Иҫәп алыу 22 - Изге Яҙма

Моав батшаһы Балаҡтың Билғамды саҡырыуы

¹ Исраилдар юлдарын дауам итте һәм Иордан аръяғында, Йерихо ҡалаһы ҡаршыһында, Моав тигеҙлегенә етеп туҡтаны.

² Сиппор улы Балаҡ исраилдарҙың әмөриҙәргә ни ҡылғанын күргәйне.

³ Исраилдар бик күп булғанлыҡтан, моавтар ҡурҡыуға ҡалды. Исраилдарҙан ҡоттары алынған

⁴ моавтар Мидйән аҡһаҡалдарына былай тине: – Был өйөр, баҫыуҙы һыпырып ашап торған үгеҙгә оҡшап, тирә-яғыбыҙҙа һәммәһен ҡыра лабаһа. Сиппор улы Балаҡ ул ваҡытта Моав батшаһы ине.

⁵ Ул илселәрен тыуған яғына, Евфрат йылғаһын һыулаған Пеҫор ҡалаһына, Беғор улы Билғамды ярҙамға саҡырырға ебәрҙе: – Бына, Мысырҙан бер халыҡ сыҡты ла бөтә ер йөҙөн ҡапланы, – тип әйтергә ҡушты уға. – Был халыҡ минең йәнәштә генә төпләнде.

⁶ Бында килеп, минең өсөн ошо халыҡты ҡарға әле, сөнки ул минән көслөрәк. Һин ҡарғыш яуҙырһаң, бәлки, мин уны еңә һәм еремдән ҡыуып сығара алырмын. Шуны беләм: һин кемде фатихалаһаң – шул фатихалы, кемде ҡарғаһаң, шул ҡарғышлы була.

⁷ Моав менән Мидйән аҡһаҡалдары, ырым-сихыр өсөн түләү хаҡы алып, Билғамға килделәр һәм Балаҡтың һүҙҙәрен еткерҙеләр.

⁸ Билғам уларға былай тине: – Был төндө ошонда ҡунығыҙ, Раббы миңә ни тиһә, шуны яуап итеп һеҙгә әйтермен. Моав вәзирҙәре Билғам янында ҡалды.

⁹ Алла Билғам эргәһенә килде лә һораны: – Яныңдағы кешеләр кемдәр ул?

¹⁰ Билғам Аллаға былай тип яуап бирҙе: – Миңә уларҙы Моавтың батшаһы Балаҡ Сиппор улы ебәргән.

¹¹ «Бына, Мысырҙан бер халыҡ сыҡты, ер йөҙөн ҡаплап алды. Бында кил дә уны минең өсөн ҡарға, бәлки, шул сағында мин уның менән алыша һәм еремдән ҡыуып сығара алырмын», – тип әйтергә ҡушҡан.

¹² Алла Билғамға былай тине: – Быларға эйәреп йөрөмә, теге халыҡты ҡарғама, сөнки ул фатихалы халыҡ.

¹³ Билғам иртә менән торҙо ла Балаҡтың вәзирҙәренә: – Үҙ ерегеҙгә ҡайтығыҙ, Раббы миңә һеҙҙең менән барырға рөхсәт итмәй, – тине.

¹⁴ Моав башлыҡтары, Балаҡ янына ҡайтып, уға: – Билғам беҙҙең менән килергә риза булманы, – тинеләр.

¹⁵ Балаҡ беренсе барғандарға ҡарағанда ла дәрәжәлерәк вәзирҙәрен, тағы ла күмәгерәк итеп, Билғамға йәнә ебәрҙе.

¹⁶ Улар Билғамға килде лә: – Сиппор улы Балаҡ һиңә былай тип еткерергә ҡушты: «Миңә килеүҙән баш тартмасы.

¹⁷ Мин һиңә бик тә ҡәҙер-хөрмәт күрһәтермен, нимә әйтһәң, шуны эшләрмен. Кил, зинһар, был халыҡты минең өсөн ҡарға», – тине.

¹⁸ Ләкин Билғам Балаҡтың илселәренә былай тип яуап бирҙе: – Балаҡ хатта алтын-көмөш тулы йортон бирһә лә, Аллам Раббының бойороғона ҡаршы төшә алмайым, бәләкәй генә эш тә, ҙур ғәмәл дә ҡыла алмайым шул.

¹⁹ Хәйер, һеҙ ҙә бында ҡунып китегеҙ. Раббы ни әйтер икән – тағы белешермен.

²⁰ Алла төндә Билғам эргәһенә килде лә былай тине: – Был кешеләр һине саҡырырға килгән икән, тор ҙа улар менән бар, тик Мин һиңә нимә ҡушһам, шуны ғына эшлә.

