Әйүп 14 - Изге Яҙма

¹ Ҡатын-ҡыҙҙан тыуған әҙәм балаһының ғүмере ҡыҫҡа, Тормошо ҡайғы-хәсрәт, хәүефтән тора.

² Сәскә кеүек асыла ла һулый, Күләгәләй елеп уҙа ла юғала.

³ Һәм Һин күҙеңде шуға текләйһеңме? Үҙең менән хөкөмләшергә илтәһеңме?

⁴ Кем бысраҡ эсенән берәй таҙа нәмә таба алыр? Бер кем дә!

⁵ Әҙәм ғүмеренең көндәре һанаулы, Айҙары Һинең ихтыярыңда, Сик ҡуйғанһың – уны үтә алмаясаҡ.

⁶ Шулай булғас, унан күҙеңде ал; Эшен тамамлаған көнлөксөләй, Исмаһам, саҡ ҡына рәхәт күрһен.

⁷ Хатта ағас өсөн дә өмөт бар: Киҫелһә лә, ғүмере өҙөлмәй – Төпһәһенән үҫентеһе сыға.

⁸ Ерҙә тамырҙары ҡартайһа ла, Төпһәһе саңға батып кипһә лә,

⁹ Дымды тойоу менән үрсем бирә, Яңы ғына ултыртылған һымаҡ бөрөләнә.

¹⁰ Ә кеше үлә лә, юҡҡа сыға; Һуңғы һулышын ала ла – ҡайҙа ул?

¹¹ Һыуы кипкән күл, Ҡороп ҡалған йылға һымаҡ,

¹² Кеше лә ятыр ҙа башҡа тормаҫ, Күктәр юҡ булғанға тиклем уятылмаҫ, Шул йоҡоһонан айнымаҫ.

¹³ Мине үлеләр донъяһына йәшерһәң, Асыуың үткәнгәсә ҡасырып торһаң, Минең өсөн бер ваҡыт тәғәйенләһәң, Ә унан хәтереңә төшөрһәң икән!

¹⁴ Әммә үлгән кеше ҡабат терелерме? – Нәүбәт көндәрем үткәнгә тиклем Ҡотолоу килгәнде көтөр инем.

¹⁵ Һин мине саҡырыр, ә мин яуап бирер инем; Мине – Үҙең бар ҡылғанды – һағыныр инең.

¹⁶ Ул ваҡытта аҙымымды һанаһаң да, Гонаһтарымды эҙләмәҫ инең.

¹⁷ Енәйәттәремде тоҡҡа һалып, мөһөр һуғыр, Ғәйептәремде өҫтөнән аҡлап ҡуйыр инең.

¹⁸ Ләкин тауҙың ҡолап онталғаны, Ҡаяның урынынан ҡупҡаны,

¹⁹ Һыуҙың ташты ашағаны, Ташҡындың тупраҡты йыуғаны һымаҡ, Һин дә кешенең өмөтөн юҡҡа сығараһың.

²⁰ Бер мәл уны тамам еңәһең дә ул китә; Ҡиәфәтен үҙгәртәһең дә ебәрәһең.

²¹ Улдары дан ҡаҙанғанмы – уны белмәҫ, Кәмселеккә төшкәндәрме – инде һиҙмәҫ.

²² Үҙ тәненән башҡа һыҙланыуҙы тоймаҫ, Бары үҙе өсөн генә йәне һыҡтар».