Һошеяғ 11 - Изге Яҙма

Раббының Исраилға мөхәббәте

¹ «Исраилды бала сағынан яраттым, Үҙ улымды Мысырҙан саҡырып алдым.

² Әммә уларҙы саҡырыуҙары булды – Минән киттеләр, Бәғелдәргә ҡорбан салдылар, Боттарға хуш еҫ төтәттеләр.

³ Мин Әфраимды атларға өйрәттем, Уны ҡул өҫтөмдә йөрөттөм, Әммә ул Мин дауалағанды белмәне.

⁴ Рәхимле бауҙар, Һөйөү арҡандары менән әйҙәнем – Муйынынан ҡалыбын һалдырҙым, Эйелеп ашарға бирҙем.

⁵ Мәгәр Минән ситкә боролоғанға, Исраил халҡы Мысырға әйләнеп ҡайтмаҫмы? Ашшур уларҙың батшаһы булмаҫмы?

⁶ Ҡалалары өҫтөндә ҡылыс ялтырар, Ҡаһиндарын ҡыйыр, ниәттәрен йотор.

⁷ Халҡым гел Минән ситкә тайпылыу юлын ҡыуа, Улар һындарын „Бейек Алла“ тиҙәр, Ләкин был һын уларҙың береһен дә күтәрмәҫ.

⁸ Нисек Мин һине ташлайым, Әфраим? Нисек Мин һинән баш тартайым, Исраил? Адмаға ҡаршы ҡылғанды нисек һиңә эшләйем? Нисек һине Севоимдай итәйем? Йөрәгем тулғана, Ҡыҙғанам Мин һеҙҙе.

⁹ Юҡ, Мин ярһыуыма ирек ҡуймам, Әфраимды йәнә харап итмәм, Сөнки Мин Алламын, кеше түгел, Һеҙҙең арағыҙҙа Изгемен – Асыу менән өҫтөгөҙгә килмәм.

¹⁰ Улар арыҫландай ырылдаған Раббы артынан эйәрер. Раббының үкереп ебәреүе булыр – Балалары көнбайыштан тетрәнеп ҡайтыр.

¹¹ Ҡоштар кеүек, ҡоттары осоп Мысырҙан, Күгәрсендәй Ашшур иленән ҡайтырҙар. Шул саҡ уларҙы өйҙәрендә төйәкләндерәм. Раббы шулай тип белдерә.

Раббының Исраил менән Йәһүҙәне ғәйепләүе

¹² Әфраим Мине ялған менән, Исраил нәҫеле мәкер менән уратты. Йәһүҙә генә әлегә Алла юлынан йөрөй, Изге Аллаға ул тоғро ҡалды».