Ишағыяһ 41 - Изге Яҙма

Раббының Исраилға вәғәҙәһе

¹ Раббы былай ти: «Тын ҡалып Мине тыңлағыҙ, яр буйҙары! Халыҡтар яңы көс йыйһын; Яҡын килеп һөйләһендәр: „Хөкөм өсөн бергә тупланайыҡ“.

² Көнсығыштан кем ҡотҡарыусыны алып килде? Кем уға хеҙмәт итергә әмер бирҙе? Халыҡтарҙы уның ихтыярына кем тапшыра? Кем батшаларҙы баш эйҙерә? Ҡылысы менән уларҙы саң-туҙанға әйләндерә, Уҡ-йәйәһе менән ел осорған һаламдай туҙҙыра.

³ Ҡыуалар уларҙы, Һис кем аяҡ баҫмаған юлдан имен-аман алып барыр.

⁴ Кем быларҙы ойошторҙо, бойомға ашырҙы? Башланмыштан алып быуын-быуынды донъяға саҡырыусы кем? Мин Раббы – беренсемен, Һуңғылар менән дә Мин буласаҡмын!»

⁵ Яр буйҙары, быны күреп, ҡурҡты. Ерҙең сиктәре тетрәнде. Килеүселәр яҡынлашты.

⁶ Һәр кем иптәшенә ярҙам итә, Туғанына: «Һин ныҡ тор!» – тип әйтә.

⁷ Һөнәрсе иретеүсене ҡеүәтләй, Сүкеүсе һандалда тимер йәйеүсене дәртләндерә: «Яҡшы булды!» – тип маҡтай, Ҡыймылдамаһын өсөн ботто ҡаҙау менән нығыта.

⁸ «Эй ҡолом Исраил, – ти Раббы. – Үҙем һайлап алған Яҡуп, Дуҫым Ибраһимдың тоҡомо!

⁹ Мин һеҙҙе ер сиктәренән йыйып алдым, Иң алыҫ урындарынан саҡырҙым: „Һин Минең ҡолом, һине һайланым, Мин һине ситкә типмәнем“, – тип әйттем.

¹⁰ Ҡурҡма, сөнки Мин һинең менәнмен; Ҡаушама, сөнки Мин һинең Аллаң. Һиңә ҡеүәт бирермен, ярҙам итермен. Еңеү ҡаҙанған уң ҡулым менән һиңә терәк булырмын.

¹¹ Һиңә асыу һаҡлағандар һәммәһе оятҡа ҡалыр, хур булыр. Һиңә ҡаршы сыҡҡандар һәләк булыр, юҡҡа сығыр.

¹² Эҙләрһең, дошмандарыңды таба алмаҫһың, Һинең менән көрәшкәндәр, Һиңә дошмандар тотош юҡ булыр.

¹³ Сөнки һинең уң ҡулыңдан тотоп: „Ҡурҡма, һиңә ярҙам итәм“, – тигән Аллаң Раббы Мин.

¹⁴ „Эй ер ҡорто булған Яҡуп нәҫеле; Эй Исраил халҡы, ҡурҡма! Мин һиңә ярҙам итермен, – тип белдерә Раббы, – Мин Исраилдың Изгеһе, Һинең Ҡотҡарыусыңмын.

¹⁵ Бына, һине яңы, осло тешле ашлыҡ һуҡҡыс иттем, Һин тауҙарҙы сүкеп онтарһың, Түбәләрҙе кәбәккә әйләндерерһең.

¹⁶ Һин уларҙы елгәрерһең, ел уларҙы алып китер, Дауыл тирә-яҡҡа таратыр; Шул саҡ Раббы ҡыуанысың булыр, Һин Исраилдың Изгеһе менән маҡтанырһың“.

¹⁷ Ярлы-фәҡир менән мохтаждар, Һыу эҙләп тапмаған саҡта, Сарсауҙан телдәре ҡорор. Мин, Раббы, уларға яуап ҡайтарырмын, Мин, Исраил Аллаһы, уларҙы ташламам!

¹⁸ Яланғас ҡалҡыулыҡтарҙан йылға ағыҙырмын, Далаларҙа шишмә сығарырмын, Сүлде – күлгә, ҡоро тупраҡты инешкә әйләндерермен.

¹⁹ Сүлдә кедр, сәрүәр ағастары, Мирт һәм зәйтүн ултыртырмын; Далала кипарис, ҡарағай, Платан ағастарын бергә үҫтерермен.

²⁰ Кешеләр күрһен дә белһен, Бергә уйлап аңлаһындар – Быларҙы Раббы ҡулы эшләгән, Исраилдың Изгеһе булдырған».

Боттарҙың бер нәмәгә лә яраҡһыҙлығы

²¹ «Дәғүәгеҙҙе әйтегеҙ, – ти Раббы. – Дәлилдәрегеҙҙе килтерегеҙ, – ти Яҡуптың Батшаһы. –

²² Ҡайҙа, боттарығыҙҙы алып килегеҙ, Беҙгә ниҙәр буласағын әйтеп бирһен; Булып үткәндәрҙе һөйләһендәр, Төшөнәйек, аҙағын беләйек, Беҙгә киләсәк тураһында хәбәр итһендәр.

²³ Эй боттар, бынан һуңға буласаҡты һөйләгеҙ, Беҙ һеҙҙең алла булғанығыҙҙы беләйек. Әйҙә берәй яҡшылыҡ йәки яуызлыҡ эшләгеҙ ҙә, Һәммәбеҙ ҙә ҡурҡыуға ҡалайыҡ!

²⁴ Әммә һеҙ бер ни ҙә түгел, Бер нәмә лә эшләй алмайһығыҙ; Һеҙҙе һайлап алған кеше ерәнгес.

²⁵ Мин төньяҡтан берәүҙе ҡуҙғаттым һәм ул килә; Көнсығыштан исемем менән саҡыра. Көршәксе балсыҡ баҫҡандай, Хакимдарҙы аяҡ аҫтына һалып тапай.

²⁶ Беҙ белһен өсөн был хаҡта Кемегеҙ алдан уҡ хәбәр итте? Беҙ: „Ул хаҡлы булған“, – тип әйтә алһын өсөн Был турала алдан уҡ белдерҙе? Әйтеүсе лә, иғлан итеүсе лә, Һүҙҙәрегеҙҙе ишетеүсе лә булманы.

²⁷ Сионға: „Бына нимәләр буласаҡ!“ – тип Беренсе булып Мин әйттем; Йәрүсәлимгә һөйөнсө белдереүсе ебәрҙем.

²⁸ Боттарға ҡарайым, Араларында кәңәш бирерлек береһе юҡ, Һораным, һис яуап ала алманым.

²⁹ Ҡара, һәммәһе лә бер ни түгел, Улар бер нәмә лә эшләй алмай. Кешеләрҙең яһаған боттары Ел һымаҡ, төптө буш ҡыуыҡ».