Sealm 37 - Anglo-Saxon Psalms c.890-950 AD

Sealm 36

¹ Ne wundrie ge þæra yfelwillendra and þæra orsorgra, ne him na ne onhyriað, ne eow ne ofþince þeah eow ne sy swa swa him þam þe unriht wyrcað,

² for þæm swyþe hraþe forseariað swa fileðe, and hy gefeallað swiðe hrædlice swa swa wyrta leaf oþþe blostman.

³ Ac þu hopa to Drihtne and do good, and buwa eorðan, and fed þe on hyre welum,

⁴ and blissa on Drihtne; þonne syleð he þe þæt þu bidst on þinum mode.

⁵ Onwreoh Gode þine wegas and hopa to him; he þe gedeð fultum,

⁶ and he gedeð þine rihtwisnesse mannum swa sweotole swa sunnan, and þinne dom he gedeð swa sweotolne swa sunne byð to middes dæges.

⁷ Beo þu Gode underþyd and halsa hine, and ne onhyre þam þe byð orsorh on his wege, and wyrcð, þeah, unriht.

⁸ Forlæt yrre and hatheortnesse; ne bysna þe be nanum þæra þe yfel don,

⁹ for þæm þa þe yfel doð and þæt ne betað, hy beoð awyrtwalode of eorþan; ac þa þe to Gode hopiað and his fultumes anbidiað, hy gesittað on yrfeweardnesse eorþan.

¹⁰ Gebid ane lytle hwile, þonne ne byð se synfulla; þeah þu þonne sece his stowe, þonne ne findst þu hy.

¹¹ Ac þa manþwæran gesittað eorþan and fægniað þære myclan sibbe.

¹² Se synfulla sætað þæs rihtwisan and gristbatað mid his toþum ongean hine,

¹³ ac Drihten hine gebysmrað, for þam he gesyhð hu hraðe his ende cymð.

¹⁴ Þa synfullan teoð heora sweord and bendað heora bogan to þæm þæt hi mægon besyrian þone earman and þone wædlan, and þurhsceotan þa unscæðfullan heortan;

¹⁵ ac heora sweord gað innon heora heortan and heora bogan forberstað.

¹⁶ Betere ys þam rihtwisan lytel þonne þam synfullan mycel wela,

¹⁷ for þam se earm and þæt mægen þæra synfulra byð forbrocen, ac Drihten gestrangað þa rihtwisan,

¹⁸ for þæm he wat þa wegas þæra unsceðfulra, and heora yrfeweardnes byð on ecnesse.

¹⁹ Ne gesceamað hy na on þære yflan tide, ac on hungres tide hy beoð gefyllede,

²⁰ þonne þa synfullan forweorðað. Þa Godes fynd, swiþe hraðe þæs þe hy beoð gearode and uppahefene, beoð gedwæscte swa ðer smec.

²¹ Æfre borgiað þa synfullan and næfre ne gyldað; þa rihtwisan syllað ægþer ge to borge ge to gife.

²² Þa þe God bletsiað beoð eorðan yrfeweardas, and þa þe hine wyrgeað forweorðað.

²³ Fram Gode byð gereht se weg þæs rihtwisan, and hine lyst his wega and his weorca swiðe.

²⁴ And þeah se rihtwisa afealle, ne wyrð he gebrysed, ne his nan ban tobrocen, for þam God gefehð his hand and hine upparærð.

²⁵ Ic wæs geo geong, and nu ic ealdige, and ne geseah ic næfre rihtwisne man forlætenne, ne his sæd þæt wære hlafes wædla.

²⁶ Ac se rihtwisa ælce dæge miltsað and syleð oþrum to borge, and his sæd byð on bletsunge on genihte.

²⁷ Gecyr for þæm fram yfele and do good, þonne wunast þu on weorulda weorld.

²⁸ For þæm God lufað ryhte domas and ne forlæt næfre his halge, ac he gehylt hy on ecnesse. He witnað þa scyldigan, and þæt sæd þæra unrihtwisra forwyrð.

²⁹ Þa rihtwisan gesittað eorðan on yrfeweardnesse, and hy buiað on hyre a weorulda weoruld.

³⁰ Se muð þæs rihtwisan smeað wisdom and his tunge sprycð rihte domas.

³¹ Seo æ his Godes bið on his heortan, and ne aslit his fot.

³² Se synfulla hawaþ symle þæs rihtwisan, and secð hine to fordonne,

³³ ac Drihten hine ne forlæt on his handa to þam þæt he hine mæge fordon; and Drihten demð hym bæm.

³⁴ Gebid Drihtnes and heald his bebodu, and he þe uppahefð to þæm þæt þu bust eorðan, and þu gesyht hwær þa synfullan forweorðað.

³⁵ Ic geseah þone unrihtwisan swiðe upahafenne swa swa sum cedertreow on Libanus munte.

³⁶ And ic þa þanon for, and eft ðyder com; þonne næs he. And ic acsode æfter him and hine sohte, and hine ne funde, ne furþum þa stowe, þe ic hine ær on geseah, gecnawan ne mihte.

³⁷ Heald for ðy rihtwisnesse and efnesse, for þæm se gesibsuma læfð symle yrfeweard æfter him.

³⁸ Ac þa unrihtwisan symle forweorþað ealle ætsomne mid hyra yrfeweardum.

³⁹ Ac seo hæl þæra rihtwisena cymeð symle fram Gode, and he byð heora gescyldend on geswinces tide.

⁴⁰ And Drihten him gefultumað and hy alysð, and hy ahret æt þam synfullum, and hy gedeð hale, for þæm hy hopiað to him.