Билғам һәм уның ишәге

²¹ Иртән Билғам торҙо, ишәген эйәрләп менде лә Моав башлыҡтары менән китте.

²² Әммә ул барғанға Алланың асыуы ҡабынды һәм Раббы фәрештәһе Билғамдың ҡаршыһына сығып баҫты. Билғам, ишәккә атланып, ике хеҙмәтсеһен эйәртеп, юл буйлап килә ине.

²³ Ишәк юлда ҡылыс тотоп торған Раббы фәрештәһен күргәс, боролоп баҫыуға инеп китте. Билғам, уны юлға сығармаҡ булып, һуҡҡыслай башланы.

²⁴ Унан һуң Раббы фәрештәһе ике йөҙөм баҡсаһы араһынан үткән юлдың иң тар еренә сығып баҫты, ике яғынан да – йөҙөмлөктө кәртәләгән ҡойма.

²⁵ Ишәк, Раббы фәрештәһен күреп, ҡоймаға һыйынды һәм Билғамдың аяғын ҡуша ҡыҫты. Хужаһы ишәкте тағы ла һуҡҡыслай башланы.

²⁶ Раббы фәрештәһе бынан да тарыраҡ урынға барып баҫты, унан уңға ла, һулға ла тайшанырлыҡ түгел ине.

²⁷ Ишәк, Раббы фәрештәһен күреп, Билғам менән ҡуша ергә ятты. Асыуы ҡабарған Билғам ишәкте таяҡ менән туҡмарға тотондо.

²⁸ Шунда Раббы ишәккә тел бирҙе, һәм ишәк Билғамдан: – Минең һиңә ни зыяным тейҙе? Инде өсөнсө тапҡыр мине туҡмайһың, – тип һораны.

²⁹ – Мине мыҫҡыл иткәнең өсөн туҡмайым, әгәр ҡулымда ҡылыс булһа, шунда уҡ һине үлтерер инем, – тип яуапланы Билғам.

³⁰ Ишәк иһә Билғамға: – Ғүмер баҡый менеп йөрөгән ишәгең түгелме ни мин? Ошондай ғәҙәтем бар инеме һуң? – тине. Билғам: – Юҡ, – тип яуап бирҙе.

³¹ Раббы Билғамдың күҙен асты, ул юлда ҡылыс тотҡан Раббы фәрештәһенең баҫып торғанын күрҙе. Билғам тубыҡланып йөҙтүбән ергә ҡапланды.

³² Уға Раббы фәрештәһе былай тине: – Ниңә һин ишәгеңде инде өс тапҡыр туҡманың? Мин һине туҡтатырға тип сыҡтым, сөнки миңә был Раббы ихтыярынан тыш тотҡан юлың оҡшамай.

³³ Ишәгең, мине күреп, өс тапҡыр тайшанды, әгәр ул минән тайшанмаһа, һине үлтерер, ә уны тере ҡалдырыр инем.

³⁴ Билғам Раббы фәрештәһенә былай тине: – Гонаһлымын, юлымда мине туҡтатырға теләп һин торғанды белмәнем. Әгәр һин хуп күрмәйһең икән, кире ҡайтам.

³⁵ Раббы фәрештәһе Билғамға былай тине: – Был кешеләр менән бар, тик мин һиңә нимә әйтәм, уларға шуны ғына һөйлә. Шулай итеп, Билғам Балаҡ башлыҡтары менән юлын дауам итте.

³⁶ Билғам килгәнен ишетеп, Балаҡ Моавтың сигендә Арнон буйындағы бер ҡалаға уны ҡаршы алырға килде.

³⁷ Балаҡ Билғамға: – Һине саҡырып, кешеләр ебәрмәнемме ни мин? Ниңә килмәнең? Һиңә лайыҡлы ҡәҙер-хөрмәт күрһәтә алмаҫ тинеңме әллә? – тине.

³⁸ Билғам Балаҡка: – Бына бит, килдем, тик үҙемдән ни ҙә булһа әйтә аламмы ни инде? Алла телемә ни һалһа, шуны ғына һөйләрмен.

³⁹ Билғам Балаҡ менән юлға сыҡты һәм Ҡыръяҫ-Хусоҫҡа килеп етте.

⁴⁰ Балаҡ ҡорбан итеп үгеҙҙәр һәм һарыҡтар салдырҙы, Билғамға һәм уның менән булған вәзирҙәргә ит ебәртте.

⁴¹ Икенсе көндө иртән Балаҡ Билғамды эйәртте лә уны Бамоҫ-Бәғел ҡалҡыулығына алып менде. Бынан Исраил халҡының бер өлөшө күренә ине.