Йермеяһ 6 - Изге Яҙма

Йәрүсәлим дошман ҡамауында

¹ «Эй Бинйәмин нәҫеле, Йәрүсәлимдән ҡаса һалығыҙ! Теҡоғала борғо ҡысҡыртығыҙ! Бейт-Һаккәрәмдә ут яғып белдерегеҙ! Ана, төньяҡтан ҡурҡыныс һәләкәт килә.

² Наҙлы һәм гүзәл Сион-ҡыҙҙы Мин юҡҡа сығарасаҡмын.

³ Көтөүселәр үҙ малдары менән уға ҡаршы килер; Уны ҡамап сатырҙарын ҡорор, Һәр кем малын үҙ өлөшөнә тейгән ерҙә ашатыр».

⁴ Дошмандар: «Йәрүсәлимгә ҡаршы һөжүмгә әҙерләнегеҙ! Тороғоҙ, көн үҙәгендә юлланабыҙ, – тиер. – Юҡ инде, һуңғараҡ ҡалдыҡ, Көн кискә ауыша, күләгәләр оҙоная».

⁵ «Әйҙәгеҙ, төндә һөжүм итәйек, Ҡәлғәләрен емерәйек!»

⁶ Күк ғәскәрҙәре Раббыһы былай ти: «Ағас ҡырҡығыҙ, Йәрүсәлимде ҡамап уба ҡороғоҙ. Был ҡала язаланырға тейеш; Уның эсе тулы йәбер-золом.

⁷ Шишмә һыуы нисек бәреп сыға, Йәрүсәлимдә яуызлыҡ шулай бөркөлә. Унда көсләү, емереү хөкөм һөрә, Гелән күҙ алдымда – сир һәм йәрәхәттәр.

⁸ Киҫәтеүгә ҡолаҡ һал, эй Йәрүсәлим, Юҡһа һинән ваз кисермен, Һине ташландыҡ ергә, Кешеһеҙ урынға әйләндерермен».

⁹ Күк ғәскәрҙәре Раббыһы былай ти: «Йыйғандан һуң ҡалған йөҙөм сүпләп алынғандай, Исраилдың иҫән ҡалғандары йолҡоп алынасаҡ. Гүйә йөҙөм йыйған кеше һымаҡ, Ҡулыңды һуҙ, ботаҡтарҙы тикшереп сыҡ»!

¹⁰ Кемгә өндәшәйем? Кемде иҫкәртәйем? Кем әйткәндәремде тыңлар? Уларҙың ҡолаҡтары ҡапланған – бер нәмә лә ишетмәйҙәр; Раббының һүҙен хурлайҙар, Уның менән хушһынмайҙар.

¹¹ Мин Раббының асыуына тулышҡанмын, Уны башҡаса тотоп тыя алмайым. Раббы былай ти: «Асыуымды урамдағы балаларға түк, Йыйылышҡан егеттәрҙең өҫтөнә ауҙар! Ир менән ҡатын да, өлкән кеше лә, Көндәре һанаулыһы ла ҡотола алмаҫ.

¹² Өйҙәре баҫыуҙары һәм ҡатындары һымаҡ Башҡа берәүҙәргә биреләсәк; Мин был илдә йәшәүселәргә ҡаршы ҡул күтәрәм, – тип белдерә Раббы. –

¹³ Ябай халыҡтан алып затлыһына тиклем Хәрәм юл менән табыш көҫәй. Пәйғәмбәрҙән алып ҡаһинға тиклем Барыһы ла ялған эш итә.

¹⁴ „Именлек, именлек“, – тиҙәр, Халҡымдың йәрәхәтен өҫтән-мөҫтән имләйҙәр. Ә бит именлек юҡ.

¹⁵ Әшәке ғәмәлдәре өсөн оялалармы? Ҡайҙа оялыу, ҡыҙара ла белмәйҙәр! Шуға күрә ҡолағандар араһына йығылырҙар; Уларҙы язалаған сағымда Һөрлөгөп барып төшөрҙәр», – ти Раббы.

