लुका 15 - बान्‍तावा राई

माखाराओ भेराओ दोय़ङ्‌ला

¹ अ़क लेन दाम्‍दु कालात्‍पाचि खोन्‍कि नि हेवामिचि ब़द्‍धेकापाङ येसुओ अ़चुय़ङ एन्‍सि खोक्‍कोसोओ अ़चुच़क्‍दात्‍नि म़ताङा।

² मेन फरिसिचि खोन्‍कि य़ङ्‌हुप काचिन्‍पाचि छुऩङ्‌वा म़मुवा, “ओ म़नाआ ना हेवामिचि लोउचि खोन्‍कि मोचिएनान चा दुङ।”

³ खोन्‌ओसा येसुआ ओ दोय़ङ्‌ला खाम़एत्‍तुचि:

⁴ “खानानिन्‌दाङ्‌का खाक्‍को म़नाओ अ़क सये अ़भेराचिदा, अ़क्‌तात माखात्‌नालो दि मोसाआ उनान्‍सयेकातात अ़भेराचि चान्‍खादाङा छिरुदाचिकि मो माखाराओ अ़भेरा मान्‍धित्‌युक्‍तुतारि लाम्‍सि अ़खात्‍निन कि?

⁵ खाउग़रि मोसाआ अ़भेरा धिरु, मोन्‍ग़रि अ़ऩङानुयाङ्‌सा मो भेरा अ़भाक्‍ताङ्‌दु पाउ।

⁶ खोसाआ अ़खिम्‌दा तारुकि अ़यावाचि खोन्‍कि अ़तेन्‍पाङ्‌चि अ़क्‍नि बुत्‍तुचिकि लोचि, ‘अ़ङ्‌काएनान ऩङानुसानिन्‍चिन। देकिनालो माखाराओ अ़ङ्‌भेरा अ़ङ्‌का धिरुङ्‌युङ्‌सुङ!’

⁷ अ़ङ्‌का खानानिन लोनानिन, मोवात्‍निङा हेवादाङ्‌का लामा अ़दोत्‍निन्‌ओ उनान्‍सयेकापाङ साम्‌योक्‍मिचिएदाङ्‌का हेवादाङ्‌का काला अ़क्‍छा हेवामिओ निकि निनाम्‍मादु झारासोओ ब़द्‍धे अ़चुऩङानु।”

माखाराओ फेक्‌वा

⁸ “माङ्‌लो अ़क्‍छा मेत्‍छामाएदा दस्‌कातात रुपाओ फेक्‌वा युङाङा। खोसाआ अ़क्‌तात मासुनालो दि मोसाआ कुपि लोङ्‌सुकि खिम ब़क्‌याङ्‌सा मो मान्‍धित्‌युक्‍तुतारि नुलोक अ़लामुन कि?

⁹ मासुओ अ़फेक्‌वा धिरुनालो मोसाआ अ़यावाचि खोन्‍कि अ़तेन्‍पाङ्‌चि अ़क्‍नि बुत्‍तुचिकि लोचि, ‘अ़ङ्‌काएनान ऩङानुसानिन्‍चिन। देकिनालो माखाराओ अ़ङ्‌फेक्‌वा अ़ङ्‌का धिरुङ्‌युङ्‌सुङ।’

¹⁰ अ़ङ्‌का खानानिन लोनानिन, मोवात्‍निङा अ़हेवादाङ्‌का काला अ़क्‍छा हेवामिओ निकि निनाम्‍हाङ काफाचिओ अ़चुऩङानु।”

थेम्‍सुवा छा

¹¹ खोन्‍कि येसुआ नि दोय़ङ्‌ला खाम़एत्‍तुचि, “अ़क्‍छा म़नाओ ह़वाङ अ़छाचि युङाङाचि।

¹² अ़सिप्‍पाछाआ अ़पा लो, ‘आपो, अ़ङ्‌का तोक्‍मादोत्‌याङ्‌ओ चासुम्‍छेन्‍बिओ अ़ङ्‌लोक अ़ङ्‌का पुवाङ्‌ऩङ।’ अ़पाआ अ़चासुम्‍छेन्‍बि मो अ़छाचि हात्‍तुचि।

¹³ अ़क्‍चित लेन्‌किङा अ़सिप्‍पाछाआ झारा अ़चासुम्‍छेन्‍बि कोउकि प़न्‍था खारा। खोन्‍कि मोदा अ़ताकावा च़याङ्‌सा अ़छेन्‍बि लुक्‍तुखाइसु।

¹⁴ झारा अ़छेन्‍बि याङुखाइसुचिउकि मो हेन्‍कोप्‌दा चाअ़त्‍लो स़ङ्‌साक्‌वा लुवा, खोन्‍कि खो दित्‍छाङ मान्‍तोक्‍कादा लिसा।

¹⁵ खोन्‍किना खो मो हेन्‍कोप्‌दाओ अ़क्‍छा म़नाएदा काचि मुचासि खारा। खोन्‍कि मो म़नाआ मो भाक चान्‍सि अ़व़क्‌दा छुत्‍तु।

¹⁶ खोन्‍कि भाक्‌आ चाओ स़ङ्‌सिवानुछाङ चामा तोक्‍तुदे खोसोओ अ़ऩङानुवाओ। मेन साङ्‌आछाङ मो दित्‍छाङ मान्‍प़अ़दाङा।

¹⁷ मोसोओ अ़खारु छेक्‍ताकि मो य़ङा, ‘अ़ङ्‌पाओ अ़काफाचि देम्‍कापाङ्‌साआ ब़द्‍धे अ़चाकिछाङ अ़हेन! मेन अ़ङ्‌का ओदा सास़ङाकि स़मादामा मुङाङा!

