Sealm 35 - Anglo-Saxon Psalms c.890-950 AD

Sealm 34

¹ Dem me, Drihten, and þæm þe me swencað; feoht wið þa þe wið me feohtað,

² and gefoh wæpn and scyld, and aris me to fultume.

³ Geteoh þin sweord and cum ongean hy, and beluc heora wegas mid þinum sweorde, þara þe min ehtað. Cweð to minre sawle: “Ne ondræd þu þe: ic eom þin hælo, and ic þe gehealde.”

⁴ Geleahtrode syn mine fynd, and sceamien heora þa þa secað mine sawle to fordonne. Syn hi gecyrde on earsling and scamien heora, þa þe me ðenceað yfeles.

⁵ Syn hi tostencte swa swa dust beforan winde, and Godes engel hi geþræste.

⁶ Syn heora wegas þystre and slidore, and Godes engel heora ehte,

⁷ for þam hi butan gewyrhtum teldedon gryne and þa gehyddon, to þam þæt hi woldan me an gefon; and idle hi wæron, þa hi me tældon.

⁸ Gefon hi þa grynu þe wið hy beheled synt, and eac þa þe hi wið me beheled hæfdon.

⁹ Þonne blissað min sawl and min mod on Drihtne, and hit byð gelustfullod on his hælo.

¹⁰ Eall min ban (þæt is, min mægen) cwyð: “Eala Drihten, hwa is ðin gelica, for þam þu generest þone earman of þæs strengran anwealde, and þone wædlan and þone þearfan ahredst æt þæm þe hine swencað.”

¹¹ Þonne wið me arison lease gewitan and stældon on me þæt ic nawþer ne nyste ne ne worhte;

¹² ac guldon me yfel wið gōde and woldon me gedon unwæstmbærne swa swa se þe butan ælcum yrfewearde byð.

¹³ Ic, þa þa hi me swa hefige wæron, dyde me witehrægl an, and gebigde min mod to fæstenne, and min gebedo wendon eft to me on minne agenne bosm, for þam heora nolde onfon se dema, þe ic hi to sende.

¹⁴ And ic, þeah, þeah hi me swa hefige wæron, hy lufode and him tilode to licianne and to cwemanne, swa swa minum nyhstum oððe minum breðer; and hy me gedydon swa unrotne and swa wependne swa se byð þone þe he lufað.

¹⁵ Hy wæron bliðe wið me on heora gebærum, and þeah on heora mode hi blissedon micle swyðor on minum ungelimpe; and hi comon ongean me and gegaderodon swyðe manega swingellan ofer me, and ic nyste hwæt hi me witon.

¹⁶ And hy wurdon, þeah, tostencte, and hy, þeah, þæs na ne hreowsedon, ac fandodon eft min and bysmredon me mid ælcere bysmrunga, and grisbitedon mid heora toþum ongean me.

¹⁷ And þa cwæð ic: “Drihten, hwænne gesyhst þu þis, oððe hwænne gefriðast þu mine sawle wið heora yfelum dædum, oþþe hwænne ahredst mine angan sawle æt þæm leoum?”

¹⁸ Gif þu me æfre alyst, ic þe andette on mycelre gesamnunge and þe þær herige,

¹⁹ for þæm þæt mine fynd ne blissien æfter me, þa þe winnað mid unrihte ongean me and me hatiað butan scylde, and wincettað mid heora eagum betwuh him.

²⁰ Þeah hi gesibsumlice hwilum wið me sprecen, hy þenceað, þeah, swiðe facenlice.

²¹ Hy geopenodon ealneh heora muð for leahtre, to þæm þæt hi me bysmredon, and cwædon: “Hit is la ful good þæt æfre ure eagan moston geseon þæt we wilnodon.”

²² Nu þu gesyhst, Drihten, hwæt hy doð. Ne geþafa þu hit leng; ne gewit fram me.

²³ Aris, Drihten, and beseoh to me, and geseoh hu unscyldig ic eom wið þa þe min ehtað. Drihten, min God, aris to minum þinge and to minre þearfe.

²⁴ Drihten, Drihten, min God, dem me æfter þinre mildheortnesse, þæt mine fynd ne gefeon mines ungelimpes;

²⁵ ne hy cweþan on heora mode, “wel la wel is urum modum;” ne hy ne cweðen, “we hine frætan.”

²⁶ Ac sceamien hy heora and him eac ondrædon (ægðer endemes), þa þe fægniað mines ungelimpes; beslepen hi on hy bysmor and gegyrion hy mid sceame, þa ofersprecan þe me yfel cweðað.

²⁷ Fægnien þa and blissien þa þe willon me þancian minre rihtwisnesse, and þa þe symle cweðað, “gemyclad sy Drihten,” and þa þe willon sibbe wið his ðeow.

²⁸ Þonne smeað min tunge þine rihtwisnesse and ealne dæg þin lof.