¹⁶ Раббы былай ти: «„Юлдар сатына баҫып байҡағыҙ. Боронғо юлдарҙы һорашығыҙ, Иң яҡшы юлды һайлап барығыҙ, Шунда йәнегеҙ тыныслыҡ табыр“, – тип әйттем. Тик һеҙ: „Ул юл менән бармайбыҙ“, – тинегеҙ.

¹⁷ Һеҙгә күҙәтселәр ҡуйҙым. „Борғо тауышына ҡолаҡ һалығыҙ“, – тинем. Әммә: „Ҡолаҡ һалмайбыҙ“, – тип яуап ҡайтарҙығыҙ.

¹⁸ Шуға күрә, эй ҡәүемдәр, ишетегеҙ; Эй йәмәғәт, белеп тороғоҙ – Уларҙың башына ни төшәсәк!

¹⁹ Тыңла, ер йөҙө! Был халыҡҡа һәләкәт килтерәм – Яман ниәттәренең емеше был. Сөнки әйткәнемә ҡолаҡ һалманылар, Ҡанун-ҡағиҙәләремдән баш тарттылар.

²⁰ Ни хәжәтемә Шеванан килгән еҫле май? Алыҫ илдән килтерелгән хуш еҫле ҡамыш нимәгә Миңә? Тотош яндырыуҙарығыҙҙы ҡабул ҡылмайым, Ҡорбандарығыҙ Миңә хуш түгел».

²¹ Шуға күрә Раббы былай ти: «Мин ул халыҡтың алдына Абыныу таштары ҡуям, – Уға һөрлөгөп йығыласаҡтар. Аталар улдары менән бергә, Күршеләр дуҫтары менән бергә һәләк буласаҡтар».

²² Раббы былай ти: «Ана, төньяҡ илдән халыҡ килә, Бөйөк ҡәүем күтәрелә ер сигенән.

²³ Ҡулдарында – йәйә, һөңгө; Улар аяуһыҙ һәм мәрхәмәтһеҙ. Тауыштары диңгеҙ олоуындай; Аттарҙа сабып киләләр, Бер кешеләй яуға теҙеләләр Һиңә ҡаршы һуғышырға, эй Сион-ҡыҙ!»

²⁴ «Улар хаҡында хәбәр ишетеп, Ҡулыбыҙ һәленеп төштө. Тулғаҡ тотҡан ҡатын кеүек, Әрнеү-ғазап йәнебеҙҙе өттө.

²⁵ Ҡырға сыҡмағыҙ, юлда йөрөмәгеҙ! Сөнки һәр тарафта – дошман ҡылысы, Тирә-яҡта – дәһшәт», – ти Йәрүсәлим халҡы.

²⁶ Бисара халҡым, ҡыл туҡыма уран, Көлгә ятып ауна. Яңғыҙ улың өсөн йәш түккәндәй, Әсенеп, әрнеп ила, Сөнки дошман беҙгә көтмәгәндә һөжүм итер.

²⁷ «Йермеяһ, һине халҡыма һынаусы итеп ҡуям. Көмөштөң сифатын билдәләгән оҫта һымаҡ, Уларҙың тотҡан юлын күҙәтеп баһала.

²⁸ Уларҙың бөтәһе лә тиҫкәре һәм башбаштаҡ, Ғәйбәт йөрөтөргә яраталар; Баҡыр йә тимер һымаҡ ҡатылар, Барыһы ла боҙоҡлоҡ ҡылалар.

²⁹ Ана, күрек аяуһыҙ өрҙөрә, Ҡара ҡурғаш утта иреп бөттө, Тик иретеүсенең эше юҡҡа булды: Юшҡын айырылып сыҡманы.

³⁰ Уларҙы „эшкә ашмаған көмөш“ тип атарҙар, Сөнки Раббы уларҙан баш тартты».