Әйүп 29 - Изге Яҙма

Әйүптең һуңғы телмәре: Алла мине ҡурсалаған көндәрҙәге кеүек булһам икән

¹ Әйүп телмәрен дауам итеп былай тине:

² «Әгәр ҙә мин үткән мәлдәрҙәге, Алла мине ҡурсалаған көндәрҙәге кеүек булһам икән!

³ Баш осомда шәме яҡтылыҡ тарата, Уның нуры аҫтында ҡараңғылыҡ аша бара инем.

⁴ Ғүмеремдең сәскәле мәле кире ҡайтһасы, Сатырымды Алла Үҙе ҡанаты аҫтында тота ине.

⁵ Сикһеҙ ҡөҙрәт Эйәһе әле янымда, Балаларым әйләнәмдә ине.

⁶ Ҡайҙа һуң аяҡтарым һөттә йыуылған, Ҡаяларҙан зәйтүн майы ағып торған көндәр!

⁷ Ҡала ҡапҡаһы янына сығып, Майҙанда урынымды алған сағымда

⁸ Йәштәр мине күреп юл бирә һала, Ҡарттар ҡалҡып аяғүрә баҫа,

⁹ Түрәләр һөйләүҙән туҡтап, Ҡулдары менән ауыҙын ҡаплай,

¹⁰ Затлыларҙың тауышы ҡарлыға, Телдәре аңҡауҙарына йәбешә торғайны.

¹¹ Мине ишеткәндәр бәхетле тип атаны, Мине күргән күҙҙәр шаһит ине –

¹² Сөнки ярҙам ялбарған ярлыны, Яҡлаусыһыҙ етемде ҡотҡара инем.

¹³ Үлеп барғандар миңә фатиха бирә торғайны, Тол ҡатындың күңелен ҡыуанысҡа тултыра инем.

¹⁴ Тәҡүәлеккә кейем һымаҡ уранғайным, Ғәҙеллек – өҫтөмдәге сапаным менән сәлләм булды.

¹⁵ Һуҡырҙарға күҙ булдым, Аҡһаҡтарға аяҡ инем.

¹⁶ Хәйерселәрҙең атаһы булдым, Таныш булмағандарҙың дәғүәһен тикшерҙем.

¹⁷ Хаҡһыҙҙың яңағын һындыра һуҡтым, Табышын тештәре араһынан тартып алдым.

¹⁸ „Ғүмерем оҙон, көндәрем ҡом саҡлы булыр, Үҙ оямда үлермен, – тип ышандым. –

¹⁹ Тамырҙарым һыуға тейер, Ботаҡтарымда төн һайын ысыҡ ҡуныр,

²⁰ Шөһрәтем һәр саҡ яңырып торор, Ҡулымдағы йәйәм ҡаты булыр“, – тинем.

²¹ Кешеләр һөйләгәнемә ҡолаҡ һала, Кәңәшемде шымып көтә ине.

²² Минең һүҙем һәр саҡ һуңғы булды, Һүҙҙәрем уларға ысыҡ тамсыһылай тамды.

²³ Улар мине ямғырҙай көтөп алыр, Һүҙҙәремде яҙғы ямғыр һымаҡ йотор ине.

²⁴ Йылмайыуым уларҙа өмөт уята, Яҡты йөҙөм күңелдәрен күтәрә торғайны.

²⁵ Уларға юл күрһәтә, башлыҡ һымаҡ әйҙәй инем, Ғәскәр уртаһындағы батшалай йәшәй инем, Йәш түккәндәрҙе йыуатыр булдым.