Йермеяһ 11 - Изге Яҙма

Килешеүҙең боҙолоуы

¹ Йермеяһҡа Раббы һүҙе булды.

² – Был килешеүҙә әйтелгәндәрҙе тыңлағыҙ! Һин уны Йәһүҙә халҡына һәм Йәрүсәлимдә йәшәгәндәргә еткер.

³ Әйт уларға, Исраил Аллаһы Раббы былай ти: «Был килешеүҙең шарттарын үтәмәгән һәр бер кешегә ләғнәт булһын!

⁴ Мин ата-бабаларығыҙҙы Мысырҙан, тимер иретә торған мейестән, алып сыҡҡан саҡта ошоларҙы бойорҙом. Мин уларға былай тинем: „Әйткәндәремде тыңлағыҙ, бөтә бойороҡтарымды еренә еткереп үтәгеҙ, шул саҡта һеҙ Минең халҡым булырһығыҙ, Мин һеҙҙең Аллағыҙ булырмын.

⁵ Шулай итһәгеҙ, Мин дә ата-бабаларығыҙға биргән антымды үтәрмен – бөгөн һеҙҙеке булған ерҙе – һөт һәм бал ағып ятҡан ерҙе – һеҙгә бирермен“». – Амин, Раббы, – тинем.

⁶ Раббы миңә былай тине: – Бөтә был һүҙҙәрҙе Йәһүҙә ҡалаларында, Йәрүсәлим урамдарында иғлан ит. Әйт уларға: «Был килешеүҙең шарттарын тыңлағыҙ һәм уларҙы еренә еткереп үтәгеҙ.

⁷ Ата-бабаларығыҙҙы Мысырҙан сығарған көндән башлап ошоға тиклем һәр ваҡыт: „Әйткәндәремде тыңлағыҙ“, – тип киҫәтә килдем.

⁸ Әммә тыңламанылар, һүҙҙәремә ҡолаҡ һалманылар. Һәр кем яуыз һәм тиҫкәре йөрәктәре буйынса йәшәне. Шуға күрә Мин, үтәргә бойорғандарҙы эшләмәгәндәре өсөн, килешеүҙә яҙылған бөтә ләғнәттәрҙе уларҙың башына ебәрҙем».

⁹ Шунан Раббы миңә былай тине: – Йәһүҙә халҡы һәм Йәрүсәлимдә йәшәүселәр Миңә ҡаршы фетнә ойошторҙо.

¹⁰ Улар әйткәндәремде тыңлауҙан баш тартҡан ата-бабаларының гонаһтарын ҡабатлай, бүтән илаһтар артынан эйәрәләр, уларға хеҙмәт итәләр. Исраил һәм Йәһүҙә нәҫелдәре ата-бабалары менән төҙөгән килешеүемде боҙҙо.

¹¹ Шуға күрә Раббы былай ти: «Мин уларҙың баштарына ҡотола алмаҫлыҡ бәлә-ҡаза ебәрәм! Мине ярҙамға саҡырырҙар, әммә уларҙы ишетмәйәсәкмен.

¹² Шул саҡта Йәһүҙә ҡалалары халҡы һәм Йәрүсәлимдә йәшәгәндәр үҙҙәре хуш еҫ төтәткән илаһтарға барып ялбарасаҡ. Әммә бәлә килгәндә был илаһтар бер нисек тә ярҙам итмәйәсәк.

¹³ Эй Йәһүҙә халҡы, нисә ҡалаң булһа, шул саҡлы уҡ илаһтарың бар һинең. Йәрүсәлим урамдары күпме булһа, әшәке Бәғелгә ҡорбан усаҡтарығыҙ шунса».

¹⁴ Һин, Йермеяһ, был халыҡ өсөн һорама, ялбарма, улар өсөн доға ҡылма. Бәләгә ҡалғас Мине саҡырғандарында, уларҙы тыңламаясаҡмын.

¹⁵ «Һөйгән халҡым, күпме яуызлыҡтар ҡылғандан һуң Минең йортомда булырға ни хаҡың бар? Был ҡорбан ите һине бәләнән ҡотҡара алмаясаҡ, Сөнки һин ҡәбәхәтлек ҡылғанда һөйөнәһең».

¹⁶ Раббы һине «суҡ япраҡлы, Мул емешле зәйтүн ағасы» тип атағайны. Әммә күктәр дәһшәтле күкрәгән саҡта Ул ағасҡа ут төртөр, Уның ботаҡтары янып бөтөр.

¹⁷ Һине ултыртҡан Күк ғәскәрҙәре Раббыһы Үҙе башыңа бәлә килтерергә ҡарар итте, сөнки Исраил менән Йәһүҙә халҡы золом ҡылды. Бәғелгә хуш еҫ төтәҫләп, Раббыны асыуландырҙы.

Йермеяһҡа ҡаршы ҡоролған мәкер

¹⁸ Миңә Раббы Үҙе асып бирҙе, шуға беләм: Ул миңә дошмандарымдың яуыз эштәрен күрһәтте.

¹⁹ Мин салырға илткән йыуаш бәрәс кеүек булғанмын. Миңә ҡаршы мәкер ҡорғандарын аңламағанмын. Ә улар былай тигән: «Ағасын да, емешен дә юҡ итәйек, Уны тереләр донъяһынан ҡырҡып ташлайыҡ, Хатта исеме лә хәтерҙә ҡалмаһын».

²⁰ Әммә Һин – ғәҙел хөкөм ҡылған Күк ғәскәрҙәре Раббыһы, Һин – күңелде һәм булмышты һынаусы, Уларҙан үс алғаныңды күрәйемсе, Дәғүәмде Һиңә тапшырҙым!

²¹ Шунда Раббы былай тине: – Эй Йермеяһ, Ғанаҫоҫ кешеләре йәнеңде көҫәп һиңә: «Раббы исеменән пәйғәмбәрлек итмә, юҡһа беҙҙең ҡулдан үләсәкһең», – тип янай.

²² Шуға күрә Күк ғәскәрҙәре Раббыһы әйтә: «Мин уларҙы язалаясаҡмын. Егеттәре ҡылыстан үлер, ул-ҡыҙҙары аслыҡтан ҡырылыр.

²³ Бер кем дә иҫән ҡалмаҫ. Яза йылында Ғанаҫоҫ халҡының башына һәләкәт ебәрәсәкмен».