Ишағыяһ 45 - Изге Яҙма

Раббының Кирҙы һайлауы

¹ Раббы әйтә: «Мин Кирҙы уң ҡулынан тотоп торам. Халыҡтарҙы уға буйһондорор өсөн, Батшаларҙы ҡоралһыҙландырам. Уның алдында ишектәр асыҡ тора, Ҡапҡалар ябылмай». Раббы Үҙе мәсехләгән кешегә – Кирға былай ти:

² «Мин Үҙем һинең алдыңдан барырмын, Тауҙарҙы тигеҙлеккә әйләндерермен, Баҡыр ишектәрҙе емерермен, Тимер биктәрҙе ватырмын.

³ Ҡараңғыла һаҡланған хазиналарҙы, Йәшерелгән зиннәттәрҙе һиңә бирермен. Шунда Минең, исемеңде әйтеп, һиңә өндәшкәндең – Раббы, Исраилдың Аллаһы икәнемде белерһең.

⁴ Һин Мине танымаһаң да, Ҡолом Яҡуптың нәҫеле, Үҙем һайлап алған Исраил хаҡына, Исемең менән саҡырып, хөрмәт күрһәттем.

⁵ Мин – Раббы, башҡаһы юҡ; Минән башҡа аллалар юҡ. Һин Мине танымаһаң да, Мин һине көслө итермен.

⁶ Көнсығыштан көнбайышҡа тиклем Минән башҡа юҡ икәнде һәр кем белһен. Раббы Мин, башҡаһы юҡ.

⁷ Мин яҡтылыҡты бар ҡылам, ҡараңғылыҡты яһайым; Именлек алып киләм, афәт күндерәм – Ошоларҙың барыһын эшләгән Раббы Мин.

⁸ Эй күк, юғарынан ғәҙеллек түк – Болоттарҙан ямғыр һымаҡ яуһын. Ер асылһын да ҡотолоу ҡалҡып сыҡһын, Уның менән бергә хаҡлыҡ шытып үҫһен. Ошоларҙың бөтәһен дә бар ҡылған Раббы Мин».

Раббы – берҙән-бер Хаким

⁹ Үҙен Бар ҡылған менән әрепләшкәндең башына ҡайғы! Көршәк ватыҡтары араһында үҙе лә көршәк ярсығы булғанға ҡайғы! Көршәксегә балсыҡ: «Һин нимә яһайһың?» – тип әйтерме? Үҙ ҡулыңдың эше: «Ҡайһылай килбәтһеҙһең!» – тиерме?

¹⁰ Атаһына: «Һин кемде донъяға килтерәһең?», Әсәһенә: «Һин кемде тыуҙыраһың?» – тигәнгә ҡайғы!

¹¹ Исраилдың Изгеһе, Уны бар ҡылған Раббы былай ти: «Һеҙгәме Минең балаларымдың Киләсәге хаҡында һорау бирергә? Үҙ ҡулдарымдың ижады тураһында Һеҙме Миңә күрһәтмәләр бирерһегеҙ?

¹² Ерҙе Мин яраттым, Унда йәшәгән кешене лә Мин бар ҡылдым; Минең ҡулдар күктәрҙе түшәне. Күк йөҙөндәге барлыҡ есемдәр Минең әмеремә буйһона.

¹³ Кирҙы Үҙемдең ғәҙел ниәтем менән күтәрҙем. Мин уның бөтә юлдарын тигеҙләйәсәкмен. Ул Минең ҡаламды төҙөйәсәк, Һөргөндәге кешеләремде Түләүһеҙ һәм ришүәтһеҙ азат итәсәк». Күк ғәскәрҙәре Раббыһы шулай ти.

¹⁴ Раббы былай ти: «Мысырҙың бөтә байлығы, Куштың табышы, Оҙон буйлы Сева кешеләре һиңә килер, ҡолоң булыр. Бығауланып артыңдан эйәрер, Ҡаршыңда ергә ҡапланып: „Алла бары һинең менән генә, Башҡа Алла юҡ“, – тип ялбарыр».

¹⁵ Ысынлап та, Һин Үҙеңде йәшергән Аллаһың, Исраил Аллаһы, Ҡотҡарыусы!

¹⁶ Бот яһағандар оятҡа ҡалыр, мәсхәрәгә батыр. Хурлыҡҡа төшөп, бөтәһе бергә китер.

¹⁷ Ә Исраилды Раббы ҡотҡарыр. Был ҡотолоу мәңгелеккә булыр. Быуаттар буйы Исраил хур булмаҫ, оятҡа ҡалмаҫ.

¹⁸ Сөнки күктәрҙе яратҡан Раббы, Ерҙе әүәләгән, яһаған, нығытҡан, Буш ҡалмаһын, унда йәшәһендәр тигән Алла әйтә: «Мин Раббы, башҡаһы юҡ!

¹⁹ Мин йәшерен генә, ҡараңғы урында тороп һөйләмәнем, Яҡуп тоҡомона: „Мине буш урындарҙа эҙләгеҙ!“ – тимәнем. Хәҡиҡәтте һөйләгән, Дөрөҫлөктө асҡан Раббы Мин.

²⁰ Ҡәүемдәрҙең иҫән ҡалғандары, Йыйылығыҙ, яҡыныраҡ килегеҙ! Ағас боттарын йөкмәгән, Ҡотҡара алмаған илаһҡа доға ҡылғандар Бер нәмә лә белмәй.

²¹ Әйтегеҙ, дәлилдәр килтерегеҙ, Бергә кәңәшләшеп һөйләгеҙ: Быларҙы борондан уҡ кем әйтеп бирҙе, Әллә ҡасандан уҡ кем белдерҙе? Мин, Раббы, әйтмәнемме ни? Минән башҡа аллалар юҡ, Мин ғәҙел һәм ҡотҡарыусы Алла. Минән башҡа берәү ҙә юҡ.

²² Эй донъяның һәр тарафы, Миңә боролоғоҙ – ҡотҡарылырһығыҙ. Сөнки Алла Мин һәм башҡаһы юҡ!

²³ Мин Үҙемдең барлығым менән ант итәм, Ауыҙымдан сыҡҡан һүҙ ғәҙел, ул бушҡа сыҡмаҫ: „Минең алда һәр кем теҙ сүгәсәк, Һәр тел Минең исемем менән ант итәсәк!“

²⁴ Минең хаҡта былай тиерҙәр: „Хаҡлыҡ менән ҡеүәт бары тик Раббыла ғына“». Уға ҡаршы асыу һаҡлағандар, Алдына килеп, оятҡа ҡалып торор.

²⁵ Бөтә Исраил нәҫеле Раббы арҡаһында аҡланыр һәм дан ҡаҙаныр!