Әйүп 7 - Изге Яҙма

¹ Әҙәм балаһының ер йөҙөндәге тормошо – Ауыр хеҙмәт түгелме ни? Ғүмере көнлөксөнөң көндәренә оҡшаш түгелме?

² Күләгәгә зарыҡҡан ҡол, Эш хаҡын көткән ялсы һымаҡ ул.

³ Миңә лә буш айҙар насип булды, Өлөшөмә ғазап тулы төндәр төштө.

⁴ Ятыу менән торор ваҡытымды көтәм, Тик төнөм аяуһыҙ оҙон, Әйләнеп-тулғанып сығам таңға саҡлы.

⁵ Тәнемде ҡорт менән яра баҫҡан, Тирем ҡутырлаған, эренләгән.

⁶ Көндәрем туҡыусының шүреһенән дә етеҙ йүгерә, Бер ниндәй өмөтһөҙ ахырына яҡынлаша.

⁷ Эй Алла, иҫеңә төшөр: ғүмерем – бары бер һулыш, Күҙҙәрем башҡаса бәхет күрмәҫ.

⁸ Бөгөн миңә баҡҡан күҙҙәр мине тиҙҙән күрмәйәсәк. Күҙ һалырһың, ә мин инде юҡмын.

⁹ Болот таралып юҡ булған һымаҡ, Үлеләр донъяһына инеүсе ҡабат сыҡмаҫ.

¹⁰ Ул башҡаса өйөнә әйләнеп ҡайтмаҫ, Тыуған төйәге уны танымаҫ.

¹¹ Шуға күрә өндәшмәй ҡала алмайым, Рухымдың хәсрәтләнеүен, Йәнем өҙгөләнеүен әрнеп һөйләйем.

¹² Мин диңгеҙме, әллә диңгеҙ ғифритеме, Ни өсөн Һин миңә ҡарауылсы ҡуйҙың?

¹³ „Һыҙланыуым түшәктә баҫылыр, Ятһам, бәлки, рәхәтерәк булыр“, – тип уйлаһам,

¹⁴ Һин төшөмдә мине ҡурҡытаһың, Һаташтырып ҡотомдо алаһың.

¹⁵ Бындай тән менән ғүмер һөргәнсе, Һулышым өҙөлөп кенә үлһәмсе!

¹⁶ Мин йәшәүҙән биҙҙем. Барыбер донъяла мәңге тормам, Ҡалдыр мине! Көндәрем – бары тик һулыш һымаҡ.

¹⁷ Кеше тигәнең шул тиклем нимә? Ниңә уны шулай ололайһың? Ни өсөн шул ҡәҙәр иғтибар бүләһең?

¹⁸ Иртә һайын тикшереп тораһың, Һәр аҙым һайын уны һынайһың.

¹⁹ Ниңә минән саҡ ҡынаға ла күҙеңде алмайһың, Төкрөгөмдө йоторға ла ихтыяр бирмәйһең?

²⁰ Әгәр гонаһ ҡылған булһам, Эй әҙәм затының Күҙәтсеһе, Һиңә минең ни зыяным тейҙе? Ниңә мине Үҙеңә сәп итеп алдың? Ни өсөн Һиңә ауыр йөк булдым?

²¹ Ниңә гонаһымды кисермәйһең? Ни өсөн ғәйебемде юймайһың? Бер аҙҙан тупраҡ аҫтында ятасаҡмын, Эҙләрһең дә, әммә мин инде булмаҫмын».