Әйтемдәре 4 - Изге Яҙма

¹ Тыңлағыҙ, уландар, атай нәсихәтен, ҡолаҡ һалығыҙ, аҡыл туплағыҙ.

² Мин бит һеҙҙе яҡшылыҡҡа өйрәтәм, һүҙҙәремде кире ҡаҡмағыҙ.

³ Мин дә атайымдың улы инем, әсәйемдең берҙән-бер ғәзизе булдым.

⁴ Атам мине былай тип өйрәтте: «Һүҙҙәремде йөрәгеңдә һаҡла, бойороҡтарымды үтә – оҙаҡ йәшәрһең.

⁵ Аҡыл тупла һин, белем йый, әйткәнемде онотма, һүҙемдән сыҡма.

⁶ Аҡылдан айырылма, ул һине һаҡлар; уны ярат – бәләнән аралар.

⁷ Иң мөһиме – аҡыл. Аҡыл тупла, мал-мөлкәттән ғәйре белем йыйна.

⁸ Аҡылдың ҡәҙерен бел, ул һине күтәрер, әгәр ҙә уға һарылһаң, ул һине дан ҡаҙандырыр;

⁹ башыңа гүзәл сәскәләрҙән таҡыя, күркәм бер шөһрәт тажы кейҙерер».

¹⁰ Тыңла, улым, һүҙҙәремде ҡабул итһәң, ғүмер йылдарыңды арттырырһың.

¹¹ Һиңә аҡылдың һуҡмағын күрһәтермен, тура юлға йүнәлтермен.

¹² Унан барһаң, аҙымдарың яңылышмаҫ, йүгергәндә абынмаҫһың.

¹³ Ошо нәсихәтте ныҡ тот, юл яҙлыҡма, һаҡла уны, сөнки ул – һинең тормошоң.

¹⁴ Яуыздарҙың һуҡмағына аяҡ баҫма, ямандарҙың юлы менән китмә.

¹⁵ Ул юлдан ҡас, унан йөрөмә! Ситкә тайпыл, уны урап үт!

¹⁶ Сөнки залим яуызлыҡ ҡылмаһа, йоҡлай алмай, берәйһен аяҡтан йыҡмаһа, күҙенән йоҡо ҡаса.

¹⁷ Сөнки уларҙың ризығы – яуызлыҡ, залимлыҡтың шарабын эсәләр.

¹⁸ Иманлылар юлы – таңғы шәфәҡ һымаҡ, төшкә тиклем нурланғандан нурлана бара.

¹⁹ Яуыздарҙың юлы – ҡуйы ҡараңғылыҡ, нимәгә абынырҙарын үҙҙәре белмәй.

²⁰ Улым, һүҙҙәремә иғтибарлы бул, әйткәндәремә ҡолаҡ һал.

²¹ Уларҙы күҙ уңыңдан ысҡындырма, йөрәгеңдең иң түрендә йөрөт,

²² сөнки уларҙы тапҡан кешегә – йәшәү, бөтә тәнгә сәләмәтлек бирә.

²³ Бөтәһенән дә бигерәк йөрәгеңде һаҡла, йәшәү сығанағы ошо – шуны аңла.

²⁴ Телеңде һин ялған һөйләүҙән тый, мәкерҙе ауыҙыңдан ҡыу;

²⁵ күҙҙәрең гел тура ҡараһын, ҡарашың һәр саҡ алға төбәлһен;

²⁶ аяҡ баҫҡанға тиклем һин ныҡлап уйла, шул саҡ бар юлдарың ышаныслы булыр.

²⁷ Уңға ла, һулға ла тайпылма, аяғыңды яманлыҡтан йыраҡ йөрөт.