Әйүп 31 - Изге Яҙма

¹ Ҡыҙҙарға күҙ һалмам тиеп, Күҙҙәрем менән килешеү төҙөшкәйнем.

² Кеше юғарынан – Алланан ниндәй өлөш алыр? Кешегә өҫтән – сикһеҙ ҡөҙрәт Эйәһенән ниндәй биләмә булыр?

³ Һәләкәт залимдар өсөн, Бәлә хаҡһыҙлыҡ ҡылғандар өсөн түгелме ни?

⁴ Алла минең йөрөгән юлдарымды күрмәй, Баҫҡан аҙымды һанап тормаймы ни?

⁵ Әгәр ҙә мин яңылышҡа боролһам, Аяҡтарым ялған артынан ашыҡҡан булһа –

⁶ Әйҙә Алла мине иң дөрөҫ бизмән менән үлсәһен, Шунда Ул намыҫлылығымды белер.

⁷ Әгәр ҙә аяҡтарым юлдан тайпылһа, Күҙҙәрем күңелемде аҙҙырһа, Ҡулдарым бысранған булһа,

⁸ Сәскәнемде башҡа берәү ашаһын, Игенем тамырынан йолҡоп алынһын.

⁹ Ят ҡатын тип аҡылымды юйған булһам, Күршем ишеге төбөндә боҫоп ятһам,

¹⁰ Үҙ ҡатыным башҡа ир өсөн он тартһын, Яттар уны түш аҫтына һалһын.

¹¹ Был – боҙоҡлоҡ, Хөкөмгә бирелергә тейешле ғәйеп һаналыр,

¹² Һәләкәт еренә саҡлы өтөп барған, Бөтә уңышымды тамырынан ҡоротҡан ут булыр ине.

¹³ Миңә ҡаршы дәғүә белдергәндә Ҡол һәм ҡолиәләремдең хоҡуҡтарын инҡар итһәм,

¹⁴ Алла мине хөкөм итергә ҡалҡҡанда нишләр инем? Ул һорау алғанда нимә тип әйтер инем?

¹⁵ Мине әсәм ҡарынында яратҡан Алла, Уларҙы ла яратмағанмы ни? Беҙгә рәүеш биргән дә Ул түгелме?

¹⁶ Әллә мохтаждарҙың үтенесен кире ҡаҡтыммы, Тол ҡатындың өмөтөн һүндерҙемме,

¹⁷ Икмәгемде яңғыҙ ултырып ашаныммы, Етемдәргә бирмәнемме?

¹⁸ Йәш сағымдан етемдәргә атай урынында, Бала саҡтан тол ҡатындарға таяныс булдым.

¹⁹ Яланғастың туңып үлгәнен, Ярлының кейемһеҙ өшөгәнен күреп, Битараф ҡына ҡарап торһам,

²⁰ Һарыҡтарымдың йөнө уларҙы йылытмаһа, Улар миңә ысын күңелдән рәхмәт әйтмәһә,

²¹ Хөкөмләшкәндә һүҙем үткәнде белеп, Етемгә ҡул күтәргән булһам –

²² Ҡалаҡ һөйәгем ҡаймыҡһын, Ҡулым яурынымдан өҙөлөп төшһөн!

²³ Сөнки мин Алланан килгән бәләнән ҡурҡам, Бөйөклөгө алдында мин тора алмаҫ инем.

²⁴ Әгәр алтынға өмөт бағлаған булһам, Саф алтынды: „Ышанысым һин!“ – тиһәм,

²⁵ Байлығымдың күплегенә эреләнеп, Үҙ ҡулым менән тапҡандың муллығына маһайһам;

²⁶ Әгәр балҡыған ҡояшҡа, Балҡып хәрәкәт иткән айға ҡарап,

²⁷ Күңелем түрендә уларға ымһынһам, Уларға илаһтарға табынған һымаҡ ҡул һонһам;

²⁸ Был да хөкөмгә бирерлек ғәйеп, Юғарылағы Аллаға хыянат булыр ине.

²⁹ Әллә мине күрә алмаған кешенең ҡайғыһына ҡыуандыммы? Башына бәлә килде тип шатландыммы?

³⁰ Уның башына ҡарғыш төшөүен теләп, Ауыҙыма гонаһ ҡылырға мин юл ҡуйманым.

³¹ Өйөмдәге кешеләрҙең: „Туйғансы итен ашаһаң ине“, – тип әйткәне бармы?

³² Мосафирҙар ҡапҡам төбөндә ҡунманы; Ишегем һәр юлаусыға асыҡ булды.

^33-34 Йәмәғәтселектән ҡурҡҡанға, Туғандарымдың нәфрәтенән ҡотом осҡанға күрә, Башҡалар кеүек ғәйептәремде йәшерҙемме, Яманлығымды эсемә йомоп ҡалдырҙыммы – Өндәшмәй генә өйөмдә боҫоп яттыммы?

³⁵ Әгәр мине тыңлаған берәү булһасы! Мин һүҙемдең хаҡлығын раҫлап имза ҡуям – Сикһеҙ ҡөҙрәт Эйәһе миңә яуап ҡайтарһын! Ғәйепләүсем дәғүәһен төргәк китапҡа яҙып тотторһон.

³⁶ Мин ул төргәк китапты яурыныма һалып, Таж итеп башыма кейеп йөрөр инем.

³⁷ Һәр атлаған аҙымымды Аллаға белдерер инем, Бер шаһзада һымаҡ хозурына барыр инем.

³⁸ Баҫыуым да мине ғәйепләһә, Бураҙналар минән зарланып һыҡтаһа,

³⁹ Уның уңышын бушлай ашаһам, Ер эшкәртеүселәрҙең йәнен йонсотһам,

⁴⁰ Баҫыуымда бойҙай урынына сәнскәк, Арпа урынына алабута үҫһен». Ошонда Әйүптең һүҙе тамамланды.