине. – Ҡана, рөхсәт ит миңә, уны бер һелтәүҙә һөңгөһө менән ергә сәнсә ҡаҙайым. Икенсе тапҡыр һелтәнеүҙең кәрәге лә булмаҫ.

⁹ Тик Дауыт Авишайға: – Юҡ, уны үлтермә! – тине. – Раббының мәсихенә ҡул күтәреп, кем язаһыҙ ҡалыр?

¹⁰ Тере Раббы шаһит! Раббы уны үҙе язалар. Бәлки, көнө еткәс, ул үҙе үлер. Бәлки, яуҙа йығылыр ҙа юҡҡа сығыр.

¹¹ Әммә Раббы мәсехләгән батшаға ҡул күтәреүҙән мине Раббы Үҙе һаҡлаһын. Баш осондағы һөңгөһө менән һыулы һауытты алайыҡ та китәйек.

¹² Шунан Дауыт Шаулдың баш осондағы һөңгөһө менән һыулы һауытты алды ла, киттеләр. Уларҙы күреүсе лә, белеүсе лә булманы. Бер кем дә уянманы, бөтөнөһө йоҡланы, сөнки Раббы уларға тәрән йоҡо күндергәйне.

¹³ Дауыт ҡаршы яҡҡа сыҡты ла тауҙың башына менеп баҫты. Аралары алыҫ ҡына ине.

¹⁴ Дауыт яугирҙәргә һәм Нер улы Авнерға: – Эй Авнер, миңә яуап бирмәйһеңме? – тип ҡысҡырҙы. – Һин кем? Нишләп ҡысҡыраһың, батшаны борсойһоң? – тип һораны Авнер.

¹⁵ – Һин ир түгелме ни? Исраилда һиндәй тағы ла кем бар? Ни өсөн хакимың батшаны ҡарамайһың? – тине Дауыт. – Әле берәү тупламға уны үлтерергә инде.

¹⁶ Яҡшы түгел был ҡылығың. Тере Раббы шаһит: хакимығыҙҙы, Раббының мәсихен, һаҡламаған өсөн үлемгә лайыҡһығыҙ. Ана ҡара әле, батшаның баш осондағы һөңгөһө менән һыулы һауыт ҡайҙа?

¹⁷ Шаул, Дауыттың тауышын сырамытып: – Дауыт улым, был һинең тауышың түгелме? – тип һораны. – Минеке, батша хакимым, – тип яуап бирҙе Дауыт.

¹⁸ – Ни өсөн хакимым ҡолоноң артынан баҫтыра? Нимә эшләнем мин? Ниндәй яманлыҡ ҡылдым?

¹⁹ Хакимым батша! Зинһар, ҡолоңдо тыңлаһаңсы! Әгәр һине миңә ҡаршы Раббы ҡуҙғатҡан булһа, килтерелгән ҡорбан менән ҡәнәғәт ҡалһын. Әгәр ҙә быны әҙәм балалары эшләгән икән, улар Раббының ҡарғышын алһын, сөнки: «Кит, ят илаһтарға хеҙмәт ит», – тип мине Раббымдың биләмәһендәге өлөшөмдән ситкә тибәрәләр.

²⁰ Ҡаным Раббынан алыҫ тупраҡтарға түгелмәһен ине. Исраил батшаһы гүйә бер бөртөк бөрсә эҙләргә, тау-таш араһында ағуна ауларға сыҡҡан!

²¹ Бынан һуң Шаул: – Гонаһ ҡылдым, – тине. – Дауыт улым, кире ҡайт. Мин башҡаса һиңә яуызлыҡ эшләмәйәсәкмен, сөнки бөгөн йәнем һинең өсөн ғәзиз булды. Алйот булдым, бик ныҡ яңылыштым.

²² – Бына батшаның һөңгөһө, – тип яуапланы Дауыт. – Егеттәрҙең берәйһе килеп алһын!

²³ Һәр кемгә тоғролоғона һәм ғәҙеллегенә күрә Раббы Үҙе бирер. Бөгөн Раббының һине ҡулыма тапшырыуына ҡарамаҫтан, Раббының мәсихенә хаслыҡ ҡылырға теләмәнем.

²⁴ Һинең ғүмерең бөгөн миңә ни тиклем ҡиммәт булған, Раббы минекен дә шулай баһалаһын, бөтә бәлә-ҡазаларҙан һаҡлаһын.

²⁵ – Фатихалы бул, Дауыт улым! – тине Шаул. – Һин әле бөйөк эштәр башҡарырһың һәм уңыш һиңә гел генә юлдаш булыр. Бынан һуң Дауыт үҙ юлынан китте. Шаул боролоп өйөнә ҡайтты.