ІІ Батшалар 14 - Изге Яҙма

Авшаломдың Йәрүсәлимгә ҡайтыуы

¹ Серуяһ улы Йоав батшаның Авшаломға ҡарата күңеле йомшарғанын һиҙеп ҡалды ла,

² Теҡоғаға кеше ебәреп унан бер аҡыллы ҡатынды килтертте. Ул был ҡатынға: – Ҙур хәсрәткә тарыған кеше кеүек өҫтөңә ҡайғы кейемдәре кей ҙә, зәйтүн майы һөртмәйенсә, мәрхүм булған кеше өсөн күп көндәр илаған ҡатын ҡиәфәтендә

³ батша янына ин. Шунан уға былай тип һөйләрһең, – тине лә ниҙәр әйтергә өйрәтте.

⁴ Теҡоғанан килгән ҡатын батша янына инде. Йөҙө менән ергә ҡапланды ла: – Эй батшам, ярҙам ит! – тип өндәште.

⁵ – Нимә булды? – тип һораны батша. – Мин тол ҡатын, ирем үлде, – тине ҡатын. –

⁶ Мин ҡолоңдоң ике улы бар ине. Бер көндө улар баҫыуҙа ыҙғышып киткәндәр, ә араларға кеше булмаған. Шунан береһе икенсеһен үлтергән.

⁷ Бына хәҙер бөтә нәҫел-нәсәп миңә ҡаршы сыҡты: «Үҙ туғанын үлтергән кешене бир беҙгә, ағаһын үлтергән өсөн беҙ уның үҙен үлтерәбеҙ, шул рәүешле беҙ вариҫтан ҡотолабыҙ», – тиҙәр. Былай булһа, улар минең һуңғы өмөт сатҡыһын да һүндерәләр бит, ерҙә иремдең исеме лә, тоҡомо ла ҡалмаясаҡ.

⁸ – Бар, өйөңә ҡайт, мин әмер бирермен, – тине батша ҡатынға.

⁹ Әммә Теҡоғанан килгән ҡатын былай тине: – Хакимым батша, әйҙә бының өсөн ғәйеп минең һәм атам нәҫеленең башына төшһөн! Батша үҙе лә, уның тәхете лә ғәйепһеҙ ҡалһын! – тине.

¹⁰ – Һиңә ҡаршы һүҙ әйтеүсе булһа, уны миңә килтер, ул әҙәм һиңә ҡағыла алмаҫ, – тине батша.

¹¹ – Улайһа, батшам, Аллаң Раббы менән ант итһәң ине, – тине уға ҡатын, – ҡан өсөн үс алыу үлемгә үлем өҫтәмәһен, улар улымды үлтермәһен. – Тере Раббы шаһит! Улыңдың башынан бер бөртөк сәсе лә ергә төшмәҫ.

¹² – Ҡолоңа тағы бер һүҙ әйтергә рөхсәт ит, хакимым батша, – тине ҡатын. – Әйтеп ҡара, – тип яуапланы батша.

¹³ – Шулай икән, ни өсөн һин Алла халҡына ҡаршы эш итәһең? – тине ҡатын. – Батша үҙенең һүҙҙәре менән үҙенә хөкөм сығара, сөнки үҙенән ҡыуылған кешеһен ҡайтарып алмай бит.

¹⁴ Ахырҙа һәммәбеҙ ҙә үләбеҙ. Ергә түгелгән һыуҙы ҡабат йыйып алып булмай. Алла берәүҙең дә йәнен харап итергә теләмәй, ситкә тибәрелгән кеше Минән ситләшә күрмәһен тип уйлай.

¹⁵ Әле хакимым батшаға был һүҙҙәремде һөйләр өсөн килеүемдең сәбәбе шул: халыҡ мине ҡурҡыуға һалды, ә мин: «Туҡта, батша менән һөйләшеп ҡарайым әле, бәлки, ул минең һорауымды кире ҡаҡмаҫ, – тип уйланым. –

¹⁶ Батша үтенесемде тыңлар һәм, Алла тарафынан беҙгә тәғәйенләнгән мал-мөлкәткә ҡыҙығып, мине һәм улымды юҡ итергә ниәтләгәндең ҡулынан ҡотҡарыр».

