Sealm 45 - Anglo-Saxon Psalms c.890-950 AD

Sealm 44

¹ “Min heorte bealcet good Word (þæt ys, good Godes bearn); þæm cyncge ic befæste anweald ofer eall min weorc. Min tunge ys gelicost þæs writeres feþere þe hraðost writ.” (Þæt ys, Crist se ys word and tunge Godfæder; þurh hine synt ealle þincg geworht.)

² He ys fægrostes andwlitan ofer eall manna bearn. Geondgotene synt þine weleras mid Godes gyfe, for þam þe gebletsode God on ecnesse.

³ Gyrd nu þin sweord ofer þin þeoh, þu mihtiga. (Þæt ys, gastlicu lar seo ys on ðam godspelle; seo ys scearpre þonne æni sweord.) Geheald nu þinne wlite and þine fægernesse,

⁴ and cum, orsorg, and rixsa. For þinre soðfæstnesse and for þinre ryhtwisnesse, þe gelæt swyðe wundorlice þin seo swyþre hand and þin agen anweald to þæm.

⁵ Þina flana synt swyþe scearpa on þam heortum þinra feonda; folc gefeallað under ðe (þæt ys, þæt hy oþer twega oþþe an andetnesse gefeallað oþþe on helle).

⁶ Þin setl is, Drihten, on weorulda weoruld; swiðe ryht is seo cynegyrd þines rices, seo gerecð ælcne mann oþþe to þinum willan oððe to wite.

⁷ Þu lufodest rihtwisnesse and hatodest unryhtwisnesse, for þam þe gesmyrede Dryhten, þin God, mid þam ele blisse ofer ealle oþre menn.

⁸ Myrre and gutta and cassia dropiað of þinum claðum and of þinum elpanbænenum husum on þæm þe gelufiað

⁹ cynincga dohtor, þa þær wuniað for þinre lufan and for þinre weorðunga. (Þa wyrtgemang tacniað mistlicu mægen Cristes; and þæt hrægl tacnað Cristes lichaman; and þa elpanbænenan hus tacniað rihtwisra manna heortan; þara kynincga dohtor tacniað rihtwisra manna sawla.) And þær stent cwen þe on þa swyðran hand, mid golde getuncode and mid ælcere mislicre fægernesse gegyred (þæt ys, eall Cristnu gesamnung).

¹⁰ Gehyr nu, min dohtor (þæt ys, seo gesamnuncg Cristnes folces), geseoh, and onhyld þin eare, and forgit and alæt þin folc (þæt synd, yfelwillende menn and unðeawas) and þæt hus and þone hired þines leasan fæder (þæt ys, Deofol),

¹¹ for þam se cyncg wilnað þines wlites. For þam he ys Drihten þin God, gebide þe to him and weorþa hine.

¹² And swa ylce doð eac þa dohtor þære welegan byrig Tyrig: hi hine weorðiað mid gyfum (þæt synt, þa sawla þe beoð gewelgoda mid goodum geearnuncgum). Gif þu þus dest, þonne weorðiað þe ealle þa welegastan on ælcum folce,

¹³ and habbað him þæt to mæstum gylpe þæt hy geseon kyninga dohtra inne mid him:

¹⁴ utan beslepte and gegyrede mid eallum mislicum hrægla wlitum and mid gyldnum fnasum (þæt synt, mistlica geearnunga fulfremedra manna). Eala kynincg, hwæt! Þe beoð broht manega mædenu, and æfter þam þære seo nyhste, þe we ær ymbespræcon.

¹⁵ Mid blisse and mid fægnuncge hy bioð gelædde into þinum temple (þæt synt, þa sawla þe heora mægðhad gehealdað; and þa hreowsiendan; and þa þe gewitnode beoð for hiora scyldum, oþþe heora willum oððe heora unwillum).

¹⁶ For þinum fædrum þe bioð acennedu bearn (þæt synt, Apostolas wið þam heahfædrum and wið witgum), and þu hy gesetst to ealdormannum ofer ealle eorþan,

¹⁷ and hy beoð gemyndige þines naman, Dryhten, on ælcere cneorisse. And þonne for þy þe andett ælc folc on ecnesse and on weorulda weoruld.