Иҫәп алыу 14 - Изге Яҙма

Исраилдарҙың фетнәһе

¹ Бөтөн йәмғиәт тауыш ҡуптарҙы һәм халыҡ төнө буйы илап сыҡты.

² Исраилдар Муса менән Һарунға зарланды; бөтә йәмғиәт уларға: – Мысыр ерендә һәләк булһаҡ йә ошо сүллектә генә үлеп ҡалһаҡсы!

³ Ни өсөн Раббы беҙҙе ул ергә алып бара һуң, беҙ ҡылыстан ҡыйылһын тиме икән? Ҡатындарыбыҙ, балаларыбыҙ дошманға табыш булыр инде. Мысырға әйләнеп ҡайтыу яҡшыраҡ булмаҫмы икән?

⁴ Шунан бер-береһенә: – Үҙебеҙгә етәксе ҡуяйыҡ та Мысырға кире ҡайтайыҡ, – тип әйтә башланылар.

⁵ Муса менән Һарун йыйылған барлыҡ Исраил йәмғиәте алдында йөҙтүбән ергә ҡапланды.

⁶ Ерҙе ҡарап ҡайтҡандарҙан Нун улы Йушағ менән Йефунне улы Калев, өҫтөндәге кейемдәрен йыртҡыслай-йыртҡыслай,

⁷ Исраил халҡы йәмғиәтенә былай тине: – Беҙ ҡарап сыҡҡан ерҙәр ифрат яҡшы.

⁸ Әгәр Раббы беҙгә ҡарата миһырбанлы булһа, беҙҙе унда индерер, һөт һәм бал ағып ятҡан ул ерҙәрҙе беҙгә бирер.

⁹ Фәҡәт Раббыға ҡаршы баш күтәрмәгеҙ. Ул ерҙәрҙең халҡынан ҡурҡмағыҙ. Беҙ уларҙы икмәк кеүек ашап бөтөрәсәкбеҙ. Яҡлаусылары уларҙы ташлап китте, ә беҙҙең менән – Раббы. Уларҙан ҡурҡмағыҙ!

¹⁰ Бөтә йәмғиәт уларҙы таш менән бәргесләп үлтереүҙе талап итеп ярһыны. Әммә шул саҡ Раббының шөһрәте Осрашыу сатырында бөтә исраилдарға күренде.

¹¹ Раббы Мусаға былай тине: – Был халыҡ тағы күпме Минең йәнемде талар? Араларында күрһәткән мөғжизәләргә шаһит була тороп та, ҡасанға тиклем ул Миңә ышанмаҫ?

¹² Үләт ебәрермен Мин быларға, ҡырып һалырмын, ә һинән быларға ҡарағанда күберәк тә, көслөрәк тә халыҡ хасил итермен.

¹³ Ләкин Муса Раббыға былай тине: – Был хаҡта мысырҙар ишетер бит. Ә Һин был халыҡты күпме көс һалып уларҙың араһынан алып сыҡтың.

¹⁴ Улар был хаҡта Ҡәнғән ерендә йәшәгән халыҡҡа һөйләр. Йә Раббы, һинең был халыҡ араһында булыуыңды ла, Үҙең менән күрештереүеңде лә, ошо халыҡ өҫтөндә Һинең болотоң торғанын да, көндөҙ болот бағанаһы, ә төндә ут бағанаһы булып алдарынан барғаныңды ла ишетеп беләләр.

¹⁵ Әгәр Һин был халыҡты бер кешеһен дә ҡалдырмай юҡ итеп бөтһәң, ул сағында Һинең хаҡта ишеткән ҡәүемдәр әйтер:

¹⁶ «Раббы Үҙе ант менән вәғәҙә иткән еренә был халыҡты индерә алманы, шуға күрә уны сүллектә ҡырҙы», – тиер.

¹⁷ Инде бөйөк Хакимым көсөн күрһәтһен ине!

¹⁸ Һин Үҙең бит: «Раббы сикһеҙ түҙемле, оло мөхәббәтле, ғәйептәрҙе һәм енәйәттәрҙе ғәфү итеүсе, әммә язаһыҙ ҡалдырмаусы, ә аталарының ғәйебе өсөн балаларын өсөнсө-дүртенсе быуынға тиклем язалаусы», – тип әйткәйнең.

¹⁹ Мысырҙан ошонда еткәнсе был халыҡты нисек ғәфү итә килһәң, хәҙер ҙә Үҙеңдең бөйөк мөхәббәтең хаҡына уларҙың гонаһын ярлыҡа!

²⁰ Раббы Мусаға былай тине: – Һинең үтенесең арҡаһында уларҙы ғәфү итәм.