¹⁷ Хакимым батшаның һүҙе йәнемә тыныслыҡ бирһен, тинем. Сөнки батша, Алланың фәрештәһе кеүек, яманды яҡшынан айыра ала. Аллаң Раббы һәр саҡ һинең менән булһын!

¹⁸ Шул саҡ батша ҡатынға: – Минең һорауыма йәшермәй генә яуап бир әле, – тине. – Әйт, хакимым батша, – тине ҡатын.

¹⁹ – Һин был хәбәрҙәреңде Йоав ҡушыуы буйынса һөйләмәнеңме? – тип һораны батша. – Ғүмерең оҙон булһын, хакимым батша, тап өҫтөнә баҫтың – батшанан бер ни йәшереү мөмкин түгел икән, – тине ҡатын. – Мин һиңә ҡолоң Йоавтың өйрәтеүе һәм ҡушыуы буйынса һөйләнем.

²⁰ Ҡолоң Йоав бөгөнгө хәлде яҡшыға үҙгәртер өсөн уйлап тапҡайны быны. Әммә хакимым батша Алла фәрештәһе кеүек аҡыллы, ер йөҙөндә ниҙәр булғанын белеп тора.

²¹ Шунан һуң батша Йоавҡа: – Ярай, һин теләгәнсә эшләйем, бар, ул егетте – Авшаломды – алып ҡайт, – тине.

²² Шунда Йоав батшаға ергә тиклем баш эйеп рәхмәт әйтте лә: – Хәҙер инде ҡолоң белә: мин бөгөн хакимым батшаның мәрхәмәтенә лайыҡ булдым, сөнки батша үҙенең ҡоло теләгәнсә эшләне, – тине.

²³ Шунан һуң Йоав, Гешурға барып, Авшаломды Йәрүсәлимгә алып ҡайтты.

²⁴ Әммә батша: «Әйҙә өйөнә ҡайтһын, тик минең йөҙөмдө күрәһе булмаһын», – тине. Авшалом өйөнә ҡайтты, әммә батшаның күҙенә күренмәне.

Авшаломдың баш күтәреүе

²⁵ Бөтөн Исраилда Авшалом һымаҡ күркәмлеге өсөн маҡталған бер генә ир-ат та юҡ ине. Баш түбәһенән алып аяҡ табанына тиклем бер генә килмәгән ере лә юҡ ине уның.

²⁶ Сәсен алдырған саҡта – ә уны йыл да алдырырға тура килә ине, сөнки сәсе башын баҫа башлай – алынған сәсе батша үлсәме менән ике йөҙ шекел тарта торғайны.

²⁷ Авшаломдың өс улы һәм Тамар исемле бик сибәр бер ҡыҙы бар ине.

²⁸ Батшаны күрмәйенсә Авшалом Йәрүсәлимдә ике йыл йәшәне.

²⁹ Шунан батшаға ебәрер өсөн Йоавты саҡырҙы, әммә тегеһе килергә теләмәне. Икенсе тапҡыр саҡырып кеше ебәрҙе – тегеһе йәнә килмәне.

³⁰ Авшалом хеҙмәтселәренә: – Минең баҫыу менән йәнәшә Йоавтың арпа баҫыуын күрәһегеҙме? – тине. – Барығыҙ ҙа уға ут төртөгөҙ. Авшаломдың хеҙмәтселәре барып баҫыуға үрт һалды.

³¹ Йоав Авшаломдың өйөнә килеп: – Хеҙмәтселәрең ниңә минең баҫыуыма ут төрткән? – тип һораны.

³² – Мин бит һине саҡыртып кешеләр ебәргәйнем, – тине Авшалом. – Һине батшаға ебәреп: «Нишләп мин Гешурҙан ҡайттым икән? – тип һоратырға иткәйнем. – Шунда ғына ҡалһам, яҡшыраҡ булыр ине». Мин батшаны күрергә теләйем. Әгәр ҙә ғәйеплемен икән, әйҙә, мине үлтерһен.

³³ Йоав барып Авшаломдың әйткәндәрен батшаға һөйләп бирҙе. Шунан һуң батша уны үҙ янына саҡыртып алды. Авшалом, батша янына инеп, йөҙө менән ергә ҡапланды һәм батша уны ҡосаҡлап үпте.