Ишағыяһ 49 - Изге Яҙма

Раббы ҡолоноң йыры

¹ Эй диңгеҙ ярҙары, тыңлағыҙ мине! Алыҫ илдәрҙәге халыҡтар, яҡшылап ҡолаҡ һалығыҙ! Раббы мине әсәм ҡарынында сағымдан саҡырҙы, Мин тыумаҫтан алда исемем менән өндәште.

² Телемде үткер ҡылыстай итте. Ҡулының күләгәһе менән мине ҡапланы. Ул мине, осло уҡ итеп, үҙ һаҙағында һаҡланы.

³ Ул миңә: «Һин – Минең ҡолом, Исраил, Һинең аша шөһрәт ҡаҙанырмын», – тине.

⁴ Ә мин: «Юҡҡа ғына тырышҡанмын, Көсөмдө бушҡа түккәнмен, – тинем. – Әммә мин Раббы хөкөмөндәмен, Әжерем – Раббы ҡулында».

⁵ Яҡуп нәҫелен Үҙенә кире ҡайтарыр, Исраилды Үҙ янында туплар өсөн, Раббы мине әсәм ҡарынында уҡ Үҙ ҡоло итеп яратты. Уның күҙендә шөһрәт ҡаҙандым, Аллам минең көс-ҡөҙрөтем булды.

⁶ Инде Ул былай ти: «Яҡуп ырыуҙарын аяҡҡа баҫтырыу, Иҫән ҡалған исраилдарҙы ҡайтарыу өсөн, Ҡолом булыуың ғына етмәгән, Ҡотҡарыуым ер йөҙөнөң Иң алыҫ төбәктәренә барып етһен тип, Һине халыҡтар өсөн яҡтылыҡ сығанағы итәсәкмен».

⁷ Кешеләр тарафынан хурланған, Ҡәүемдәрҙән ситкә тибәрелгән, Хакимдарҙың ҡоло булған затҡа Исраилдың Ҡотҡарыусыһы, Изге Аллаһы Раббы былай ти: «Тоғро Раббы хаҡына, Һине һайлап алған Исраилдың Изгеһе хаҡына батшалар Һине күреп аяғүрә баҫыр, Түрәләр алдыңда йөҙтүбән ергә ҡапланыр».

Сион балаларының кире ҡайтыуы

⁸ Раббы былай ти: «Хуш күргән ваҡытымда һиңә яуап ҡайтарҙым, Ҡотҡарыу көнөндә ярҙам иттем. Илде аяҡҡа баҫтырыу, Ташландыҡ биләмәләрҙе хужаларына кире ҡайтарыу өсөн Мин һине ҡурсалармын, Һин – халҡым менән төҙөгән килешеүемдең билдәһе булырһың.

⁹ Тотҡондарға: „Сығығыҙ“, Ҡараңғыла ултырғандарға: „Күренегеҙ“, – тип әйтерһең. Улар юл буйы туйынып килер, Хатта яланғас ҡалҡыулыҡтарҙа утлау табыр.

¹⁰ Улар асыҡмаҫ һәм һыуһамаҫтар, Ҡояш һуҡмаҫ, эҫе ҡапмаҫ уларға. Сөнки Мәрхәмәт эйәһе юл күрһәтер, Шишмәләргә алып килер.

¹¹ Бөтә тауҙарымды юлға әйләндерәм, Оло юлдарымды күтәртәм.

¹² Бына халҡым йыраҡтарҙан, Кем төньяҡтан, кем көнбайыштан, Ҡайһыһы Синимдан килеп етер.

¹³ Һөйөн, эй күк; ҡыуан, эй ер йөҙө! Тауҙар гөрләшеп тантана итһен! Сөнки Раббы халҡына йыуаныс бирҙе, Ғазап сиккәндәргә мәрхәмәт ҡылды».

¹⁴ Ә Сион: «Раббы мине ташланы, Бөйөк Хакимым онотто мине!» – тине.

¹⁵ Раббы иһә: «Әсә имеҙгән сабыйын онотамы һуң? – тине. – Йөрәк түренән сыҡҡан балаһын йәлләмәйме? Хатта әсә үҙ балаһын онота ҡалһа ла, Мин һине бер ваҡытта ла онотмам.

¹⁶ Ҡара, исемеңде Үҙемдең усыма яҙҙым. Диуарҙарың һәр саҡ күҙ алдымда.

¹⁷ Уландарың ашығып һиңә килер, Ә талаусылар, емереүселәр сығып ҡасыр.

¹⁸ Башыңды күтәр, тирә-яғыңа ҡара: Барыһы йыйылып һиңә килә. Мин Раббы, барлығым менән ант итеп белдерәм: Һин уларҙы затлы биҙәүес һымаҡ тағырһың, Кәләш һымаҡ улар менән биҙәнерһең.

¹⁹ Харабаға әйләнеп, бушап ҡалғайның, Илең тотош таланғайны. Әммә, Сион, халҡың өсөн ерҙәрең тар булыр, Һине харап иткәндәр алыҫҡа ҡасыр.

²⁰ Әле ишетерһең, әсирлектә тыуған балаларың: „Бында беҙҙең өсөн бик тар, Иркенләп йәшәргә урын бир“, – тип әйтер.

²¹ Шул ваҡыт эсеңдән генә: „Быларҙы минең өсөн кем тыуҙырҙы? Мин бит балаһыҙ ҡалғайным, түлһеҙ инем. Һөргөнгә ҡыуылдым, алыҫҡа быраҡтырылдым. Кем үҫтергән һуң уларҙы? Япа-яңғыҙ ҡалғайным бит, Ҡайҙан килгәндәр һуң улар?“ – тип әйтерһең».

²² Раббы Хаким былай ти: «Бына Мин ҡулымды һуҙып, ҡәүемдәргә ишара бирермен, Халыҡтарға байрағымды күтәрермен. Улар һинең улдарыңды – ҡосаҡтарында, Ҡыҙҙарыңды яурындарында килтерер.

²³ Батшалар – һине аҫрауға алған ата, Батшабикәләр һөт әсәһе булыр. Баштары ергә тейерҙәй булып, алдыңда эйелерҙәр, Аяғыңдың туҙанын яларҙар. Шул саҡ Минең Раббы булғанымды аңларһың. Миңә өмөт бағлағандар оятҡа ҡалмаҫ».

²⁴ Мәгәр көслөнөң ҡулынан яумалын, Залимдан тотҡондарҙы тартып алып буламы?

²⁵ «Эйе, – ти Раббы. – Көслөнөң ҡулындағы тотҡондар азат ителәсәк. Залимдың ҡулынан яумалы тартып алынасаҡ. Һинең менән алышҡандар менән Мин алышырмын, Балаларыңды Мин ҡотҡарырмын!

²⁶ Һине йәберләгәндәргә Үҙҙәренең тәнендәге итен ашатырмын. Улар шарап эскән кеүек үҙ ҡанынан иҫерер. Шул сағында бар кешеләргә лә мәғлүм булыр: Мин – Раббы, һинең Ҡотҡарыусың, Йолоп алыусың, Яҡуптың ҡөҙрәтле Аллаһы Мин».