Ишағыяһ 57 - Изге Яҙма

Халыҡтың хыянаты

¹ Тәҡүә кеше үлеп китә – Һис кем быны күңеленә яҡын алмай. Тоғро әҙәм мәрхүм була – Ни өсөн икәнен бер кем дә аңламай. Яуызлыҡтан ҡотолһон тип, тоғро кешеләр алына –

² Тыныслыҡҡа ирешә. Дөрөҫ юлда йөрөгәндәр Мәңгелек урындарында тыныс ята.

³ «Һеҙ иһә, эй күрәҙәсе ҡатындың балалары, Фәхеш һәм зинасылар тоҡомо, яҡын килегеҙ!

⁴ Һеҙ кемде мәсхәрә итәһегеҙ? Кемгә ҡаршы ауыҙ асаһығыҙ? Кемгә ҡарап тел сығараһығыҙ? Һеҙ – енәйәт балалары, ялған орлоғо!

⁵ Имәндәр араһында, Суҡ япраҡлы һәр ағас аҫтында дәртегеҙ ҡотора. Уйһыуҙарҙа, ҡаялар ышығында Балаларығыҙҙы ҡорбанға килтерәһегеҙ.

⁶ Уйһыуҙағы шыма таштар – һинең өлөшөң, Эйе, улар һинең насибың! Уларға түкмә ҡорбандар бирҙең, Уларға икмәк саҙаҡалары килтерҙең. Шуны күреп, Мин ҡәнәғәт булайыммы?

⁷ Түшәгеңде юғарыла, бейек тау башында һалдың, Ҡорбандарыңды салырға шунда мендең.

⁸ Ишегең артына, ишек яңаҡтарың артына Ерәнгес тамғалар ҡуйҙың. Мине ташлап, түшәгеңде астың, Уны киңәйттең, уйнаштарың менән килешеү беркеттең. Бергә ятырға тип йән аттың, Күҙ алмай уларҙың яланғаслығына баҡтың.

⁹ Илаһ Мөләхкә зәйтүн майы ташының, Хуш еҫле майҙарҙы муллап исрафланың. Илселәреңде йыраҡҡа оҙаттың, Үлеләр донъяһына тиклем төшөрҙөң.

¹⁰ Оҙон юлда талсыҡҡан хәлдә лә: „Өмөтөм бөттө!“ – тип әйтмәнең. Көсөңдө туплап, яңынан торҙоң. Шуға ла арыу һиҙмәнең.

¹¹ Миңә хыянат итерлек, Мине иҫтән сығарырлыҡ, Күңелеңдән юйып ырғытырлыҡ итеп, Кем ҡурҡытты, кем ҡотоңдо алды? Мин оҙаҡ өндәшмәй торған өсөн, Минән ҡурҡыуҙан туҡтанығыҙмы?

¹² Һүҙҙә генә тоғро булғанығыҙҙы, Ҡылған ғәмәлдәрегеҙҙе асасаҡмын, Уларҙың һеҙгә файҙаһы булмаҫ.

¹³ Ярҙам һорап ҡысҡырғанығыҙҙа, Йыйған боттарығыҙ ҡотҡарырмы? Һәммәһен дауыл осороп алып китәсәк, Иҫкән ел һепереп түгәсәк. Миңә һыйынғандар иһә илгә хужа булыр, Мөҡәддәс тауымды биләмәгә алыр».

Раббының халҡына шифа бирәсәге

¹⁴ Раббы әйтә: «Юл һалығыҙ, юлды тигеҙләгеҙ! Халҡым алдындағы ҡаршылыҡтарҙы алып ташлағыҙ!»

¹⁵ Мөһабәт һәм бөйөк, Мәңге йәшәүсе, исеме Изге былай ти: «Бейек һәм мөҡәддәс урында төйәк итһәм дә, Хәсрәтлеләр, рухы төшөнкөләр янындамын, Баҫалҡыларҙың рухын күтәрәм, Хәсрәтлеләрҙең йөрәген терелтәм.

¹⁶ Мәңге дәғүәләшеп тормам, Һәр ваҡыт асыулы булмам. Юҡһа Үҙем бар ҡылғандарҙың рухы һыныр, Кеше заты хәлдән тайыр ине.

¹⁷ Халҡымдың гонаһсыл ҡомһоҙлоғо арҡаһында, Асыуланып, уны язаланым. Унан йөҙ йәшерҙем, асыуландым, Әммә барыбер хыянат итеп, Үҙ юлынан бара бирҙе.

¹⁸ Мин уларҙың юлын күреп торҙом, Тик шулай ҙа был халыҡты дауалармын, Үҙем етәкләп барырмын, йыуатырмын. Ҡайғылыларҙың теленә

¹⁹ Маҡтау һүҙҙәре һалырмын. Йыраҡтағы-яҡындағыға ла тыныслыҡ-именлек булһын! Барыһын да шифалармын», – ти Раббы.

²⁰ Яуыздар иһә сайҡалған диңгеҙ кеүек. Ул диңгеҙ тын тора алмаҫ, Тулҡындары ләм һәм бысраҡ сығарыр.

²¹ «Яуыздарға именлек юҡ!» – ти минең Аллам.