Һошеяғ 7 - Изге Яҙма

¹ Исраилды дауаларға теләгән сағымда, Әфраимдың намыҫһыҙлығы, Самарияның яуызлығы асылды. Улар мәкер менән эш итә, Бурҙары өйҙәргә баҫып инә, Юлбаҫарҙары урамда талай.

² Яуызлыҡтарын хәтерләгәнем тураһында уйламайҙар. Гонаһтары үҙҙәрен уратып алған – Улар ҡасып ҡотола алмаҫ Минән.

³ Батшаны – яуызлыҡтары, Түрәләрен ялған менән ҡыуандыралар.

⁴ Аҙғынлыҡта улар мейес ише ҡыҙыу. Гүйә, ҡамыры күтәрелгәнен көтөп, Икмәксе мейесенә ут өҫтәп торорға онотҡан.

⁵ Батша байрамында улар батшаны һәм түрәләрен Шарап ағыуын эсереп ауырыта. Ә батша һөмһөҙҙәргә ҡул һуҙа.

⁶ Уға яҡынайған һайын, Мәкерле йөрәктәре мейестәй дөрләй, Улар бөтәһе лә мейес кеүек ҡыҙыу. Икмәксе төнө буйы йоҡлай – Таңға табан уның мейесе Ялҡынлы ут һымаҡ дөрләй.

⁷ Улар барыһы, мейестәй ҡыҙып, Хакимдарын уттай йота, Бөтә батшалары ҡолап бөттө – Араларынан һис кем Мине саҡырмай.

Исраилдың башҡа халыҡтарға буш өмөттәр бағлауы

⁸ Әфраим башҡа халыҡтар менән буталышҡан, Әфраим әйләндерелмәгән көлсә һымаҡ.

⁹ Уның ҡеүәтен башҡалар йотҡан – Ә ул быны һиҙмәгән дә. Сәстәренә сал төшкән – Ә ул быны белмәгән дә.

¹⁰ Исраилдың тәкәбберлеге Үҙенә ҡаршы шаһитлыҡ ҡыла. Ләкин улар Аллалары Раббыға ҡайтманы, Хатта Уны эҙләмәне.

¹¹ Әфраим аңһыҙ, алйот күгәрсен һымаҡ булып, Йә Мысырҙы саҡыра, йә Ашшурға китә.

¹² Ләкин юлға сығыу менән, Мин баштарына ау ырғытырмын, Күктә осҡан ҡоштар кеүек уларҙы ергә төшөрәм – Йыйындарында белдергәнемсә, Мин уларҙы язаға тарттырам.

¹³ Минән ситләштеләр – ҡайғы уларға, Миңә ҡаршы фетнә күтәрҙеләр – һәләкәт уларға! Мин уларҙы йолоп ала килдем, Улар иһә Минең хаҡта ялған һөйләй.

¹⁴ Бөтә йөрәктән Мине саҡырыр урынға, Ятҡан түшәктәрендә үкереп илай. Икмәк менән шарап хаҡына үҙҙәрен имгәтәләр. Миңә һырттарын ҡуйҙылар.

¹⁵ Баштарына аҡыл, ҡулдарына ҡеүәт бирҙем, Ә улар Миңә ҡаршы мәкер ҡора.

¹⁶ Һис файҙаһыҙ нәмәләргә әйләнеп ҡайттылар, Яҙа атҡан йәйәгә оҡшап ҡалдылар. Етәкселәре маҡтансыҡ телмәрҙәре өсөн Яза ҡылысынан ҡыйылырҙар: Мысыр ерендә уларҙан Ана шулай әсе көлөрҙәр.