Sealm 40 - Anglo-Saxon Psalms c.890-950 AD

Sealm 39

¹ Næs ic on nauht idlum anbide, þeah hit me lang anbid þuhte, þa ða ic anbidode Godes fultumes, for þam he beseah wið min,

² and gehyrde min gebed and alædde me fram þam pytte ælcra yrmða, and of þam duste and of þam drosnum ælces ðeowdomes and ælcere hæftnyde. And he asette mine fet on swiðe heanne stan (þæt ys, on swyðe heah setl and on swyðe fæstne anweald), and he gerihte mine stæpas,

³ and sende on minne muð niwne sang (þæt is, lofsang urum Gode). Manege geseoð hu þu hæfst ymbe us gedon, and for þy to þe hopiað and þe ondrædað.

⁴ Eadig byð se wer þe his tohopa byð to swylcum Drihtne and ne locað næfre to idelnesse ne to leasungum ne to dysige.

⁵ Drihten, min God, þu gemanigfealdodest þin wundru and þine geðohtas (þæt ys, þin weorc); nis nan þæra þe þe gelic seo. Ic spræc and þæt sæde, for ðam hy wæran gemanigfealdode ofer ælc gerim.

⁶ Noldest þu na ofrunga and oflatan nane, ac hyrsumnesse þu me bebude for ofrunga. Ne bud þu me na ælmesan to syllanne for minum synnum, þa þa ic hy næfde.

⁷ Ac ic cwæð: “Ic eom gearu, ic cume and sylle þæt þu ær bebude” (þæt ys, hyrsumness). On forewardre þyssere bec ys awriten be me - and eac on manegum oþrum -

⁸ þæt ic sceolde þinne willan wyrcan, and swa ic eac wylle don. Drihten, mid God, ic hæfde geteohhod, and gyt hæbbe, þæt ic scyle healdan þine æ symle on minre heortan.

⁹ Ic cyðe þine rihtwisnesse on micelre gesamnunge, and minum weolorum ic ne forbeode ac bebeode þæt hy þæt sprecon symle.

¹⁰ Drihten, þu wast þæt ic ne ahydde on minum mode þine rihtwisnesse, ac þine soðfæstnesse and þine hælo ic sæde. Ne ahydde ic na þine mildheortnesse and þine rihtwisnesse on myclum gemotum.

¹¹ Ac ne do þu, Drihten, þæt þin mildheortnes sy me afyrred, for þam þin mildheortnes and þin soðfæstnes me symle underfengon.

¹² For þam me ymbhringde manig yfel þæra nis nan rim; me gefengan mine agene unrihtwisnessa, and ic hy ne meahte geseon ne ongytan. Mine fynd wæran gemanigfealdode, þæt heora wæs ma þonne hæra on minum heafde, and min heorte and min mod me forleton to þam þæt ic me nyste næne ræd.

¹³ Ac licige þe nu, Dryhten, ic þe bidde þæt þu me arige, and ne lata þu to minum fultume.

¹⁴ Sceamien hiora and ondræden him endemes, þa þe ehtað mine sawle; and hy teohhiað me to afyrranne. Syn hy gehwyrfde underbæc and ondræden him, þa þe me yfeles unnon.

¹⁵ Beren hi swiðe raþe heora agene scame, þa þe cweþað be me, þonne me hwylc ungelimp becymð: “Is þæt la well!”

¹⁶ Blissien þa and fægnien, þa þe þinne willan seceað, and cweðen þa þe hopiað to þinre hælo: “Gemyclad sy se Drihten þe swylc deð.”

¹⁷ Ic eom yrming and þearfa, and þeah Dryhten min gymð. Þu, Drihten, eart min friðiend and min gefultumend and min gescyldend; Drihten, min God, ne yld nu þæt þu me arie.