¹⁸ अ़ङ्‌का छिरुङ्‌दाङ्‌कि अ़ङ्‌पाओ अ़खिम्‌दा लाङाखात्‍ङा, खोन्‍कि खो लोङ, आपो, अ़ङ्‌का निनाम्‍हाङ खोन्‍कि आम्‍नुओ देङ्‌सालाप्‍पादा हेवा मुङ्‌युङ्‌सुङ।

¹⁹ हान्‌दाङ्‌का अ़ङ्‌का आम्‍नुओ छानि लोमाङा अ़खान्‍ऩङ। मेन अ़ङ्‌का अ़क्‍छा आम्‍नुओ काफाचिवात्‍निओ काचि कामु मुवाङ्‌ऩङ।’

²⁰ खोन्‍किना मो पुवालोन्‍ताकि अ़पाओ अ़खिम्‌दा लासाखारा। खो अ़थायाङा बानाङाओ अ़पाआ खाकि अ़पाओ अ़सोम्‍तुआ। अ़छाएह्‍यात्‍नि लोराखाराकि अ़पाआ हेप्‍तु, खोन्‍कि चुप्‍मा मेत्‍तु।

²¹ अ़छाआ अ़पा लो, ‘आपो, अ़ङ्‌का निनाम्‍हाङ खोन्‍कि आम्‍नुओ देङ्‌सालाप्‍पादा हेवा मुङ्‌युङ्‌सुङ। हान्‌दाङ्‌का अ़ङ्‌का आम्‍नुओ छानि लोमाङा अ़खान्‍ऩङ।’

²² मेन अ़पाआ अ़काफाचि लोचि, ‘च़क्‍नि झारादाङ्‌का अ़नुवाक तित बात्‍तानुम्‌कि मो हुम्‍मेत्‍तानुम। अ़छुक्‍कुसिप्‌दा छोक्‌वेन्‍मा खोन्‍कि अ़लाङ्‌दा लाङ्‌सुप वात्‍तानुम।

²³ पित्‌ओ नुम्‍माय़ङ अ़ऩवाराछा बात्‍तानुम्‌कि सेरानुम। खोन्‍कि आन्‍कान खाबाचा चान्‌कि आन्‍ऩङानुसिन्‍चिन्‍ने।

²⁴ देकिनालो ओ अ़ङ्‌छा सुवादावात्‍नि लिसाओ मेन लासाह़ङायुङ्‌सा, मासावात्‍नि लिसाओ मेन धिरायुङ्‌सा!’ मोवात्‍नि मोचिआ अ़चुऩङानुमान्‍चिन अ़पुङ्‌सा।

²⁵ मोन्‍ग़रि कुम्‍पा छा व़क्‌दा युङाङा। लासाकि खिम च़क्‌दा तादिसाहिदा म़नाचि केन साङ्‌याङ्‌सा म़थोमाङाओ एनुचि।

²⁶ खोन्‍कि खोसाआ अ़काफाचिएदाङ्‌का अ़क्‍छा बुत्‍तुकि ‘ओ केन खोन्‍कि थोम्‍माय़ङ देकिना ओ?’नि सेनु।

²⁷ अ़काफाआ लो, ‘आम्‍नुओ निछा लासातायुङ्‌सा। खो नुलोक लासाताओसाआ आम्‍नुओ पापाआ अ़क्‌तात पित्‌ओ नुम्‍माय़ङ अ़ऩवाराछा सेरुकि खाबाचा म़चायाङ।’

²⁸ मेन कुम्‍पाछाओ अ़माइसुङ कारा, खोन्‍कि खिम्‍हुत्‌दा वाङ्‌माछाङ छुन्‍ता। खोन्‌ओसा अ़पा लोन्‍ताकि अ़छा सोन्‍तु।

²⁹ मेन अ़कुम्‍पाछाआ अ़पा ओवात्‍नि लो, ‘खानुम! ओन्‍कादोङ्‌तारि अ़ङ्‌का आम्‍नुओ निकि काचि मुङाङा खोन्‍कि खानानिन्‌आ त़लोनिओ झारा य़ङ्‌चि मुङ्‌युङ्‌सुङ्‌च़ङ। मेन खानानिन्‌आ अ़ङ्‌का देम्‍खाछाङ अ़ङ्‌यावाचिएनान खाबाचा चामा अ़क्‌तात मेनेत्‍छाछाङ मान्‍प़त़दानि।

³⁰ मेन आम्‍नुओ छेन्‍बि ओगिबेखाचिएनान कायाङ ओ आम्‍नुओ छा ताहिदा खानानिन्‌आ पित्‌ओ नुम्‍माय़ङ अ़नावाराछा खोसोओ निकि त़सेरुम!’

³¹ अ़पाआ अ़कुम्‍पाछा लो, ‘अ़ङ्‌छा, खाना ना अ़धुन्‌ङा अ़ङ्‌काएनान त़युङ्‌युङ्‌याङ, खोन्‍कि झारा अ़ङ्‌चासुम्‍छेन्‍बि आम्‍कोङा ओ।

³² मेन आन्‍कान खाबाचा चामा खोन्‍कि ऩङानुमान्‍चिन्‍दोराङाओ। देकिनालो ओ आम्‍निछा सुवादावात्‍निओ, हान ह़ङायुङ्‌सा, मासावात्‍निओ, धिरायुङ्‌सा।’”