²¹ Әммә барлығым һәм Раббының бөтә донъяны тултырасаҡ шөһрәте менән ант итәм:

²² шөһрәтемде, Минең Мысырҙа һәм сүллектә ҡылған мөғжизәләремде күреп тә, Мине ун тапҡыр һынаған, әйткәнемде тыңламаған әҙәмдәрҙең береһе лә

²³ Мин аталарына ант итеп вәғәҙә биргән ерҙе күрмәҫ.

²⁴ Ҡолом Калевты иһә, унда башҡа рух булғаны һәм дә бөтә булмышы менән Миңә эйәргәне өсөн, үҙе ҡарап ҡайтҡан ерҙәргә индерермен, ул ерҙәргә уның тоҡомо хужа булыр.

²⁵ Ғәмәлектәр менән ҡәнғәниҙәр үҙәндә йәшәй. Шуға күрә иртәгә боролоғоҙ ҙа Ҡамышлы диңгеҙ юлынан сүллеккә китегеҙ.

²⁶ Раббы Муса менән Һарунға былай тине:

²⁷ – Ҡасанға тиклем был яуыздар йәмғиәте Миңә зарланыр? Мин бит Исраил халҡының нисек һуҡранғанын ишетәм.

²⁸ Һин уларға әйт: «Барлығым менән ант итәм, һеҙ Минән көткән яуызлыҡтарҙы эшләрмен, – тип белдерә Раббы. –

²⁹ Кәүҙәләрегеҙ ошо сүллектә ятып ҡалыр, егерме йәштән алып иҫәпкә ингән өлкәндәрҙең бөтөнөһө Миңә һуҡранған өсөн ошонда ҡалыр.

³⁰ Мин ҡулымды күтәреп һеҙҙе йәшәтергә ант иткән ергә Йефунне улы Калев менән Нун улы Йушағтан башҡа бер кемде лә индермәм.

³¹ Ә бына „дошмандарға табыш булыр инде“ тигән балаларығыҙҙы Мин унда индерермен, һеҙ баш тартҡан ерҙәрҙе улар белер.

³² Ә һеҙгә килгәндә инде, кәүҙәләрегеҙ ошо сүллектә ятып ҡалыр.

³³ Балаларығыҙ ҡырҡ йыл буйы сүллек гиҙер, Миңә хыянат иткәнегеҙ өсөн һеҙ үлеп бөткәнсе ғазапланыр.

³⁴ Ул ерҙе ҡырҡ көн ҡарап йөрөнөгөҙ, бер көнгә бер йыл хисабынан гонаһтарығыҙ өсөн ҡырҡ йыл яза күрерһегеҙ. Минең һеҙҙән баш тартыуымдың ни икәнен шунда аңларһығыҙ.

³⁵ Мин – Раббы, һәм Миңә ҡаршы фетнә күтәргән был яуыз йәмғиәткә нәҡ әйткәнемсә эшләрмен: ошо сүллектә улар бөтәһе лә һәләк буласаҡ һәм үлеп бөтәсәк».

³⁶ Муса ер ҡарарға тип ебәргән, ҡайтып, бөтә йәмғиәтте насар хәбәрҙәре менән уға ҡаршы ҡотортҡан,

³⁷ күргән ерҙәре хаҡында яман һүҙ таратҡан бөтә кешеләр үлде, Раббы ебәргән үләттән ҡырылып бөттө.

³⁸ Ер ҡарарға барыусылар араһынан фәҡәт Нун улы Йушағ менән Йефунне улы Калев ҡына тере ҡалды.

³⁹ Муса бөтә исраилдарға ошо һүҙҙәрҙе еткергәс, халыҡ бик ҡаты ҡайғыға ҡалды.

⁴⁰ Иртәгәһенә таң менән тороп, таулы ил яғына киттеләр. Үҙҙәре: – Беҙ Раббы әйткән ул ергә барабыҙ. Беҙ гонаһ ҡылдыҡ, – тип һөйләнделәр.

⁴¹ Муса уларға: – Ниңә Раббы бойороғона ҡаршы сығаһығыҙ? Барыбер уңышҡа ирешә алмаясаҡһығыҙ.

⁴² Йөрөмәгеҙ, Раббы һеҙҙең менән түгел, шуға күрә дошмандарығыҙҙан еңеләсәкһегеҙ.

⁴³ Унда ғәмәлектәр менән ҡәнғәниҙәр һеҙгә ҡаршы тора, һеҙҙе улар ҡылыстан үткәрер, сөнки һеҙ Раббынан тайшандығыҙ, арағыҙҙа Раббы булмаясаҡ, – тип тә ҡараны.

⁴⁴ Ләкин улар барыбер таулы илгә барырға баҙнат итте. Ә Раббының Килешеү һандығы ла, Муса ла тупламда ҡалды.

⁴⁵ Таулыҡта йәшәгән ғәмәлектәр менән ҡәнғәниҙәр уларға ҡаршы төшөп тар-мар итте һәм арттарынан Хормаға тиклем баҫтырып барҙы.