Sealm 50 - Anglo-Saxon Psalms c.890-950 AD

Sealm 49

¹ Dryhtna Drihten wæs sprecende þæt he wolde cuman to eorðan (swa he eft dyde) and cliopode eorðlice men to geleafan. Fram sunnan upgange oð hire setlgang,

² of Sion aras se wlite his andwlitan.

³ And eft cymð se ylca God swiðe openlice, þæt ys, ure God, and he þonne naht ne swugað. Fyr byrnð for his ansyne, and ymb hine utan strange stormas.

⁴ And he cleopað to þæm heofone; hæt hine þæt he hine fealde swa swa boc; and he bebyt þære eorðan þæt heo todæle hyre folc,

⁵ and gegadrie on þa swyðran hand his halgan, þa þe heoldon his bebodu ofer ælcere offrunga.

⁶ Heofonas bodiað his rihtwisnesse, for þam se God is demend and þonne cwyð to him:

⁷ “Gehyrað nu, min folc. Ic sprece to eow Israelum, and ic eow secge soðlice, for þam ic eom Drihten eower God.

⁸ Ne þreage ic eow na æfter offrunga, for ðam eowra offrunga synt symle beforan minre ansyne.

⁹ Ne onfo ic na of eowrum huse cealfas, ne of eowrum heordum buccan,

¹⁰ for þam min synt ealra wuda wildeor, and ealra duna ceap and nytenu, and oxan.

¹¹ Ic can ealle heofones fugelas, and eall eorþan wlite is mid me.

¹² Gif me hingreð ne seofige ic þæt na to eow, for ðam min is eall earðan ymbhwyrft and eall hyre innuncg.

¹³ Wene ge þæt ic ete þæra fearra flæsc, oþþe þara buccena blod drince?

¹⁴ Ac ofriað Gode þa offrunge lofes and gyldað þam hyhstan eower gehat,

¹⁵ and cleopiað to me on þam dagum eowra earfoða. Þonne gefriðie ic eow, and ge weorðiað me.”

¹⁶ Ac to þam synfullan cwyð God: “For hwy bodast þu mine rihtwisnesse, oððe for hwy onfehst þu on þinne fulan muð mine æ,

¹⁷ for þæm þu hatodest symle leornunga and forwurpe min word symle underbæc fram þe?

¹⁸ Gif þu gesawe þeof, þu urne mid him, næs na ongean hine; and þu dydest þe to þam wohhæmendum.

¹⁹ Þin muð wæs symle ful unrihtes, and þin tunge ontynde facn.

²⁰ Þu sæte ongean þinne broðor and tældest hine, and worhtest wrohte betwuh þe and þinre modor suna oðrum.

²¹ Eall þis yfel þu dydest, and ic swugode and þolode swylce ic hit nyste. Þu ræswedest swiðe unryhte þæt ic wære þin gelica, swylce ic ne meahte þe forgyldan swylces edlean. Ic þe þreage nu, and stæle beforan þe, and þe cyðe eal þas yflu.”

²² Gehyrað nu ðiss and ongytað ealle þa þe Godes forgytað, þy læs he eow gegripe, for þam nys nan oþer þe eow mæge gefriðian of his handa:

²³ “Seo ofrung lofes me licað swiðost and me eac swyðost weorþað, and on þære offrunga is se rihtwisa weg; on þære ic getæce Godes hælo eallum þam þe swa doð.”