Әйүп 33 - Изге Яҙма

Әлиһуҙың Әйүпкә ҡаршы әйткәне: Алла кешенән бөйөк

¹ Инде хәҙер, Әйүп, мине тыңла, Әйткән һәр бер һүҙемә ҡолаҡ һал.

² Ҡара, ауыҙымды асам, Һүҙҙәрем телем осонда тора.

³ Һүҙҙәрем ихлас йөрәктән сыға, Ирендәрем белгәнде, хаҡты һөйләй.

⁴ Мине Алланың рухы бар ҡылды, Сикһеҙ ҡөҙрәт Эйәһенең һулышы йәшәү бирә.

⁵ Әгәр ҡулыңдан килһә, яуап бир; Әйҙә, дәлилдәр әҙерлә, ҡаршыма баҫ.

⁶ Мин дә Алланың алдында тап һинең кеүек – Мин дә балсыҡтан әүәләнгәнмен.

⁷ Һиңә минән ҡурҡырға урын юҡ; Ҡулым өҫтөңә ауыр йөк булып ятмаҫ.

⁸ Әйткәндәрең ҡолағымда яңғырап торҙо. Мин һүҙҙәреңде ишеттем:

⁹ „Пакмын, гонаһ юҡ миндә; Сафмын, ғәйепһеҙмен.

¹⁰ Ә Ул мине ғәйепләргә сәбәп эҙләй, Мине Үҙенә дошман тип һанай.

¹¹ Аяҡтарыма ҡалып кейҙерә, Һәр юлымды ҡарап-күҙәтеп тора“.

¹² Әммә һиңә шуны әйтәм: Был йәһәттән һин хаҡлы түгелһең, Сөнки Алла кешенән бөйөк.

¹³ Бер һүҙеңә лә яуап бирмәй тип, Нимәгә һиңә уның менән сәкәләшергә?

¹⁴ Алла бер төрлө, икенсе төрлө әйтеп ҡарай, Әммә Уны аңламайҙар.

¹⁵ Төштә, төнгө күренмештә, Кешене тәрән йоҡо баҫҡанда, Түшәктә серем итеп ятҡанда,

¹⁶ Кешенең ҡолағын аса, Иҫкәртеүҙәр менән ҡотон ала,

¹⁷ Уны яуызлыҡ ҡылыуҙан арындырыу, Тәкәбберлектән ҡотҡарыу өсөн;

¹⁸ Йәнен ҡәбер соҡоронан, Ғүмерен ҡылыстан йолоп ҡалыр өсөн.

¹⁹ Ҡаты ауырыу түшәккә йығып һабаҡ бирә, Һөйәктәрен һыҙландырып, аҡылға ултырта.

²⁰ Ундай саҡта кеше ашауҙан биҙә; Иң яратҡан ризығынан да екһенә.

²¹ Уның тәне күҙ алдында кибә, Һөйәктәре төртөп килеп сыға.

²² Йәне ҡәбер соҡорона, Ғүмере үлем илселәренә яҡынлаша.

²³ Әгәр янында бер фәрештә, Меңәрләгән яҡлаусының береһе булһа, Кешегә нимә дөрөҫ икәнен әйтеп торһа,

²⁴ Уға мәрхәмәт күрһәтеп, Алланан: „Уны ҡәбергә төшөүҙән ҡотҡар, Уның өсөн түләргә йолом таптым“, – тип һорар.

²⁵ Шул саҡ ул кешенең тәне үҫмер сағындағылай яңырыр, Ул ҡабаттан йәшлек дәүеренә ҡайтыр.

²⁶ Ул Аллаға доға итер, Алла иһә уны ҡабул ҡылыр. Алланың хозурына ул ҡыуанып килер. Алла уға абруйлы исемен кире ҡайтарыр.

²⁷ Һуңынан ул кешеләр алдына баҫып йырлар: „Гонаһ эшләп тоғро юлдан яҙғайным, Әммә Алла мин лайыҡ булған язаны бирмәне.

²⁸ Йәнемде ҡәберҙән йолоп алды, Мин йәшәйем, яҡтылыҡты күрәм“.

^29-30 Кешенең йәнен ҡәберҙән ҡотҡарыр, Уларға тормош нуры балҡыһын өсөн, Ҡара, Алла быларҙы кешегә Ике, хатта өс тапҡырҙар эшләй.

³¹ Диҡҡәт менән тыңла, Әйүп, ҡолаҡ һал, Мин һөйләгәндә өндәшмә.

³² Ә инде әйтергә һүҙең булһа, яуап ҡайтар. Һөйлә, сөнки һинең аҡланыуыңды теләйем.

³³ Әгәр һүҙең булмаһа, өндәшмә, мине тыңла, Һиңә аҡыл өйрәтәйем».