Ишағыяһ 22 - Изге Яҙма

Йәрүсәлим тураһында пәйғәмбәрлек

¹ Күренмештәр үҙәнлеге тураһында әүлиәлек. Эй ҡала халҡы, ни булды, Бөтәгеҙ ҙә өй түбәләренә менгәнһегеҙ?

² Эй шау-шыулы, гөжләп торған ҡала! Үлтерелгәндәрегеҙ ҡылыстан да ҡырылманы, Һуғышта ла ҡоламаны.

³ Башлыҡтарығыҙ барыһы бергә ҡасты, Йәйәләренән уҡ атмай ғына тотҡонлоҡҡа барып ҡапты. Ни тиклем алыҫҡа ҡасһалар ҙа, Бөтөнөһө лә әсирлеккә алынды.

⁴ Шуға күрә былай тинем: «Яңғыҙымды ғына ҡалдырығыҙ, Әрнеп-әсенеп илайым. Ғәзиз халҡым һәләк булған саҡта, Мине йыуатырға маташмағыҙ».

⁵ Бөйөк Хакимдың, Күк ғәскәрҙәре Раббыһының Күренмештәр үҙәнендә Хафа, иҙеү, сыуалыш көнө; Диуарҙар емереләсәк, Аһ-зарҙар тауҙарға олғашасаҡ көн килә.

⁶ Ғеламдар, уҡ-һаҙаҡ алып, Һуғыш арбаларында ла, һыбайлап та килә. Ҡыйр халҡы ҡалҡандарын күтәргән!

⁷ Бына, һинең күркәм үҙәндәрең Һуғыш арбалары менән тулған, Һыбайлылар ҡала ҡапҡалары алдына килеп теҙелгән.

⁸ Раббы Йәһүҙәне яҡлаусыһыҙ ҡалдырҙы. Ул көндө һеҙ «Ливан урманы йорто» һарайындағы ҡоралға ышандығыҙ.

⁹ Дауыт ҡалаһы диуарҙарында Ярыҡтарҙың ни тиклем күплеген күрҙегеҙ, Аҫҡы быуаға һыу йыйҙығыҙ.

¹⁰ Йәрүсәлимдәге йорттарҙы хисапланығыҙ, Ҡала диуарын йүнәтер өсөн ҡайһы бер өйҙәрҙе емерҙегеҙ.

¹¹ Иҫке быуанан алған һыу өсөн Ике диуар араһында бер һаҡлағыс ҡаҙынығыҙ. Ә быны, электән үк ниәтләп, Бойомға ашырған Алланы иҫәпкә алманығыҙ.

¹² Ул көндө бөйөк Хаким, Күк ғәскәрҙәре Раббыһы, һеҙҙе һыҡтарға, Сәсегеҙҙе ҡырып ташлап иларға, Ҡыл туҡымаға уранырға өндәне.

¹³ Ә һеҙ кәйеф-сафа ҡорҙоғоҙ. «Иртәгә барыбер үләбеҙ, Ашап-эсеп ҡалайыҡ», – тип, Башмаҡ һуйҙығыҙ, һарыҡ салдығыҙ, Ит ашап, шарап эстегеҙ.

¹⁴ Күк ғәскәрҙәре Раббыһы ҡолағыма төшөрҙө: «Был ғәйебегеҙ үлгәнегеҙгә тиклем ғәфү ителмәҫ!» Бөйөк Хаким, Күк ғәскәрҙәре Раббыһы, әйтте быны.

¹⁵ Бөйөк Хаким, Күк ғәскәрҙәре Раббыһы, былай тине: «Бар, һарай башлығы Шевнаға бар ҙа әйт:

¹⁶ Кем һин, һинең бында ни эшең бар? Ни хаҡың бар – бында, Юғарыла, үҙеңә ҡәбер, Ҡаяла төрбә уяһың?

¹⁷ Эй һин, бәндә! Ҡара, Раббы һине бынан алып быраҡтырыр. Ул һине ныҡлап эләктереп алыр ҙа

¹⁸ Туп кеүек әүәләр, шунан Ике ҡуллап иркен бер илгә сойорғотор. Һин – хужаң йортон мәсхәрә иткән бәндә, Шунда үлерһең. Күркәм яу арбаларың унда ҡалыр!

¹⁹ Һине дәрәжәле вазифаңдан бушатырмын, Ултырған урыныңдан төшөрөрмөн.

²⁰ Ул көндө Мин ҡолом Хилҡияһ улы Әлъяҡимды саҡырып алырмын.

²¹ Уға һинең кейемеңде кейҙерермен, биленә һинең билбауыңды быуырмын, хакимлығыңды уның ҡулына тапшырырмын. Ул Йәрүсәлимдә йәшәүселәргә һәм Йәһүҙә халҡына атай булыр.

²² Дауыт йортоноң асҡысын уның яурынына һалырмын. Ул асһа – бер кем дә бикләй, бикләһә, һис берәү аса алмаҫ.

²³ Уны ҡаты ергә ҡағылған ҡаҙаҡтай нығытырмын, ул нәҫеле өсөн дан тәхете булыр.

²⁴ Бөтөн нәҫеленең шөһрәте уның өҫтөндә булыр. Балаларының һәм ейәндәренең даны – сеүәтәләрҙән алып табаҡтарға тиклем барлыҡ һауыт-һаба, ҡаҙаҡҡа эленгән һымаҡ, уға эленеп торасаҡ».

²⁵ – Ә ул көндө, – ти Күк ғәскәрҙәре Раббыһы, – ҡаты урынға ҡағылған ҡаҙаҡ урынынан ҡутарылып сығасаҡ, йығыласаҡ, уға аҫылған йөк тә юҡ буласаҡ. Был – Раббы һүҙе.