Sealm 31 - Anglo-Saxon Psalms c.890-950 AD

Sealm 30

¹ To þe ic hopige, Drihten; ne gesceamað me næfre þæs. On þinre rihtwisnesse alys me and gefriða me.

² Onhyld to me þine earan, and efste þæt þu me gefriðie. And beo min God and min gefriðiend, and beo min friðstow, and gedo me halne,

³ for þam þu eart min trymnes and min gebeorth; and on þinum naman ic þe healsige þæt þu beo min ladþeow and me fede.

⁴ And alæd me of þysum grynum þe her gehydde synt beforan me, for þam þu eart min gescyldend, Drihten;

⁵ an þine handa ic befæste mine sawle. Þu me ahreddest, Drihten, rihtwisnesse God.

⁶ Þu hatodest þa þe beeodon idelnesse, and eac þa þe unnyt worhton. Ic þonne symle hopige to Drihtne,

⁷ and fægnie and wynsumige and blissige on þinre mildheortnesse, for þam þu gesawe mine eadmodnesse, and þu gedydest hale æt nydþearfe mine sawle,

⁸ and me ne clemdes on minra feonda handa, ac asettest mine fet on swyðe brad land.

⁹ Gemiltsa me nu, Drihten, for þam ic swince. Mine eagan wæron gedrefede and afærde for þinum yrre, and eac swa ilce min mod and min maga,

¹⁰ for þam fullneah on þam sare geteorode and geendode min lif, and min gear wæron on sicetunga and on gestæne. And geuntrumod wæs for wædle and for yrmðum min mægen, and min ban wæron gedrefedu and fullneah forod.

¹¹ Ofer ealle mine fynd ic eom geworden to edwite, and minum neahgeburum swiðost; ic eom worden him to ege and eallum þam þe me cunnon. Þa þe me gesawon, hi me flugon.

¹² Fulneah ic afeoll swa swa se þe byð dead on his heortan and on his mode, and ic wæs swylce forloren fæt and tobrocen,

¹³ for þam ic gehyrde manegra manna edwit, þe me ymbutan budon, and swa hwær swa hi hi gegaderodon ealle togædere to þam þæt hy þeahtodon hu hi mihton geniman mine sawle.

¹⁴ And ic, þeah, Drihten, to þe hopode and sæde þæt þu wære min God;

¹⁵ on þinum handum synd þa lenga minra tida. Alys me and gefriða me of minra feonda handum and fram þam þe min ehtað,

¹⁶ and onliht þinne andwlitan ofer þinne þeow, and gedo me halne for þinre mildheortnesse.

¹⁷ And gedo þæt me ne gesceamige, for þam ic cleopode to þe. Ac þeah sceal gescamian þa unrihtwisan, and hi beoð gelæd to helle.

¹⁸ And adumbiað þa facnfullan weoloras, þa þe sprecað wið þone rihtwisan unriht on heora ofermettum and on heora leahtrunga.

¹⁹ Eala, Drihten, hu micel and hu manigfeald is seo mycelnes þinre swetnesse þe þu hæfst gehyd and gehealden þam þe þe ondrædað. Þa swetnesse þu him ne lætst næfre aspringan nanum þæra þe to þe hopað beforan manna bearnum.

²⁰ Þu hi gehydst and gehyldst hale and orsorge, ægðer ge modes ge lichaman, butan ælcere gedrefednesse þe menn þrowiað. Þu hi gescyldst on þinum temple wið ælcere tungan leahtrunge.

²¹ Gebletsod sy Drihten for þam he swa wuldorlice gecydde his mildheortnesse me on þære fæstan byrig.

²² Ic cwæð on minre fyrhto þæt ic wære aworpen of þinra eagena ansyne, and þu þa for þi gehyrdest þa stemne minra gebeda, þa ic to þe cliopode.

²³ Lufiað nu for þan Drihten, ealle his halgan, for þam rihtwisnesse God lufiað and secð, and forgylt be fullan ælcum þe ofermetto doð.

²⁴ Ac doð esnlice, and gestrangiað eowere heortan and eower mod, ælc þæra þe to Gode hopige.